Τελευταίο post για απόψε.

Δεν θα μπορούσα να μην φωτοραφήσω το ξενοδοχείο όπου μείναμε στη Ρώμη.Ήταν το πιο ωραίο από τα 3 και πολυτελέστατο.Το άλλο της Φλωρεντίας ήταν σχετικά καλό,της Βενετίας ήταν απαίσιο.Πρώτη φορά βλέπω ξενοδοχείο με μια μπρίζα σε όλο το δωμάτιο!!!!Αναγκάστηκα να βγάλω την τηλεόραση για να φορτίσω την μπαταρία της ψηφιακής.Στη Βενετία όλα αυτά.

Δεν θα μπορούσα να μην κάνω και μια αναφορά στα άτομα που απαρτίζαν το γκρουπ μας.

Ξεκινάω λέγοντας ότι την μια μέρα που πηγαίναμε μετά την επίσκεψη στην παλιά πόλη της Ρώμης προς ένα χωριό,το Τίβολι,στο δρόμο πέσαμε σε μια καταιγίδα που όμοια της είχαμε πολλά χρόνια να δούμε,αν υποθέσουμε ότι έχουμε ξαναδεί χειρότερη στη ζωή μας.Φοβηθήκαμε πολύ.Πέφτανε συνέχεια κεραυνοί και ο ουρανός σχιζότανε στα δυο.Ο κύριος Μίμης έλεγε να χαμογελάσουμε γιατί μας έβγαζε φωτογραφίες ο Θεός.Εκεί ήταν όλο δέντρα και θα ήταν επικίνδυνο να βγούμε,στο χώρο αυτό που θα μπάιναμε υπήρχαν κήποι και δέντρα.Παρά την καταιγίδα,στο γκρουπ είχαμε 3-4 τρελούς που δεν χαμπαριάζαν ούτε από κούραση,ούτε από καταιγίδα,ούτε από τίποτα.Σε όλη την εκδρομή εξαιτίας των 3-4 αυτών ηλιθίων τραβούσαν τα πάνδεινα 50 και πλέον,άτομα,γιατί ο συνοδός και ένα άτομο να ήθελε να πάμε κάπου,ήταν υποχρεωμένος να μας πάει.Έλεος δηλαδή!Θα κινδυνεύαμε για 3-4 ηλίθιους που και για ορειβασία να έλεγε ότι θα μας πήγαινε,θα λέγανε ότι θέλουν να ανέβουν στον Βεζούβιο!!!!Αν είναι δυνατόν.Τελικά,ευτυχώς,έπιασε πάλι δυνατή καταιγίδα.Προς στιγμήν είχε σταματήσει αλλά ξανά τα ίδια,ανοίξαν οι ουρανοί.

Εκείνη τη μέρα μάλλον η ΤΙΜ πρέπει να είχε βλάβη λόγω καταιγίδας στο δίκτυο της και δεν μπορούσα να πάρω τηλέφωνο.Ήθελα να πάρω τηλέφωνο μετά στο δωμάτιο την μάνα μου να μου πάρει χαρτομάντηλα που μου τελειώναν από το σούπερ μάρκετ όπου πήγανε με τον πατέρα μου,μέχρι να κάνω εγώ μπάνιο,και η κλήση δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί,μου έλεγε ο τηλεφωνητής.Σκέφτηκα ότι θα είχε τελειώσει η κάρτα μου,δεν μπορούσαμε να δούμε πόση κάρτα είχαμε.Τελικά στο γυρισμό είδα ότι έχω αρκετή κάρτα.

Το ξενοδοχείο το τράβηξα βράδυ.Τα δυο βράδια στη Ρώμη,είχαν προαιρετικό περίπατο με το πούλμαν στη Ρώμη,αλλά πλήρωνες.Εγώ και οι γονείς μου δεν πήγαμε.Είμασταν υπερβολικά κουρασμένοι.

Το πρώτο βράδυ καθίσαμε στην πισίνα.

Μαζί μας κάθισε και μια οικογένεια που κι αυτή δεν πήγε στον περίπατο.

Ήταν οι γονείς,Χρήστος και Μαρία,καθηγητές,γυμναστικής και φιλολογικών,αντίστοιχα.Ο κύριος Χρήστος είναι από την Κύπρο,η γυναίκα του από την Πελοπόννησο.Ήταν και τα δυο τους παιδιά,ο Μάριος,που θα πάει Γ γυμνασίου και η Πολυξένη,που θα πάει Β γυμνασίου,και η γιαγιά Πολυξένη,μητέρα της κυρίας Μαρίας.

Μας κάνανε πολύ καλή παρέα.

Κάποια στιγμή οι δυο γυναίκες και το κοριτσάκι,ανεβήκαν για ξεκούραση και ύπνο και καθίσανε ο κύριος Χρήστος με τον Μάριο.Καλά,αυτό το παιδί,σε όλη την εκδρομή μας έκανε να κρατάμε την κοιλιά μας από το γέλιο!Όλο το πούλμαν να τραντάζεται από το γέλιο!Άσε που έλεγε κάτι κουβέντες που δεν τις ακούς ούτε από 30άρη,βλέπει μπροστά χίλια χρόνια!Πανέξυπνος.Δεν είναι τυχαίο ότι βγάζει 19,5 μέσο όρο στο σχολείο!Πανέξυπνο παιδί και ευγενικό.Κόβαμε και ράβαμε μαζί.Γελάγαμε όλη την ώρα,γιατί και στο πούλμαν καθόταν από πίσω μου με τη γιαγιά του.Έριχνα πολύ γέλιο με τη γιαγιά του που τον ψευτομάλωνε,αλλά του είχε μεγάλη αδυναμία,όπως κι εκείνος.Μόνο τη γιαγιά άκουγε,τους γονείς του όχι και τόσο.Χαρούμενο διδυμάκι,γιαυτό ταιριάζαν οι απόψεις μας.Αλλάξαμε και τηλέφωνα στην Πάτρα,να τους ξαναδούμε τους ανθρώπους.Πολύ καλοί.Και το κοριτσάκι η αδελφή του,τι καλό που ήταν!Ήσυχο.Και ο πατέρας τους πολύ καλός,στο καράβι στο γυρισμό κάθισε πολύ ώρα παρέα μας στο σαλόνι και μας έλεγε για τα παιδιά του και για το σχολείο που δουλεύει.Είναι και προπονητής κολύμβησης.

Τελικά μετά ανεβήκαμε για ύπνο.Το επόμενο βράδυ είμασταν μόνοι μας,είχαν όλοι πάει στην προαιρετική βόλτα και εμείς κατεβήκαμε προς τα κάτω,προς το σουπερ-μαρκετ,το οποιο ήταν και Κυριακή ανοιχτό,και μετά καθίσαμε σε ένα Mac Donalds,που ήταν το μόνο μαγαζί κοντά στο ξενοδοχείο που ήταν και το βράδυ ανοιχτό.

Συνεχίζω την γνωριμία με τα άτομα στο πούλμαν.

Εμείς κάναμε παρέα κυρίως με αυτή την οικογένεια,το ζευγάρι Νεκτάριος και Γεωργία(η κοπέλα που έλεγα που ήταν έγκυος),την οικογένεια των Κρητικών(Γιάννης-Ελένη,οι γονείς,Τόνια και Τζίνα,οι κόρες) και άλλη μια οικογένεια,που το όνομα της γυναίκας δεν το έμαθα,πάντως ήταν καθηγήτρια Γαλλικών,τον άντρα της τον λέγανε Πέρη(προφανώς Περικλή) και τους γιους,Γιώργο και Αντώνη.Με αυτή την οικογένεια καθόμασταν στο εστιατόριο στη Ρώμη.Καλοί άνθρωποι και χαρούμενοι.Τα αγόρια στην αρχή ήταν ντροπαλά.Δυο ξανθά παλικάρια,ψηλά και τα δυο,ο ένας θα πάει Β λυκείου και ο άλλος νομίζω Γ γυμνασίου.Είναι πολύ ψηλός και ο πατέρας τους.Τον μεγάλο τον νόμιζα ότι θα είναι φοιτητής,ψηλό παιδί.Οι γονείς πολύ καλοί,κάναμε καλή παρέα.Ερχόταν και ο γελαστός σερβιτόρος και του λέγαμε διάφορα.Λέει ο κύριος αυτός,ότι την ώρα που ρώτησε πως λέγανε το χοιρινό,έπρεπε να του πούμε ότι το λένε σκατούλα και θα πήγαινε μετά στο άλλο τραπέζι και θα ψοφάγαμε στο γέλιο που θα τους το έλεγε.Σκέφτηκα ότι τελικά δεν διαφέρουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας!Και εγώ θα την σκεφτόμουνα αυτή τη φάρσα!Αν δεν συμπαθούσα τον νεαρό όμως.Αλλά αυτός ήταν χαρά Θεού άνθρωπος!!Τυχερή η γυναίκα που θα τον έχει!Νομίζω ότι φόραγε βέρα.Μην ακούσω σχόλιο!Γιατί;Ελεύθερη κοπέλα είμαι,τα προσέχω αυτά.Έναν τέτοιο άντρα ψάχνω,χαμογελαστό και με χιούμορ.Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν και πολλοί...Μάλλον είναι σκορπισμένοι στην γη και δεν τους βλέπω...

