(ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ, ΑΝΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΑ ΜΗ  ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ) 

Ταξιδι στο χρόνο...

αφήνει γραμμές στον αέρα το γκάζι του μπροστινού...

μα δε το βλέπω...

αφού δε μπορώ τόσα άλλα...

δε μπορώ να δω ούτε τη μύτη μου πια...

τι θέλεις να πω... για να ακούσεις

ένα χαρουμενο παλιάτσο... λέτσο... να γελάει στη χαρά του...

που το δακρύ κυλάει μεσα στα σωθικά του...

χωρίς να ξερει το γιατί

...τι έκανε... τι κάνει...

κι όμως μυρίζει το βλέμμα της...

που το άφησε καρφωμένο... πίσω... μπροστά....

μη το πει κανένας.... ισως....ισως....

να τη γλιτώσει.... τρέχοντας στο χρονοδρόμιό του...

που άφησε πίσω του...μια θλίψη κι ενα  τίποτα.....

κι η φωτογραφία.... να θυμίζει τη φρίκη...

που δε θυμάται.... αλλα που ταξιδευει...

μόνη της χωρίς εμένα κι αυτόν..

το ίδιο πρόσωπο... κι αυτός κι εγώ....

κι ένα χάπι να γλυκάνει την ένεση....

της μοναξιάς του....  τη θλίψη.... που ζωγράφισε μόνος του...

με τη βοήθειά μου.... και τη δική της....

χωρίς κανόνες.... χωρίς μεγάλη διάρκεια....

σε μίκρες  σύντομες στιγμές.... και μια εικόνα....

να θυμίζει.... το θυμό....

στα σπλάχνα του.. τα σπλάχνα της ...αποτυπωμένα....

γιατί;...

ετσι........

ξανά η εικόνα.... ξανά....

να θυμίζει... τα αθύμητά του.....

και τα δικά της..... που δε μπορεί να δει...

αλλά εκείνος τα βλέπει και την ακούει.... να σπαράζει ο ύπνος της στο κρεβάτι του..

κι η εικόνα... για να θυμίζει σε μένα...και σε σένα...

πόσο ανίκανοι γίναμε... στο χώρο μας...

στο φίλο μας....

κι η εικόνα..

ξανά

γιατί;...

για να θυμίζει...αφού αυριο θα έχουμε πάλι ξεχάσει.....

 

 

πάρε και φάε την αλήθεια λοιπόν.....

σε μια σκληρή πραγματικότητα.....