Πίσω στη ρουτίνα εδώ και 2 βδομάδες. Ο καιρός σβουν, οι άνθρωποι στρουμφ και δρακουμέλ μαζί, ανάλογα την ώρα και τη μέρα της βδομάδας. Ή απλά τη διάθεση τους και μου. Τέσπα. Ο κύριος δρόμος της γειτονιάς, έχει γεμίσει από καταστήματα σε διακοπές. Απόλυτα λογικό. Τον περπατώ κάθε μέρα για να φτάσω στο κέντρο μιας πόλης που τελικά είναι πολύχρωμη σχεδόν σε όλα της. Άλλο ποστ όμως!

Ναι, είμαι πολύ μακριά από το σπίτι. Ο δεκαπενταύγουστος πέρασε χωρί το οικογενειακό γλέντι όμως ήμουν τόσο απασχολημένη χθες που ούτε τα ντολμαδάκια της γιαγιάς θυμήθηκα.

Όμως στο τούρκικο μπακάλικο ο δυόσμος, φρέσκος και τρυφερός κατάφερε να κουδουνίσει ένα ζωντανό γέλιο, που έσβησε πρόπερσι. Χειμωνιάτικα απογεύματα Κυριακής, που μαζευόμασταν σχεδόν όλα τα ξαδέρφια για τσάι δυόσμου ή χαμομηλιού. Λάθος. Για τα μπισκότα καταδεχόμασταν να αφήσουμε το παιχνίδι και να μπούμε στο σπίτι. Αλλά ο δυόσμος είναι μια από αυτές τις μυρωδιές, που με γεμίζει αγκαλιά της γιαγιάς. Πάντα μου γέμιζε ένα μπουκαλάκι με ξερό δυόσμο για να έχω μαζί μου. Για τσάι.

Αγόρασα μια τεράστια δέσμη. Στο σπίτι, έπλυνα προσεχτικά τα φύλλα και μετά τα άπλωσα στο τραπέζι της κουζίνας για να ξεραθούν. 3 μέρες υπομονή και το μπουκάλι γέμισε! Θα έχω ξανά αγκαλιά και γέλιο, όποτε θέλω!

Σήμερα στο ίδιο μπακάλικο, υπήρχε ένα τεράστιο καλάθι με παπουτσόσυκα (φραγκόσυκα). Πολύχρωμα και άνοστα μου φάνηκαν. Πήρα ένα να το μυρίσω και γέμισε το χέρι μου αόρατα αγκαθάκια! Κατάφερα να βγάλω τα περισσότερα αλλά μερικά είναι πολύ επίμονα. Ουφ. Τώρα ξέρω στο 1% πως ένιωθε ο καημένος ο ξάδερφος μου όταν τσακωθήκαμε στη μέση των κάκτων και έχασε την ισορροπία του για να την βρει οριζόντια στο χαλί από αγκάθια...Ουψ! Τουλάχιστον βρήκα κεφαλοτύρι!  :))))))))))))))))))))))))))))))

Στο σπίτι παρακολουθώ λίγο τους Αγώνες. Δεν ξέρω. Είναι οι πιο ξενερουά Ολυμπιακοί Αγώνες έβερ! Κάτι τα κινεζοειδή που είναι πολλαπλασιασμένα στην οθόνη, κάτι που αυτός ο Phelps δεν χαίρεται με τις νίκες του(πολύ θα ήθελα να μάθω το όνομα του γιατρού του), παρέλασαν και τα ολόσωμα μαγιώ που φόρεσαν αρκετοί κολυμβητές, η Εθνική Μπάσκετ θέλει να πάρει τα πάνω της ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ...Μεγάλη χαρά όμως με τον τελικό των 100μ! Έτσι; Τέλειος ο Τζαμαϊκανός πως τον λένε!!!

Καταφέραμε να συγχωρέσουμε και τα κόκκινα παπούτσια του Ιακωβάκη! Περιμένουμε μετάλλια, λέμε!!!

...

Καληνύχτα σας!!!