Μετά από αρκετό καιρό(λόγω διαβάσματος και λοιπών υποχρεώσεων) βγήκα το απογευματάκι για καφέ. Ωραία ήταν! Χαλαρό κλίμα, όχι και η καλύτερη διάθεση, τάση για εξομολογήσεις και σοβαρές κουβέντες, καθησυχασμός, υποστήριξη, γέλιο και...ένα ταξίδι αστραπή στην Ναύπακτο!

Καθόμασταν λοιπόν στο Ρίο και είχαμε την γέφυρα απέναντι μας. Λέμε "Αχ τι ωραία που είναι! Τι ψηλή! Τι μεγάλη!". Και μετά από λίγο εισέρχεται μία ιδέα στον εγκέφαλο. "Βρε δεν την περνάμε; Να πάμε και Ναύπακτο!". Και την περάσαμε! Και επιστρέψαμε εντός μισής ώρας.

Τρέλα! Αλλά εκείνη τη στιγμή έπρεπε να γίνει! Έπρεπε να γευτούμε αυτήν την αίσθηση ελευθερίας! Έπρεπε να αποβάλουμε κάποιες έγνοιες που στροβιλίζονταν στο μυαλό μας. Ίσως ήταν χαζό, ίσως αν το σκεφτόμασταν παραπάνω να μην το κάναμε. Πάντως ήταν υπέροχα!

Αυτά...δεν έχω όρεξη για ύπνο απόψε. Δεν πειράζει! Κάτι θα βρω να κάνω, θα τελειώσω το βιβλίο που διαβάζω(100 Ερωτικά Σονέτα του Πάμπλο Νερούδα), θα ακούσω λίγη μουσικούλα, θα συλλογιστώ διάφορα και ίσως κάπου στο ενδιάμεσο των συλλογισμών να με πάρει ο ύπνος!

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα! Και για όσους δουλεύουν(ξέρουν αυτοί!) καλό κουράγιο! Πλησιάζει η ώρα της άφεσης!