Να 'μαι πάλι!!Απόψε έχει καλύτερο καιρό,φυσάει μεν,αλλά δεν είναι όπως εχθές.Εχθές δεν μπορούσες να σταθείς.Με είχε πάρει ο ύπνος το μεσημέρι και ξύπνησα 10 το βράδυ!Βγήκα εκείνη την ώρα,αλλά είχε τόσο πολύ αέρα που τα μαγαζιά είχαν αρχίσει να αδειάζουν.Κάθισα έφαγα,είχα όρεξη να φάω σουβλάκι.Είναι ένα μαγαζί γωνιακό,απέναντι από το ΟΤΕ(για όποιον έχει έρθει ή σκοπέυει να έρθει) που κάνει και σουβλάκια και κρέπες και πολύ ωραία μάλιστα.Μετά περπάτησα λίγο,αφού πήρα κάποια τηλέφωνα.
Κρύωνα και έμπαινα στα μαγαζιά για να ζεσταθώ.Πήρα κάτι περιοδικά και ξανά βόλτα.Κατηφόρησα προς τη θάλασσα,1 την νύχτα περπατούσα δίπλα στη θάλασσα!!Όνειρο!!Ολομόναχη ήμουνα.Αλλά εδώ δεν φοβάμαι.
Προχθές,μετά από το ίντερνετ καφέ που είχα πάει(τώρα είμαι σε άλλο),κατέβηκα στην παραλία.Ήξερα ότι έχει εκδηλώσεις αλλά δεν ήξερα ποιος παίζει.Τελικά ήτανε ο Ψαραντώνης.Κάθισα λίγη ώρα και τον είδα.Είχε αρκετό κόσμο.Εννοείται ότι υπάρχει και από εκεί φωτογραφικό υλικό.Μια και δεν βλέπω στην Αθήνα τον Ψαραντώνη,τον είδα στη Νάξο.
Μακάρι να μπορούσα να βάζω φωτογραφία στο post αλλά δυστυχώς θα αργήσετε πολύ να δείτε φωτογραφία.Την αίτηση θα την στείλω Δευτέρα οπότε δεν βλέπω πριν τον Οκτώμβρη να έχω ιντερνετ.
Απόψε,σε αντίθεση με εχθές,έχω βγει έξω από τις 8 η ώρα και δεν περνάει η ώρα.Θα έρθει κι η μητέρα μου,αλλά δεν το βλέπω πριν τα μεσάνυχτα,πιάνει και Σύρο το καράβι.Όλα καλά,η γιαγιά σπίτι και η μητέρα μου-πολύ σωστά-την κοπάνησε.Καιρός να τρέξει και κανένας άλλος,αν καθόταν Αθήνα θα την είχαν δούλα ο παππούς κι η γιαγιά.
Έτσι έχω χρόνο αρκετό στη διάθεση μου,γιαυτό και ήρθα εδώ.Μετά λέω να πάω δίπλα που έχει ένα χαντράδικο να το ρημάξω,να θυμηθώ τις καλές στιγμές στο Μοναστηράκι.χαχαχα!!
Αύριο το πιο πιθανό θα δούμε και την ξαδέλφη μου.Ελπίζω να είναι και οι μικρές εδώ-οι κόρες της-μήπως πάμε καμιά βολτίτσα,αν και δεν πιστεύω,λογικά θα έχουν φύγει.Από τότε που δουλέψαμε μαζί,στην ίδια δουλειά στο Παγκράτι,κάναμε λίγο παρεούλα,μετά έφυγα από τη δουλειά,ψιλοχαθήκαμε,αλλά ο πάγος είχε σπάσει.Δεν είναι εύκολο να έχεις φιλική σχέση με ανθρώπους που βλέπεις μια φορά το χρόνο,και μάλιστα με δυο κορίτσια που περνάω αρκετά χρόνια,είναι 23 χρονών,και είχα να τις δω χρόνια,σπουδάζανε στην Κρήτη και συνήθως ερχόμουνα Νάξο αλλά δεν τις πετύχαινα.Είναι καλά κορίτσια,τώρα που της έβλεπα κάθε μέρα το διαπίστωσα,ήσυχα και συνεσταλμένα.Δίδυμες και δεν τις ξεχωρίζω με τίποτα!
Λέμε με τη μητέρα μου να πάμε και προς την παραλία να βρούμε και τους φίλους τους,τους Αυστριακούς.Από τότε που πέθανε ο Ρομπέρτο,διάλυσε όλη η παρέα,δεν πάει ο πατέρας μου,δεν πάει η μάνα μου,δεν πάει η Ντονάτα,η γυναίκα του Ρομπέρτο,δεν πάνε ο Μικαέλο και ο άλφιο,οι Ιταλοί φίλοι του.Έκεί ήταν όλοι μια παρέα,κάθε χρόνο επί πολλά χρόνια,οι ίδιοι άνθρωποι.Ο Αυστριακός που λέω έρχεται με τροχόσπιτο με την οικογένεια του,έχει δυο παιδάκια.Ελπίζω αν τον βρούμε να ξέρει Αγγλικά γιατί Γερμανικά δεν ξέρω ούτε Καλημέρα να πω.Λογικά όμως θα ξέρει,με τους άλλους πως μίλαγε;
Πιστεύω ότι από αύριο θα είναι καλύτερος ο καιρός.Σήμερα άξιζε τον κόπο που βγήκα τόσο νωρίς,πήγα προς τη θάλασσα και έβγαλα κάτι καταπληκτικές φωτογραφίες!!!!Σκάω που δεν μπορώ να βάλω!!Ο ουρανός είχε ένα ροζ-μωβ χρώμα!!!!!
