Τώρα θα σας πάω ένα ταξίδι στο παρελθόν.

Το έχω πει πολύ καιρό ότι θα το κάνω.

Κρατήστε μου το χέρι και ξεκινάμε!!!!!!!!

Όταν πήγαινα σχολείο,δεν είχα σκοπό να σπουδάσω.Απλά έτυχε να περάσω με την πρώτη και Αθήνα και πήγα.Δεν είχα βάλει πολλές σχολές στο μηχανογραφικό,μόνο 16,και αυτές μόνο Αθήνα,Πειραιά και Χαλκίδα(κάτι το οποίο μετάνιωσα στην πορεία,θα προτιμούσα να σπουδάσω επαρχία).Τότε ήταν ακόμα οι δέσμες και ήμουνα στην 4η.Ήθελα να πάω 1η,αλλά δεν χώνευα την φυσική,ενώ ήμουνα πολύ καλή στα μαθηματικά.Έτσι,πέρασα εκεί.Σαν να λέμε,είδα φως και μπήκα στην Πάντειο.Στις Πανελλήνιες πρέπει να ήμουνα η μόνη που πήγε χαλαρή και χωρίς άγχος.Γιαυτό έγραψα και καλά.Δεν είχα ποτέ πίεση από τους γονείς μου κι αυτό όχι επειδή-όπως θα σκεφτεί κάποιος κακεντρεχής-είμαι μοναχοπαίδι,αλλά επειδή οι γονείς μου είχαν πάντα και έχουν προοδευτικές ιδέες και είναι μοντέρνοι,άλλωστε είναι και σχετικά νέοι,με αποκτήσαν όταν ήταν 24-25 χρονών.Έχουμε φιλική σχέση πάνω από όλα και ξέρουν τα πάντα πρώτοι από όλους.Ακόμα κι όταν είχα κάποια σχέση πάντα ήξεραν το κάθε παλικάρι,είχαν φιλική σχέση μαζί του,κι αν ακόμα δεν τον συμπαθούσαν δεν θα το έλεγαν να γύριζε ανάποδα ο κόσμος.Σέβονταν πάντα τις επιλογές μου και μου είχαν εμπιστοσύνη.Νιώθω τυχερή γιαυτό.Γιαυτό δεν χρειαστηκε να πω ποτέ ψέματα.Γιαυτό δεν έμαθα να λέω ποτέ ψέματα.Μόνο όταν είναι τελείως αναγκαίο όπως πχ το Σάββατο(για να γλιτώσω συγγενείς)

Στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο,άρχισα να βγαίνω περισσότερο και να πηγαίνω συναυλίες κυρίως.Ποτέ δεν είχα απαγόρευση να βγω αλλά δεν έβγαινα γιατί οι φίλες μου είχαν απαγόρευση από τα δικά τους σπίτια και δεν είχα πολλές παρέες εκτός των κοριτσιών από το σχολείο.

Λατρεύω τις συναυλίες.Πάντα ήταν ο αγαπημένος μου τρόπος διασκέδασης.

Πέρασα λοιπόν το 1994 στην Πάντειο.Στο Α έτος της σχολής  έκανα νέες παρέες,κοπέλες από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Με τις μονες που διατηρήσαμε επαφή είναι η Βάλια που είναι στη Ζάκυνθο και η Γιώτα που είναι στο Παγκράτι.Πήγα στους γάμους και των δυο,στη μια φέτος το Πάσχα,και στην άλλη τα Χριστούγεννα του 2001,στη Λάρισα.

Εκεινα τα χρόνια έκανα πολύ παρέα και με την ξαδέλφη μου την Ελένη,που είναι 4 χρόνια μεγαλύτερη μου.Τώρα είναι παντρεμένη και περιμένει το πρώτο της παιδί.

Τότε λοιπόν είχαμε αλωνίσει όλους τους συναυλιακούς χώρους.