Ο πατέρας μου τον πείραζε ότι το κρέας είναι από gatto,γάτα δηλαδή.Γέλαγε αυτός.Μετά που φύγαμε το τελευταίο βράδυ,καθόταν κοντά στην έξοδο και μας περίμενε να μας χαιρετήσει.Εγώ και οι γονείς μου είχαμε μείνει τελευταίοι,το ζευγάρι στο τραπέζι μας πήγε στο δωμάτιο να φωνάξει τα παιδιά,είχαν σερβίρει παγωτό και τα αγόρια είχαν ανέβει για μπάνιο,γιατί μετά θα φεύγανε με το πούλμαν.Περιμέναμε εμείς τα αγόρια.Τελικά όμως μας είπε η μητέρα τους ότι δεν θα έρθουν.Ο γελαστός σερβιτόρος μας έδωσε το χέρι του.Στεναχωρημένος μου φάνηκε.Συνέχεια ευχαριστώ μας έλεγε.Τον πατέρα μου τον ειπε signiore Gatto.Γελάσαμε!!Του κόλλησα το παρατσούκλι!Χαχα!

Στο πούλμαν υπήρχαν πολλοί που τέλειωσε η εκδρομή και δεν είχα μάθει τα ονόματα τους.

Υπήρχαν αυτοί που έχω αναφέρει.

Υπήρχε και ένα ζευγάρι,Ζακυνθινοί,που είχαν και ένα κοριτσάκι,που πήγαινε δημοτικό,και είχαν και την ανηψιά του άντρα μαζί,περίπου στην ηλικία μου.Καθόταν μαζί με το κοριτσάκι.Δεν έχω δει πιο αχώνευτη και αγέλαστη κοπέλα.Να έχουμε σκάσει όλοι και αυτή φόραγε ένα μπουφανάκι,δεν το έβγαζε από πάνω της!Ο πατέρας μου δεν τους συμπαθούσε καθόλου αυτούς.Ούτε κι εγώ και η μάνα μου,αλλά ο πατέρας μου περισσότερο.Εγώ απλά δεν έδινα σημασία.Μένουν και Γαλάτσι.Φρίκη.Ελπίζω να μην τους πετύχω πουθενά.Όχι ότι μου κάνανε κάτι οι άνθρωποι,αλλά ήταν πολύ κουτσομπόληδες,στην αρχή που φύσαγα την μύτη με κοιτάζανε λες και βλέπανε φαινόμενο.Η μικρή μου λέει ο πατέρας μου ότι γέλαγε.Εγώ δεν την είδα,ευτυχώς,γιάτί θα τους έβριζα.

Υπήρχαν άλλα δυο ζευγάρια,νεαροί,ήσυχοι,δεν έμαθα ονόματα.

Ηταν και μια γυναίκα με το γιο της,τον Κώστα,που είναι φοιτητής.Πολύ καλή γυναίκα και το παιδί ευγενικό.Είμαι 100% σίγουρη ότι τους έχω συναντήσει στην Αθήνα,κάπου,δεν ξεχνάω πρόσωπα ακόμα και μετά από 10 χρόνια,αλλά ξεχνάω ονόματα.Πολύγωνο μένουν,δεν είναι και απίθανο,είναι πολύ κοντά.

Ηταν άλλη μια γυναίκα που την λέγαμε κυρία Ολυμπία,εγώ και η μάνα μου,γιατί ήταν σωσίας μιας γυναίκας που ξέρουμε,από τη δουλειά της μάνας μου.

Ηταν και ένα ζευγάρι,μεγάλοι άνθρωποι,ο κύριος καθόταν με τον πατέρα μου και μιλάγανε.Είχε κι αυτός ξανάρθει Ιταλία και γενικά ήταν ταξιδεμένος.Ήταν και μια γυναίκα,νεότερη μαζί τους.

Ηταν δυο ζευγάρια,παρέα,φίλοι,μεταξύ 35-40 χρονών.Δεν τους συμπαθήσαμε με τίποτα.Ψώνια.Είχαν σηκώσει όλη την Ιταλία,μέχρι ζυμαρικά ψωνίσανε.Οι δυο γυναίκες όλο στόλισμα και πόζα.Καθίσανε στη Φλωρεντία στο τραπέζι μαζί μας και συζητούσαν για τα παιδιά τους,και μου δώσαν την εντύπωση σαν να τα θεωρούν βάρος...Συνέχεια λέγανε που θα τα πάνε σχολείο και ποιος θα τα κρατήσει,λες και τα παιδιά ήταν το βαλιτσάκι τους και θα πηγαίνανε στη δουλειά και που θα το αφήνανε μην τους το πάρει κανείς...

Ηταν άλλη μια οικογένεια με ένα αγοράκι,όχι πάνω από 8-9 χρονών.Διαβολάκι σκέτο.Αυτοί μένουν στη Ναύπακτο.

Υπήρχαν πολλοί άλλοι,αλλά δεν τους θυμάμαι πολύ.Τέλος με το κουτσομπολιό.χαχαχα!

Αύριο συνεχίζω το ταξίδι.Φεύγουμε από τη Ρώμη και πάμε Φλωρεντία.Στάση στη Σιένα.Υπέροχη πόλη η Σιένα!!!