Επιτέλους πήρα "ζυμαράκι" και κόλλησα στην ντουλάπα το έργο μου.Τι είναι το ζυμαράκι;Είναι ένα υλικό σαν πλαστελίνη που κολλάς σε τοίχους και γενικά επιφάνειες,κολλάει και σε ξύλο,όπως η ντουλάπα αλλά και σε πλακάκι,κολλάς λοιπόν ό,τι θέλεις.Κυριώς αφίσες,κάρτες και ζωγραφιές κολλάω.Όταν το βγάλεις,ο τοίχος είναι λες και δεν είχες ποτέ κολλήσει τίποτα.Ενώ με το σελοτέιπ,βγαίνει και κομμάτι του τοίχου μαζί.

Έτσι λοιπόν έβαλα κάρτες στα φύλλα της ντουλάπας,από Ιταλία φυσικά.Εξορίστηκαν οι χάρτες της Νάξου και της Άνδρου που είχα φτιάξει παλιότερα.Όταν λέω χάρτης,εννοώ αυτό ακριβώς,χάρτης του νησιού,με τις τοποθεσίες πάνω.Εννοείται ότι τον έβλεπα,όχι αντιγραφή με διαφανές χαρτί,ζαβολιές δεν κάνω.Το να φτιάχνω χάρτες είναι μια συνήθεια που είχα από το σχολείο.Γενικά το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η γεωγραφία,γιατί έστω και έτσι,ταξίδευα.Ταξιδιάρα ψυχή,από τότε! Συνεχίζω να είμαι.Αλλά μένω μόνο με τον πόθο του ταξιδιού στο βλέμμα...Η πραγματικότητα άλλα μου γράφει...Τέλος πάντων.

Απόψε έπιασα και κιθαρούλα μετά από πολύ καιρό.Σίγουρα 20 μέρες,γεμάτες,για να μην πω περισσότερο.Παντως μια χαρά πάνε τα δαχτυλα μου,για τόσο καιρό.

Είχα παρεούλα μια φίλη,είχε και εκείνη μαζί την δική της κιθάρα,κάναμε μια απόπειρα να παίξουμε μαζί.Μετά έπαιξα εγώ και τραγούδησα,αγαπημένα μας τραγούδια.Έχω αυτό το κακό.Αν δεν έχω μπροστά μου τα τετράδια με τα τραγούδια,δεν μπορώ να παίξω τίποτα.Πόσο θα ήθελα να ξέρω όλα αυτά τα τραγούδια απ'έξω!Έχω 9 τετράδια τραγούδια,σπυράλ,με θέματα.Τεράστιος όγκος.Καλά,μην φανταστείτε ότι από όλα αυτά,τα ξέρω και όλα να τα παίζω,είναι κάποια που μπορεί να τα έχω παίξει 1-2 φορές.Είναι όμως και άλλα που τα παίζω συνέχεια και τα αγαπώ ιδιαίτερα.Αλλά έχω αυτά τα δυο ελλατώματα.Εκτός ότι δεν θυμάμαι τίποτα σχεδόν απ'έξω,δεν έχω μάθει να παίζω με άλλον,παρά μόνο έχω μάθει να παίζω μόνη.Απέξω ξερω ένα 5% των τραγουδιών που υπάρχουν στα τετράδια.Αμελητέα ποσότητα αν το σκεφτείς.

Γεράματα,τι να πεις!χαχα!Πως λέει το ανέκδοτο που ρωτάει η γιαγιά την εγγονή πως λένε τον Γερμανό που της έχει πάρει τα μυαλά και λέει η εγγονή Altzheimer;Άτιμε Γερμανέ!!Και στους νέους κάνεις ζημιά!!χαχα!

Μεταξύ των τραγουδιών που έπαιξα ήταν και αυτό που ακολουθεί.

Έχω καιρό να βάλω στίχους,αλλά αυτό το τραγούδι είναι ΚΟΡΥΦΑΙΟ για μένα.Ανεπανάληπτη φωνή,που όμοια της δεν νομίζω να βγάλει ποτέ ο τόπος.Κάποτε το ουδείς αναντικατάστατος,δεν ισχύει...Για τον Νίκο Ξυλούρη,σίγουρα.

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό.

Τι να πω άλλο;Λίγο θα είναι...

Υπήρχε μια σειρά που ακουγόταν αυτό το τραγούδι,εγώ ήμουνα αγέννητη φυσικά,αλλά μου το έχει πει η μητέρα μου.Ήταν οι έμποροι των εθνών, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Παπαδιαμάντη.Όποιος δεν το έχει διαβάσει,χάνει ένα διαμάντι της Ελληνικής πεζογραφίας.Είναι εξαιρετικά δυσνόητο,η γλώσσα του Παπαδιαμάντη είναι δύσκολη,αλλά σε ταξιδεύει τόσο πολύ...Σαν να ήμουνα πάνω στον Πύργο με την Αυγούστα και να κοίταζα το πέλαγος,περιμένοντας τον κύρη μου,όταν εμφανίστηκε ο Μάρκος Σανούδος.Ένα ακόμα στοιχείο που με συνδέει νοερά με το βιβλίο.Ο Βενετσιάνος πειρατής-κυρίαρχος των Κυκλάδων.Το κάστρο στη Νάξο λέγεται κάστρο Μάρκου Σανούδου,για όποιον δεν έχει πάει.

Σε ένα από αυτά τα παράθυρα κοιτάζει η Αυγούστα με το τόσο τραγικό τέλος.Η όμορφη μικροπαντρεμένη κόρη.

Ας ταξιδέψω έστω κι έτσι...Υπάρχει πιο όμορφο ταξίδι από αυτό των τραγουδιών;Από αυτό των καλών βιβλίων;Το άλλο ταξίδι.Το αληθινό.Ας περιμένει.Ταξιδεύω,μακριά από το θόρυβο,των νησιών που τώρα θα έχουν τα decibel της Αθήνας.Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω στις σελίδες ενός βιβλίου,με το τραγούδι συντροφιά.Τώρα διαβάζω ένα μικρό βιβλιαράκι,ενός Ιταλού συγγραφέα που έζησε στη Φλωρεντία περίπου το 1350.Πολύ ωραίο!!Μέσα σε μια μέρα και έχω διαβάσει το μισό.Θα κάνω αναφορά όταν το τελειώσω.Αξίζει τον κόπο.

Καληνύχτα!!

(Στην κάρτα,κατά σειρά ζωγράφισα,Πομπηια,Ρώμη,Βενετία,Φλωρεντία,Σιένα,Βερόνα.

Άσχετο,την έχω κολλήσει στραβά πάνω στην ντουλάπα και γέρνει σαν τον πύργο της Πίζας.χαχαχα!)