Κάθε φορά που βρέχει η σκέψη απέχει ελάχιστα από σένα…

Κι αυτό γιατί θυμάμαι τον υδάτινο παράδεισο που αντίκρισα όταν σε πρωτοείδα…

Χαρούμενοι καταρράκτες που ανήγγειλαν τον έρωτα μέσα σε ένα μόλις δευτερόλεπτο…

Κεραυνοί που αντί να καταστρέψουν ευεργέτησαν…

Κι η καρδιά, σαν απροστάτευτος οργανισμός στον πλανήτη γη, υπέκυψε στις ενέργειες τους…

Κάθε σου ματιά κι ένα απέραντο ταξίδι στο βασίλειο των δροσοσταλίδων…

Κάθε σου χαμόγελο και μια Ανατολή…

Μια υπόσχεση πως το αύριο δε θα αργήσει να φανεί…