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι πάω διακοπές μόνη αλλά τελικά περνάω πιο ωραία από αυτούς που έχουν παρέα.Κι αυτό γιατί πάω όπου θέλω,ό,τι ώρα θέλω,και δεν έχω γκρίνιες ή τσακωμούς.Επίσης θέλει ταλέντο να μπορείς να βλέπεις την ομορφιά στο πιο απλό πράγμα και δυστυχώς λίγοι άνθρωποι το διαθέτουν.Χαίρομαι που ανήκω σε αυτούς τους λίγους που το διαθέτουν,που με χαροποιεί το πιο απλό πράγμα,όπως τα χρώματα του ουρανού που θα χρωματίσουν μια υπέροχη φωτογραφία ή μια γατούλα με πέντε μωρά γατάκια στην αυλή στο ξενοδοχείο.Τα είχα παρεούλα εχθές το πρωί.
Σήμερα που πήγα σε μια ταβέρνα,ήταν άλλη γατούλα με μωρά,μόνο που αυτά ήταν πολύ μικρά,μπορεί να μην είχαν κλείσει μήνα,περπατάγανε με αστάθεια.Την μαμά την ταίζα μπιφτέκι.Μετά ήρθανε δυο ξανθούλικα κορίτσακια και την ταίζανε ψάρι,τις πετσούλες και τα κεφάλια.Αυτά τα κοριτσάκια ήταν πρότυπο παιδιών,τόσο ήσυχα και υπάκουα,η μαμά τους αξίζει συγχαρητήρια πραγματικά.Μια νέα κοπέλα ήταν,όχι πολύ μεγαλύτερη μου αλλά φαινόταν τόσο συμπαθητική και καλή με τα παιδιά και αυτό είχε αντίκτυπο στη συμπεριφορά τους.Τους μιλούσε πολύ όμορφα και ήρθε και εκείνη να δει τα γατάκια.Συνήθως οι περισσότερες μαμάδες δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά,γιαυτό εκείνα για να τραβήξουν την προσοχή της κάνουν ένα σωρό ζημιές.Δεν υπάρχει κακός μαθητής,υπάρχει κακός δάσκαλος...Όπως ένα φυτό,αν μαραθεί εκείνο φταίει ή εσύ που δεν το πότισες;Πρώτη φορά είπα μπράβο για διαπαιδαγώγηση Ελληνίδας μάνας.Συνήθως τα περισσότερα παιδάκια είναι κακομαθημένα,τρέχουν και στριγκλίζουν γύρω-γύρω.
Τι άλλο να πω;Δεν πάω και μακρινές διαδρομές,εδώ τριγύρω,μέχρι Αγιο Προκόπη.Παλιά πήγαινα και πιο μακριά,αλλά πλέον έχω δει σχεδόν τα περισσότερα μέρη.Στα λεωφορεία δουλεύει και ένας παλιός φίλος.Ήμασταν παιδιά.Πρώτη χρονιά που είχα έρθει.Ήμουνα 14 ήταν 15.Ένα εφηβικό πλατωνικό φλέρτ.Κάναμε παρέα αργότερα και με την αδελφή του.Τώρα είναι παντρεμένος με παιδί.Τον είδα πέρυσι και τον γνώρισα από τη φωνή.Έχει αλλάξει.Εκείνος δεν με είδε,αλλά και να με έβλεπε έχει να με δει 8-9 χρόνια.Πόσα θυμάμαι τώρα,αυτή τη στιγμή που γράφω...Καλοκαίρια που περάσανε ανέμελα.Παιδιά ήμασταν.Τότε υπήρχε παιδική-εφηβική ηλικία,τώρα στα 15 τα παιδιά είναι μικρομέγαλα,βιάζονται να μεγαλώσουν.Τότε πηγαίναμε στα πανηγύρια,πηγαίναμε για πίτσα όλοι μαζί στο Φιλότι με το αμάξι με τον πατέρα μου(ένα χωριό εδώ που κάνουν τέλεια πίτσα),βγάζαμε φωτογραφίες,εγώ,ο Μανώλης,η Φλώρα(η αδελφή του),ένα άλλο βράδυ με είχε πάρει η Φλώρα στο σπίτι σε μια φίλη της που χτενιζόταν για νύφη.Προφανώς και η Φλώρα παντρεμένη θα είναι,δεν ξέρω...Είναι κι ο Βαγγέλης,φίλος και συνομίληκος του Μανώλη,που είχαμε βγάλει γυφτάκι...Χαχαχαχα!!Αυτό εχει μείνει ακόμα το παρατσούκλι.
Πόσα θυμάμαι...Πολυλογία αλλά θυμήθηκα τόσα...Γενικά όλη η Νάξος είναι φορτωμένη αναμνήσεις για μένα.Κάθε στενό,κάθε δρόμος,κάθε παραλία,όλα,γεμάτα αναμνήσεις.
Δεν θα πω άλλα.
Πάω να φεύγω σιγά-σιγά.Θα κοιτάξω κάτι άλλες ιστοσελίδες και θα φύγω προς χαντράδικο μεριά.
Καληνύχτα!!
Λογικά τώρα θα τα πούμε,θα είμαι σε Αθηναικό έδαφος.Όσο σκέφτομαι ότι θα γυρίσω να βρώ μαστόρους στον 1ο όροφο και φασαρία όλο το πρωινό,μου έρχεται να μείνω εδώ και να ΄κοιμάμαι σε παγκάκι...
Τα λέμε!!
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες