Κι όντεν η νύχτα η δροσερή καθ'άνθρωπο αναπεύγει

και κάθε ζο να κοιμηθή τόπο να βρη γυρεύγει

ήπαιρνε το λαγούτο του κ'εσιγανοπορπάτει

κι εκτύπα το γλυκιά-γλυκιά ανάδια στο παλάτι.

Ήτομ η χέρα ζάχαρη,φωνή είχε σαν τ'αηδόνι

κάθε καρδιά,να του γροικά,κλαίγει κι αναδακρυώνει.

Ήλεγε κι ανεθίβανε της ερωτιάς τα πάθη

και πως σ'αγάπη εμπέρδεσε κ'εψύγη κ'εμαράθη.

Κι ο ρήγας με τη ρήγισσα πολλή χαράν επαίρνα,

να του γροικού να τραγουδή κι έτσι γλυκιά να λέγη

του έρωτα τσι πονηριές,τσι πράξες του να ψέγη.

Μ'απ'όλους κι όλες πλιά γλυκά ήσα στην Αρετούσα

και τα τραγούδια ξυπνητή συχνιά την εκρατούσα.

Κι οληνυχτίς ανάπαψη δεν είχε να λογιάζη

ποιος είναι αυτός που τραγουδεί και βαραναστενάζει.

Ο Ρήγας μια από τσι πολλές ηθέλησε να μάθη

ποιός είναι αυτός που τραγουδεί της ερωτιάς τα πάθη

έτσι γλυκιά και νόστιμα,που ταίρι άλλο δεν έχει

κ'εβάλθηκε να τονε δη και να τονε κατέχη.

και μιαν ημέρα κάλεσμα ήκαμε στο παλάτι

ξεφάντωμα από το ταχύ ως το βραδύν εκράτει.

Ήπαψεν η ξεφάντωση,εβράδιασεν η ώρα

και καθενείς στο σπίτι του επήγε κ 'εις τη χώρα.

Ο ρήγας βάνει λογισμό,πολλά βαθιά τον πιάνει,

ίντα 'ναι κι ο τραγουδιστής τση νύχτας δεν εφάνη.

Και μ'αλλο τρόπο εβάλθηκε ποιός είναι να κατέχη

κι ώστε να μάθη και να δη μεγάλην έγνοιαν έχει.

Και κράζει μιαν αργατινή δέκα από την αυλή του

οπ'επλερώνουντα καλά να βλέπουν το κορμί του.

λέγει τους:πιάστε τα άρματα χωστά και μη μιλείτε

κι άμετε σε παραχωστό κρουφά και φυλαχτήτε

κι ως έρθη αυτός που τραγουδεί και παίζει το λαγούτο

γλήγορα φέρετε τονε εις το παλάτι ετούτο.

Κινούν και πάσι το ζιμιό κ'οι δέκα αρματωμένοι

καθένας τον τραγουδιστή ήστεκε κι ανιμένει

εις ώραν ολογούτσικην οπου 'σανε χωσμένοι

θωρούνε μ'εναν σύντροφο αξάφνου και προβαίνει

κι αρχίζει πάλι το σκοπό,το γλυκοζάχαρένιο,

κ'εχτύπα το λαγούτο του,σαν το 'χε μαθημένο.

Τότες από το χάλασμα εβγαίνου οι αντρειώμενοι

κι ως τσ'είδεν ο Ρωτόκριτος σκολάζει και σωπαίνει

και το λαγούτο εσκόρπισε εις εκατό κομμάτια

να μην τονε γνωρίσουνε κείνα τα ξένα μάτια.

Αποσπάσματα από Α'μέρος,στίχοι:

389-396

420-426

467-472

505-522

525-528

Ο Ερωτόκριτος,κάτω από το παλάτι,μαζί με το στενό του φίλο,πολύδωρο,παίζει το λαούτο του και τραγουδά για εκείνη που αγαπά.Ο βασιλιάς,και πατέρας της αγαπημένης του,θέλησε να μάθει ποιος τραγουδά τόσο όμορφα κάθε βράδυ.

Κινδυνεύοντας να φανερωθεί ο Ερωτόκριτος,σκορπίζει το λαούτο του,το καταστρέφει.

Αποχωρίζεται τον πιστό σύντροφο του,το λαούτο που του χάριζε ώρες χαράς.Μεγάλη λύπη για έναν μουσικό να αποχωρίζεται το όργανο που του κρατάει συντροφιά μελωδικά.Όλα για χάρη της Αρετούσας!Όλα για χάρη της αγάπης!

Τραγούδι.

Ο όρκος της Αρετούσας-Λιζέτα Καλημέρη

ΥΓ:Ασπρόμαυρη σκαναρισμένη ζωγραφιά μου,φτιαγμένη πριν χρόνια.