Οι φωτογραφίες όπως και οι αναμνήσεις από τη Νάξο,συνεχίζουν.

Ένα από τα εφτά γατάκια που έρχονταν στην αυλή,στο δωμάτιο.Τα τάιζα κρακεράκια και τρώγανε.Μέχρι και κρουασανάκι φάγανε.Κατεβαίνανε ανάμεσα στα φύλλα,σιγά-σιγά από το δέντρο,μια ροδιά που υπήρχε στην αυλή.Εγώ ως συνήθως στις διακοπές ξυπνούσα από τις 7 το πρωί,κάτι που δεν κάνω στην Αθήνα να με πληρώνεις.Καθόμουνα στην αυλή με το μίλκο μου και ό,τι είχα πάρει για πρωινό,κουλουράκια,κρουασανάκια,ανάλογα,και παρακολουθούσα την γατοοικογένεια να έρχεται.

Μέχρι που ήρθαν στο διπλανό δωμάτιο κάτι άξεστοι Ελληνάρες,ένα ζευγάρι,πάνω-κάτω στην ηλικία της μητέρας μου,και αυτός έδιωχνε το κακόμοιρο γατάκι λες και ήρθε το τέρας...Αν είναι δυνατόν...Το γατάκι τον πείραξε,όχι οι φωνές του που μίλαγε όλη μέρα στο κινητό και το τσιγάρο που μόλις έβγαινε έξω κλείναμε το τζάμι,μύριζε όλο το δωμάτιο.Τσιγάρο από  &*^%^  έκανε,τι στο καλό;

Έτσι τα γατάκια αραιώσανε τις επισκέψεις.

Αλλά ήταν όμορφα,έτσι που ξεπροβάλανε οι μουρίτσες τους,πίσω από τα φυτά.Αθώα πλασματάκια.