Σε ριπλέι μια ζωή, η συμβουλή:

 " Βάλε μυαλό!Βάλε νου στην κελλέ (κεφαλή) σου!"

Και όλο βάζω αλλά δεν φτάνει για να γίνουν όλα όσα θέλω ΟΠΩΣ τα θέλω.

Κι αν έχω μάθει να δέχομαι ότι είναι εντάξει να χάσεις στα επιτραπέζια ή στα ενδογηπέδια παιχνίδια, στα της ζωής ΔΕΝ δέχομαι να χάνω!

Να βάζεις μυαλό, εντάξει. Αλλά οι εκ γενετής πονηροί κι απατεώνες θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά αφού αθετούνς όλες τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες. Και πάντα εις βάρος σου. Όσο κινείσαι στις νομικές οδούς, δηλαδή...

Να βάζεις μυαλό:

Φέρνει πονοκέφαλο.

Φέρνει ευθύνες και έγνοιες.

Γεννάει ρυτίδες! (Και αν δεν πατήσω τα 35 δεν τις καταδέχομαι που να σπάζουν την πόρτα της επιδερμίδας!)

Αλλά πούντην την επιτυχία;

Πούντην την ευτυχία;

Και όχι... σε πακέτο σπίτι/οικογένεια/λεφτά. (άκουσα ότι για αυτά χρειάζεται και ένα τικ τακ τικ τακ μα δεν το ακούω!)

Αλλά σε αυτό το αίσθημα πληρότητας. Που χαμογελάει η καρδιά, πριν τον εγκέφαλο και το στομάχι. Που κάνεις νοητές τούμπες στον αέρα και αποκτάς βήμα χορευτικό.

Τραλαλαλά τραλαλό,

από σήμερα σταματώ να βάζω μυαλό αφού μόνο σε καλό δεν μου ΄χει βγει!

Χμ...

Γιατί δεν λέμε ποτέ "Βάλε καρδιά!":;;;;;