Ήρθε λοιπόν ο Οκτώμβριος του 1994.Σε ένα υπόγειο στην Κυψέλη,απέναντι απ'τον Πανελλήνιο.Καφεθέατρο το όνομα.Υπάρχει ακόμα.

Οι πύξ λάξ.

Ακούγαμε πολύ τότε με την Ελένη τα τραγούδια τους.Τους είχαμε δει κάποιες φορές αλλά δεν είχαμε γνωριστεί.

Στο Καφεθέατρο καθίσανε αρκετό καιρό,μέχρι τον Ιανουάριο του 1995.Με την Ελένη πηγαίναμε κάθε Σάββατο.Στην αρχή αρχίσαμε να μιλάμε με τη Δημητρούλα,μάλιστα η πρεμιέρα τους εκεί είχε συμπέσει με την γιορτή της και της είχα ευχηθεί.Μετά μιλήσαμε με τον Φίλιππο,και στη συνέχεια και με τους άλλους.Είχανε τότε έναν άλλο ντράμερ,τον Βαγγέλη,που τον είχαμε συναντήσει μια φορά τυχαία στους Αγ.Αναργύρους και του είχαμε μιλήσει,εκείνος μας είχε πει για το Καφεθέατρο,η Ελένη τον συναντούσε συχνά στους Αγ.Αναργύρους,όπως συχνά συναντούσαμε και τον Μάνο,η πλατεία είναι πέρασμα.

Έτσι απλά γνωριστήκαμε.Περνούσαμε όμορφα εκεί κάθε Σάββατο.Κάποιες φορές ερχόταν και μια φίλη μας μαζί.

Τότε ήταν που ερχόταν κι ο Πασχαλίδης και τραγουδούσε μαζί τους.Ανεπίσημα,φιλικά.Γελάγαμε πολύ με τα πειράγματα τους,ο Μπάμπης με τον Μιλτο πως τσακωνόντουσαν,φάση είχε.Εννοείται για πλάκα τσακωνόντουσαν.Είναι και άλλη ομάδα,γιαυτό.

Ηρθε ο Φεβρουάριος του 1995,σε μια καφετέρια στους Αγ.Αναργύρους,με το όνομα La plaza.Δεν υπάρχει τώρα,ήταν στο εμπορικό κέντρο.Εκεί λοιπόν έπαιζε ένας φίλος τους,ο Νίκος,μουσικός από τους καλύτερους.Παιδικός φίλος του Μάνου,έχουν 4-5 χρόνια διαφορά,είναι μεγαλύτερος ο Μάνος.Ο Μάνος είναι ένα χρόνο μικρότερος από τον πατέρα μου και έχει κόρη στην ηλικία μου(έχει κι άλλα παιδιά).

Την κιθάρα που παίζει ο Νίκος,λίγοι άνθρωποι παίζουν αλλά δυστυχώς δεν προβάλει την δουλειά του.Τέλος πάντων.Εκεί λοιπόν ήρθαν οι περισσότεροι.Ήρθε κι ο Μίλτος,ήρθε κι η Δήμητρα με έναν ψηλό νεαρό με μακριά μαλλιά,μπουκλες ως την μέση τον οποίο μας τον σύστησε Κώστα.Εγώ έλεγα από μέσα μου:τυχερή Δήμητρα.Δεν ηξερα οτι ο Κώστας ήταν ο νέος τους κιθαρίστας.Άλλα,φαντάστηκα!

Μετά από κάποια γεγονότα,που δεν μπορώ να πω,είναι προσωπικά,γνωριστήκαμε ακόμα καλύτερα με τα παιδιά.Με τον Κώστα και τη Δήμητρα είχα πάντα καλύτερη σχέση γιατί είμαστε και πιο κοντά στην ηλικία,η Δήμητρα 2 χρόνια μεγαλύτερη μου και ο Κώστας 5,5 χρόνια.

Τον Οκτώμβριο του 1996,πήγα στο studio Live στους Αγ.Αναργύρους,μαζί με τον Μάνο,να παρακολουθήσω ηχογράφηση.Ηχογραφούσε ένας τραγουδιστής που εγώ τον είχα δει ως μπασίστα των Κατσιμίχα,με το όνομα Δημήτρης Λιόλιος.Ήταν μια μαγική εμπειρία!Ηχολήπτης ο ντραμερ των Τσοπαναρειβ,ο Νίκος,ο οποίος μου μιλάει από τότε όταν με δει.Πολύ καλό παλικάρι,όπως και ο αδελφός του ο Παναγιώτης,που ήταν ο πρώτος κιθαρίστας των πυξ λαξ. Μου έδωσε κι εμένα ακουστικά και η διαδικασία της ηχογράφησης μου φαινόταν κάτι μαγικό τότε.Παίζανε live και δοκιμάζανε ένα συγκεκριμένο τραγούδι.Ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες στη ζωή μου.

Η φωτογραφία είναι τον Ιούνιο του 1996.Και ναι,αυτή με τη μακριά φούστα,είμαι εγώ!!Είκοσι χρονών!!Ο ένας ψηλός,δεν χρειάζεται νομίζω συστάσεις.Ο άλλος,είναι ο Άλκης,πιανίστας του γκρουπ,ξάδελφος του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ.Δίπλα μου η Δημητρούλα.Είμαστε έξω από το ΣΕΦ,σε ένα φεστιβαλ Ινδιάνων(!!!) που είχε γίνει,με αληθινούς ινδιάνους.

Εννοείται ότι μαζί με την Ελένη πηγαίναμε παντού,όπου παίζανε.Πολλές φορές ερχόντουσαν κι οι γονείς μου,κυρίως όταν ήταν μακρινές αποστάσεις και θα ήταν δύσκολο να γυρίσουμε μόνες.Κι οι γονείς μου γνωριστήκανε με τα παιδιά.

Ο άλλος φίλος μας,ο Νίκος,ο καταπληκτικός κιθαρίστας,έγινε καλός μας φίλος,και τον γονιών μου,είχε έρθει και στο σπίτι το παλιό,στην Κυψέλη.Μας κάλεσε και στο γάμο του,τον Φεβρουάριο του 2000.Πάντρευτηκε μια κοπέλα από την Αυστρία.Έχουν κι ένα κοριτσάκι 8 χρονών τώρα,την Ειρήνη,που δεν έχουμε γνωρίσει δυστυχώς.Και με τον Νίκο έχουμε καιρό να μιλήσουμε,δεν παίζει και πολύ συχνά.Είχε πεθάνει κι ο αδελφός του,45 χρονών...Η μητέρα του έμενε δίπλα στον ξάδελφο μου,αλλά τώρα έχει φύγει από εκεί.

Μετά διαλύσανε οι πυξ λαξ,φτιαχτήκαν τα Συννεφα με παντελόνια,και πάιζανε στο Δίπλα στο ποτάμι,τον Δεκέμβρη του 2000.Λίγο πριν φτιάξουν το ωδείο στο Χολαργό,στο οποίο με κάλεσε ο Κώστας.Ο οποίος Κώστας μάθαινε τότε και μαθαίνει κοντραμπάσο.Τι γέλιο κάναμε με αυτό το παιδί!!Τι πείραγμα του έκανα!!Ερχόταν στο τραπέζι,κάποιες φορές είχα πάει με την μάνα μου,και τον πείραζα επειδή έπινε ότι θα μπει με το αμάξι στο σπίτι και κάτι τέτοια.Του πείραζα τα μαλλιά,το κλασικό,γιατί αυτός είχε πάντα πιο μακριά από μένα,πριν το 1997 που πήγε στο ναυτικό.Τότε τον πείραζα που έβγαινε συνέχεια και αυτός με πείραζε που κάθε φορά που έβγαινε.ήμουνα εκεί,πρώτο τραπέζι.Ο Κώστας είναι ένα από τα πιο καλά και φιλότιμα παιδιά που έχω γνωρίσει.Του έστελνα κάτι κάρτες,κάτι ζωγραφιές,στα γενέθλια του,16 Δεκέμβρη,στη γιορτή του τον Μάη.Μια φορά μου είχε πει ότι τα έχει κρατήσει όλα και συγκινήθηκα που είχε κρατήσει ακόμα και μια βλακειούλα που είχα ζωγραφίσει,στυλ καρτουν,τον είχα ζωγραφίσει ότι έκλαιγε που έκοψε τα μαλλιά για το στρατό.Ακόμα κι αυτή τη βλακειούλα,την είχε κρατήσει...

Στις συναυλίες τους,είχα κάνει και παρέες,κάποια παιδιά που βλεπόμασταν πάντα,δίναμε εκεί ραντεβού.Ο Βασίλης,η Χριστίνα(αδελφή του),ο Λεωνίδας,η Βικυ,και κάτι άλλα παιδιά που δεν θυμάμαι ονόματα.

Αλλά όπως πάντα,περνάει ο καιρός και οι άνθρωποι χάνονται.Τελευταία φορά είχα δει τα παιδιά στο After Dark,αλλά είναι πάνω από 2 χρόνια.Η Δημητρούλα είχε τρελαθεί που με είδε!!!Ο Κώστας ήταν με κοντά μαλλιά.Ο Νικολάκης χάρηκε κι αυτός,πολύ καλό παιδάκι.Τους άλλους δεν τους ήξερα που είχαν στο γκρουπ.

Κάποια φάση είχα γνωρίσει και τον Λευτέρη,τον αδελφό του Φίλιππα.Πολύ καλό παιδί,γελαστός και ευγενικός.

Είμασταν μια μεγάλη παρέα από μια φάση κι ύστερα σε κάθε συναυλία και μιλούσαμε με όλους μετά τη συναυλία.Αλλά πάντα οι άνθρωποι χάνονται,πολλές φορές χωρίς να το θέλουν...Η ίδια η ζωή σε απομακρύνει...

Φεβρουάριος του 2002 και πήγαμε με τον φίλο μου τον Στρατή,στα Κίτρινα Ποδήλατα.Κάπου εκεί ξεκίνησε μια φιλική σχέση,τελείως χαλαρά στην αρχή.Περισσότερο με τον Αλέξανδρο,τον μικρό αδελφό.Το πόσο μοιάζουμε με αυτό το παιδί!Καταλαβαινόμασταν,αν και είναι 6 χρόνια μικρότερος μου.Απίστευτο παιδί.Με τον Γιώργο ήταν αλλιώς,διαφορετικός άνθρωπος.Πολύ καλό παιδί αλλά αλλιώτικος.Η μέρα με τη νύχτα τα δυο αδέλφια αλλά πολύ καλά παιδιά και από καλή οικογένεια.Περάσαμε πολλές φάσεις μαζί.Κάπου εκεί στην πορεία στο site που δημιουργήσανε,στο forum μέσα γνωρίστηκα με κάποια παιδιά και κάναμε πολύ παρέα στις συναυλιές.Πήγαινα μόνη και βρισκόμουνα με παρέα 10 ατόμων το λιγότερο.Περάσαμε έναν καταπληκτικό χειμώνα περυσι στην Εξέδρα.Με το ένα κοριτσάκι,την Εύη,κάνουμε πολύ παρέα.

Με τον καλό μου φίλο το Στρατή κάνουμε γνωριμίες.Αν δεν ήταν αυτός,πολλούς από όσους έχω γνωρίσει τα τελευταία χρόνια,δεν θα τους είχα γνωρίσει.Με έχουν πιάσει λίγο οι ντροπές μου.

Τελευταίος,αλλά όχι καταιδρωμένος ο Κωστής.'Ενας άνθρωπος που ξέρω τόσο λίγο και συμπαθώ πολύ.Καλός μας φίλος πλέον.Απίστευτο παιδί!!

Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια,στην παρέα μου έρχονται και φεύγουν άνθρωποι.Αλλά κάποιοι φίλοι είναι πάντα εκεί.

Ο Στρατής.Φίλος μου από το 1998.

Ο Φάνης.Φίλος μου από το 2000.Δικηγόρος.

Ο Κώστας.Φίλος μου από το 1999.Ηθοποιός.

Η Ρία.Φίλη μου από το 2003.

Η Μάρω.Φίλη μου και δασκάλα μου,από το 1997.

Η Κατερίνα.Φίλη μου από το 2004.

Ο Χρήστος.Φίλος μου από το 2003.

Η Βερόνικα.Φιλη μου από το 2003.Φοιτήτρια.

Ο Αντώνης.Φίλος μου από το 2007.Φοιτητής.

Η Καίτη.Φίλη μου από το 2007.

Και τόσοι άλλοι.

Όλοι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους.Ηλικιακά από 19 χρονών ως 49 χρονών.Η Καίτη έχει 2 κόρες μεγάλες,είναι και γειτόνισσα μου.Ο Κώστας κάποτε έμενε στο σπίτι μου,το είχε νοικιασμένο,όσο μέναμε Κυψέλη.Χάρη στον Κώστα έχω δει πολλές όμορφες παραστάσεις,στα θέατρα που έχει παίξει.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μου μάθανε κι από κάτι.

Γενικά μου αρέσει να είμαι φιλική,να είμαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες.Πολλές φορές αυτό μπορεί κάποιος να το παρεξηγήσει.Να νομίζει ότι επειδή είμαι άνετη με κάποιον άντρα του την πέφτω,κάτι που είναι γελοίο στην περίπτωση μου.Απλά είμαι άνετη.Σέβομαι πχ όταν ένας άντρας συνοδεύεται.Γενικά έχω ιδέες που ακολουθώ πιστά.Ηθικής.Να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα δεν θα κάνω κάτι αντίθετο από αυτές.Γιαυτό και οι φίλες μου μου έχουν εμπιστοσύνη,ακόμα και παρέα να κάνω με τα αγόρια τους.Θα προτιμούσα να ανοίξει να με καταπιεί η γη παρά να προδώσω φίλη.Να γύριζε ανάποδα η γη.

Κάνω πολύ πιο εύκολα παρέα με άντρες,παρά με γυναίκες,κι αυτό γιατί οι περισσότερες γυναίκες τα μόνα θέματα συζήτησης που έχουν είναι η μόδα,το μακιγιάζ και οι δίαιτες.

Η Ρία έκανε ένα διάστημα παρέα με μια κοπέλα την οποία κι εγώ την ήξερα.Ποτέ δεν την συμπάθησα και βγήκα αληθινή.Μόλις εκείνη γνώρισε κάποιον,την έγραψε την Ρία.Μου την έσπαγε απίστευτα αυτή η κοπέλα.Ήταν όμορφη κοπέλα,λίγο πιο ψηλή από μένα,αδύνατη,σκέτο κόκκαλο και γυρίζει και λέει μια φορά:Αχ,δεν το τρώω το μπισκοτάκι,παχαίνει.ΤΗΝ ΜΙΣΗΣΑ.Αν έχει εκείνη πρόβλημα,εγώ τι να πω;Δεν έχω όμως κανένα κόμπλεξ με τον εαυτό μου κι όσο κι αν προσπαθούσαν τέτοια άτομα να με κάνουν να αποκτήσω,πέσανε στο κενό οι προσπάθειες,γιατί αγαπώ πολύ τον εαυτό μου και τον προσέχω.

Οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου,είναι δίπλα μου γιαυτό που είμαι και γιατί ξέρουν ότι τους αγαπώ κι εγώ γιαυτό που είναι.Ποτέ μου δεν κοίταξα κάποιον περίεργα λόγω εμφάνισης,ποτέ μου δεν έκανα διάκριση λόγω εμφάνισης.Το ίδιο άνετα κάνω παρέα με κάποιον με καθαρό πουκάμισο και κοντό μαλλί,το ίδιο κάνω παρέα και με έναν με μαλλί μακρύ,ράστα,ή στυλ πάνκ(όπως το εννοούσαν παλιά) και τρύπιο τζην.Αυτές οι βλακείες κι οι διακρίσεις εμένα δεν με αφορούν.Αν κάποιος είναι καλός μαζί μου,και ο Κουασιμόδος ο ίδιος να είναι,θα τον κάνω παρέα,ακόμα και με ένα μάτι να είναι.Μισώ τις διακρίσεις,μισώ και την αδικία.Μου τη σπάνε οι δήθεν,που κάνουν κάτι για φιγούρα,οδηγούν ξεσκέπαστα αμάξια,τρέχουν,κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς,ακούνε μουσική "του σωρου" ,επειδή είναι μόδα,χορεύουν πάνω στα τραπέζια,και όλες αυτές οι ξενέρωτες συμπεριφορές.

Σίγουρα δεν είμαι το ήσυχο κοριτσάκι που νομίζουν όλοι.Δεν είπα ότι είμαι κακιά,αλλά δεν είμαι το προβατάκι που νομίζουν όλοι.Μ'αρέσει να είμαι καλή και ευγενική με ανθρώπους που το αξίζουν ή δεν υπάρχει λόγος για το αντίθετο.Αλλά μην νιώσω να με πνίγει το δίκιο....Γίνομαι θηρίο.

Μ'αρέσει να είμαι δίκαιη και αμερόληπτη.Δεν χαρίζομαι,αλλά αν κάποιος το αξίζει,είμαι προστατευτική,"μαμά" εντελώς,τον προσέχω και τον αγαπάω.

Αυτό που νομίζω ότι πιστεύουν οι άντρες για μένα και είναι η αιτία του κακού,είναι πως είμαι κορίτσι που μόλις γνωρίσω κάποιον ονειρεύομαι χαρές και πανηγύρια.Αν είναι δυνατόν!!!Ούτε κατά διάνοια!!!Αυτή η πεποίθηση τους νομίζω μου έχει φέρει συμφορές.ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ,πόσες φορές θα το πω;Είμαι ανεύθυνη και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ.Ειλικρινής μέχρι αηδίας.Αλλά από ό,τι νομίζω,ένα 99% των αντρών,το ψέμα αποζητάει.Μια γυναίκα-γλάστρα,να επιδεικνυει σαν τρόπαιο,κι ας τον έχει κάνει τάρανδο.Φτάνει που θα είναι μοντέλο.Συγνώμη που παίρνει η μπάλα και ανθρώπους που δεν είναι έτσι,γιατί το ξέρω ότι υπάρχουν και χαίρομαι που έχω γνωρίσει.Με την ίδια λογική που το 99% των γυναικών ψάχνουν χρήμα,σιγουριά,γάμο,παιδιά.Αλλά επίσης κι εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις.Είπαμε είμαι δίκαιη.Υπάρχουν καλοί και σκάρτοι και στα δυο φύλα.Παντού και πάντα.

Εγώ ανήκω στο 1% των γυναικών.

Μαύρο πρόβατο.

Δεν θα ξεσκεπάσω άλλο το πέπλο.Είπα ήδη πολλά.

Θα μου αφιερώσω ένα αγαπημένο τραγούδι.Και σε όλα τα μαύρα πρόβατα.

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει

Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Μύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου

Εντελώς συμβολικό.Με αντιπροσωπεύει.

Ερημοπούλι που πετάω κόντρα στον καιρό.Με αίμα στο φτερό μου,αλλά δεν "μασάω" από κάτι τέτοια.Έχει τιμή να πετάς με κόντρα τον καιρό...Η τιμή λέγεται ΜΟΝΑΞΙΑ...