Πέρασε και ο φετινός δεκαπενταύγουστος! Χρόνια πολλά σε όσους γιόρταζαν (στη μισή Ελλάδα δηλαδή). Δύο φορές εξάντλησα όλη την κάρτα μου φέτος: μία όταν λόγω σεισμού δεν ξέραμε αν και πότε θα άνοιγε το σχολείο(κάτι που υπεραναλύθηκε μέσω απείρων μηνυμάτων) και άλλη μία χτες που έπρεπε να στείλω χρόνια πολλά στην μισή τηλεφωνική μου λίστα. Ευτυχώς είχα φροντίστει για την ύπαρξη ρεζέρβας!
Ο δεκαπενταύγουστος κάθε χρόνο όλο και χάνει το γούστο του. Σαν παιδιά τον χαιρόμασταν πιο πολύ, μαζευόμασταν όλα μαζί στο σπίτι της γιαγιάς, τα μικρότερα θαυμάζαμε τα μεγαλύτερα, τα μεγαλύτερα κάνανε χάζι με τα μικρότερα, οι μεγάλοι θυμόντουσαν τα νιάτα τους και γενικά ήμασταν μία ωραία οικογενειακή ατμόσφαιρα. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο. Όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει φεύγει, οι ηλικίες έχουν πάνω κάτω εξισωθεί, ο καθένας λέει την βλακεία του, πέντε έξι θα γελάσουν με την βλακεία, άλλοι θα παρεξηγηθούν, θα ξεσπάσει και κανένας καυγάς έτσι για να νοστιμίσει η βραδιά. Άμεσα επακόλουθα των χρόνων που περνάνε.
Αυτό που ποτέ δεν χώνεψα ήταν η υποχρεωτική επίσκεψη στην εκκλησία. Γιατί στο χωριό το μεγάλο γούστο γίνεται στην εκκλησία! Το κάθε σούργελο που ξαφνικά την είδε σικ μαντάμ φοράει την Άρτα, τα Γιάννενα και κάποιους άλλους γειτονικούς νομούς και παρελαύνει. Κι εκεί που περιμένεις να βγει ο παπάς και να κυρήξει την έναρξη του Καρναβαλιού, αυτός βγαίνει και αρχίζει τα Κύριε ελέησον.
Όταν είσαι δέκα χρονών κάθεσαι και παρακολουθείς όλο το μυστήριο. Όταν είσαι δεκαεφτά βγαίνεις στο προαύλιο. Εκεί λέγονται κάποιες μεγάλες αλήθειες. Πρώτα απ'όλα γίνεται reunion συγγενών. Βλέπεις ξαδέρφια που είχες να τα δεις απ'τα Χριστούγεννα(και πιο πριν). Οπότε, επειδή η εκκλησία αργεί να σχολάσει, επιδίδεσαι σε κουβεντούλα.
"Ξέρεις ποιο είναι το πραγματικό νόημα του δεκαπενταύγουστου;"
"Ποιο;"
"Καθιέρωσε την high season! Άντε να βρεις δωμάτιο ελεύθερο!"
Αυτό είναι αλήθεια! Όλα είναι κλεισμένα! ΟΛΑ!
Βέβαια το πιο ωραίο είναι όταν αρχίζεις να κριτικάρεις το ντύσιμο των άλλων και δεν κοιτάς τα δικά σου χάλια!
"Στο πράσινο φορεματάκι θα έβαζα με άνεση ένα εφτά!"
"Επιεικής είσαι! Είναι παπούτσι αυτό; Απαπα! Πέντε και με το ζόρι!"
"Εσύ τι θα της έβαζες;"
"Παντελόνι..."
Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι το κερασάκι στην τούρτα είναι τα πιτσιρίκια που τρέχουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Έτυχε να πάρει το μάτι μου ένα αγοράκι που έπαιζε με ένα αυτοκινητάκι. Το έσπρωχνε συνέχεια για να πάρει μπρος. Ήταν από αυτά τα αυτοκινητάκια που πρέπει να τα σπρώξεις προς τα πίσω για να ξεκινήσουν. Το λυπήθηκα γιατί είχε κοψομεσιαστεί και αποφάσισα να το βοηθήσω.
"Ψιτ! Ψιτ παιδάκι!"
"........."
"Άχου τι γλυκούλι που είσαι! Να σου πω, για να πάρει μπροστά πρέπει να το τραβήξεις προς τα πίσω. Άσε με να σου δείξω"
"Όκι! Νια νια νια!"
"Μα για το καλό σου το λέω βρε!"
"Άχε με! Γικό μου! Νια νια νια!"
Ήταν ψευδό και με το ζόρι το καταλάβαινα. Αφού δεν κατάφερα να συννενοηθώ ούτε με νοήματα, προσπάθησα να του πάρω το αυτοκινητάκι. Αυτό αντί να κάτσει να το νουθετήσω, πήρε το αυτοκινητάκι και άρχισε να τρέχει! Δεν κατάφερα να το πιάσω και παρέδωσα τα όπλα. Νέα γενιά σου λέει μετά!
Πάει και ο φετινός δεκαπενταύγουστος! Του χρόνου πάλι...
Το σπίτι λοιπόν έχει αδειάσει, οι καλεσμένοι έχουν φύγει, τα ποτήρια και τα πιάτα περιμένουν ανυπόμονα να πλυθούν, ησυχία παντού! Ξημέρωμα. Τέσσερις το πρωί να μας βρίσκει να παρακολουθούμε τον αγώνα μπάσκετ της Εθνικής! Μα πρέπει να βρυκολακιάσουμε για να δούμε την ομάδα μας να κερδίζει; Άτιμο Πεκίνο! Μας έχεις πεθάνει με την διαφορά ώρας! Έναν Αύγουστο είχαμε για να χορτάσουμε ύπνο και ξυπνάμε απ'τα αξημέρωτα! Ντροπή και αίσχος!
Είμαι με τέσσερις ώρες ύπνου και απόψε προμηνύεται ξενύχτι λόγω επισκέψεων. Αύριο έχουμε βάφτιση=more ξενύχτι. Τι στο καλό, ο μήνας της αϋπνίας είναι;
ΥΓ: Απόψε έχει πανσέληνο!
9 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια