You flick your mane and click your fingers again
And draw me back, you call my name

And like a fool, I run right back to you
And dance along to your latest tune

Ίσως ακούγεται καταθλιπτικό, αλλά δεν είναι. Ίσως να φταίει η φωνή του Brett Anderson και η ερμηνεία που σηκώνει τρίχες. Αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο, οι στίχοι με πεισμώνουν και στη συνέχεια με εμψυχώνουν.

Ίσως  να φταίει όλα όσα έρχονται στο μυαλό που γυρνάει πίσω. Ταξιδιάρικο βγήκε το άτιμο.

Πάντα γυρνάει πίσω το ρημάδι το μυαλό, γιατί οι αναμνήσεις είναι κομμάτι μας.

Θυμάμαι το τεύχος κόμικ που διάβασα πριν λίγες μέρες και τον προσδιορισμό του παρελθόντος από τον συγγραφέα Mike Carey μέσα από 3 χαρακτήρες με διαφορετικά αλλά διασταυρούμενα παρελθόντα. (X-Men Legacy, #215, Marvel Comics).

"Το παρελθόν μας αιτιολογεί. Χωρίς το παρελθόν, χωρίς την αδιάψευστη απόδειξη ότι είμαστε κάπου, ότι ζήσαμε κάπου, ότι σφυρηλατίσαμε τους εαυτούς μας, χωρίς τις ρίζες μας, τι είμαστε; "(Charles Xavier)

"Δεν έχει σημασία πόσο μακριά θα πάμε ή πόσο γρήγορα θα τρέξουμε. Το παρελθόν έρχεται μαζί μας. Σίγουρα, μερικές φορές μπορεί να προσφέρει ένα είδος παρηγοριάς. Οι καλές στιγμές να σου δίνουν δύναμη να τη βγάλεις καθαρή σε δύσκολες φάσεις. Αλλά κάποιες φορές μπορεί και να σε παγιδεύσει. Να μην σου επιτρέπει να σκεφτείς καθαρά. Να σε σταματάει από αυτό που χρειάζεσαι να είσαι. Τότε πρέπει να το σκοτώσεις, αν δεν σε σκοτώσει πρώτα αυτό." (Rogue)

"Χτίζουμε το μέλλον μας και τα πράγματα κυλάνε καλά. Όταν καταστρέφεται η βάση σου, πολλές φορές αυτό φαίνεται να είναι το τέλος πολλών πραγμάτων. Αλλά αν σε ένα πράγμα είμαστε καλοί, αυτό είναι να αναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας. Το παρελθόν είναι το σημείο εκκίνησής μας. Ό, τι κάνουμε τώρα προσδιορίζει ποιοι είμαστε. Και τι αξίζουμε."(Cyclops)

3 διαφορετικές οπτικές γωνίες. 3 διαφορετικοί τρόποι για να δικαιολογήσουμε, να ρίξουμε το φταίξιμο, να προσπαθήσουμε περισσότερο, να προσέξουμε, να μην (ξανα)εμπιστευτούμε άλλους, παρά μόνο τους εαυτούς μας.

Δεν υπάρχει κάτι λάθος σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω απόψεις. Κανείς δεν ξεχνάει ή ξεγράφει εύκολα το παρελθόν. Όλα όμως οδηγούν σε ένα πράγμα.

And when the lands slides
And when the planets die
That's when I come back, when I come back to you

And when the sun cools
And when the stars fall
That's when I come back, when I come back to you

Προχωράμε, γιατί το τώρα θα γίνει σύντομα παρελθόν και η ζωή δεν καταλαβαίνει από θεωρίες περί παρελθόντος.

You roll those eyes and trap my hand in your thighs
It's slavery but in disguise

'Cos like a fool, I come right back to you
There's nothing else that I can do

Έτσι διαλέγεις να αφήνεις το παρελθόν εκεί που ανήκει. Στο παρελθόν. Απλά βάζεις ένα ακόμη κουτί με όλα όσα αποφασίζεις να αφήσεις εκεί στην ντουλάπα. Αν δεν έχεις χώρο, πάρε ακόμη μια ντουλάπα, θα χρειαστεί. Δεν συμμαζεύουμε την ντουλάπα μας ανά τακτά χρονικά διαστήματα;

Δεν είναι καλό να κρατάς πάνω σου ό, τι αποφάσισε να αυτοχαρακτηριστεί παρελθόν ή ότι είπες εσύ ότι είναι παρελθόν.

And when the pigs fly
And when the planets die
That's when I come back, when I come back to you

Δεν τα αφήνεις να ορίζουν το παρόν, δεν το θες αυτό.

Γιατί αλλιώς δεν έχεις μέλλον.

And when the sun cools
And when the stars fall
That's when I come back, when I come back to you

Επιστρέφεις στο παρελθόν για να βρείς μόνο εσένα, να πιάσεις τον εαυτό σου από το χέρι και να τον σπρώξεις στο μέλλον, όποτε νιώθεις ότι τον έχασες, γιατί του αρέσει να βρίσκει καταφύγιο σε γνωστά του λημέρια.

And when the lands slides
And when the planets die
That's when I come back, when I come back to you

Δεν επιστρέφω ούτε στον παλιό καλό εαυτό μου. Πλέον ο νέος είναι καλύτερος γιατί είναι σοφότερος.

And when the war machines
Rust eternally
That's when I come back, when I come back to you

Όχι επιστροφές λοιπόν.

And when your heart bleeds
For a love that's dead like me
That's when I come back, when I come back to you

Γιατί αλλιώς δεν ζεις, απλά γίνεσαι κι εσύ ο ίδιος μια ανάμνηση.

Στον player πάνω δεξιά η νέα διασκευή του 'Back to you' από το άλμπουμ Wilderness του Brett Anderson, frontman των Suede, κάτω το βίντεο της πρώτης κυκλοφορίας του τραγουδιού από Pleasure, αλλά στα φωνητικά πάλι ο Anderson.

ΥΓ: Ευχαριστώ ΒΚ. ;-)