Κι όσοι δεν κατέχουν το τόπι; Ε, καλά δεν ψάχνουμε και για τον επόμενο Τιερί Ανρί. Έτσι μαζευόμαστε, να παίξουμε για την πλάκα μας. Με την ευγενή χορηγία της Νάικι και την ψυχολογική υποστήριξη σπουδαίων αστέρων του παγκόσμιου φουτμπόλ, όπως ο ευαίσθητος αθλητής που λέγεται Ρίο Φέρντιναντ –τα έξοδα κομμωτηρίου των οποίων μπορούν να θεωρηθούν έξοδα ίματζ και να τα γλιτώσουν απ’ την εφορία– θα συντηρούσαν έναν άστεγο για κάνα μήνα.

Ο σκοπός φυσικά είναι ιερός κι απ’ ότι πληροφορούμαστε από το επίσημο σάιτ της διοργάνωσης, το 77% των παικτών που πήραν μέρος άλλαξαν τη ζωή τους σε σημαντικό βαθμό. Πώς; Το 92% π.χ. όσων συμμετείχαν πέρσι στο Κέιπ Τάουν, απέκτησαν νέο κίνητρο για να παλέψουν στη ζωή. Λίγο αόριστο. Το άλλο 8% των συμμετεχόντων, φαίνεται ότι δεν απέκτησαν τέτοιο κίνητρο. Προφανώς, μπορούν να δοκιμάσουν σε ένα άλλο άθλημα.

Όσο για τις κακές στιγμές της διοργάνωσης και τις οποιεσδήποτε ενστάσεις, αυτές δεν υπάρχουν πουθενά. Το προϊόν είναι άσπιλο, απολύτως πετυχημένο, γεμάτο καθάρια χαμόγελα και ατάκες αισιοδοξίας όπως κάποιο άλλο Μουντιάλ που ξέρω, ρηχό και επιφανειακό, μια καπιταλιστική γιορτή με ρούχα και κασκόλ, ραμμένα από παιδάκια στην Κίνα ή το Μεξικό.

Για να συμμετέχεις σε ένα τέτοιο τουρνουά πρέπει προφανώς να είσαι ή να υπήρξες άστεγος πρόσφατα και να μπορείς να το αποδείξεις. Οι άστεγοι λοιπόν, μαζεύονται από 40 και βάλε χώρες και κατεβαίνουν στο Παγκόσμιο για να τιμήσουν τα χρώματα του κράτους που τους έχει γραμμένους κανονικά. Μπαίνουν στην αρένα και το διασκεδάζουν, υπό τα βλέμματα εκατοντάδων οπαδών –άμπαλων άστεγων δηλαδή- ακτιβιστών, εθελοντών, αριστερών ή απλώς περίεργων.

Το χαμόγελο του «ακτιβιζόμενου» αντανακλά το πόσο σπουδαίος είναι ο ακτιβιστής και όλοι είναι ευτυχισμένοι, τα μέσα εκθειάζουν την πρωτοβουλία και σπεκουλάρουν μελοδραματικά πάνω στις ανθρώπινες ιστορίες, οι σπόνσορες εκπληρώνουν την ανθρωπιστική τους αποστολή και δίνουν κατιτί πίσω στην κοινωνία, που για λίγο γίνεται κοινότητα… Η συνθηματολογία τύπου «κυνήγησε τ’ όνειρό σου» όμως, ακούγεται λίγο εμετική, από τα συγκεκριμένα εταιρικά χείλη, φιλανθρωπία με μάρκετινγκ και διαφημιστική συλλογιστική.

Ψυχή βαθιά! Ούτως ή άλλως, πάνω απ’ όλα είναι το παιχνίδι –που λένε κι οι αμερικάνοι– και η πραγματική είδηση είναι αυτή: Η Ελβετία έχει άστεγους και μάλλον, παίζουν την ίδια αντιτουριστική μπάλα με τους «ένστεγους» συναδέλφους τους. Μέσα σ’ όλ’ αυτά, η ελληνική ομάδα είναι έτοιμη για το πρώτο της Μουντιάλ. Πειρατικό ή 4-4-2;