Διάβαζα χθες ένα βιβλίο μεγαλύτερο κι από τη γιαγιάκα μου. Μια από τις πρώτες μονογραφίες του εικοστού αιώνα για τα αρχαιοελληνικά αγγεία. Μία από τις καλύτερες προσεγγίσεις στον τομέα, μέχρι σήμερα. 

Γραμμένο από γυναίκα, αρχικώς για καλλιτέχνες, αργότερα και για επιστήμονες.

Ξαπλωμένη στο κρεββάτι (έκοψα τα μυθιστορήματα και την ποίηση για αυτούς τους μήνες), λίγο πριν τα μεσάνυχτα, με ένα αρκετά δύσκολο Σαββατοκύριακο και μια έξτρα ώρα, που απαιτούσε ύπνο όχι εδώ και τώρα αλλά  Πριν μια ώρα.

Όταν βρίσκομαι μόνη στο δωμάτιο, και πραγματικά μου αρέσει ένα βιβλίο, θέλοντας και μη αρχίζω να το διαβάζω δυνατά ή ψιθυριστά, ανάλογα τις διαθέσεις και τις δυνάμεις. Μια τρέλλα για το θέατρο, μπορεί να μου κοστίσει ώρες στην ανάγνωση ενός μυθιστορήματος γιατί στο μεταξύ αντί για το κρεββάτι, μπορεί να πεταχτώ στον καθρέφτη και να "παίζω" τους διαλόγους ή να δοκιμάζω τους ρυθμούς των περιγραφών. Τέσπα.

Έτσι κι εψές. Για την ακρίβειαν, προκειται για ένα βιβλίο  στην άσκηση της αγγειοπλαστικής. (που απέφευγα ως μπόρινγκ μπόριγνκ μπόριγνκ. Είχα λάθος λάθος λάθος!), οπόταν είπα να το μετροφυλλίσω για να αποκοιμηθώ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.Μετά το λεξικό, ένας κατάλογος με αγγεία, ονομασίες, τυπολογίες και χρονολογίες, σίγουρα είναι ό,τι πιο βαρετό. 

Κι αρχίζει ο πρόλογος. Η εισαγωγή. Γραμμένο από μια πραγματική συγγραφέα, που λατρεύει το θέμα της. Με το χάρισμα, να φέρει το μέγεθός σου σε αυτό μιας πεταλούδας και να σε αφήσει να ταξιδέψεις ελεύθερα στα τοιχώματα ενός κρατήρα, πριν πέσεις μέσα στο νερωμένο κρασί. Να γλυστρήσεις απαλά πάνω στις καμπύλες ενός αμφορέα, χορεύοντας μαζί με τις φιγούρες. Μουσική, παρακαλώ! Τα φώτα να σβήσουν.

Κι έτσι βρέθηκα, μεσάνυχτα και κάτι, οκλαδόν στο κρεββάτι, με μουσική, να διαβάζω ψιθυριστά τον πρόλογο, και δυνατά το πρώτο κεφάλαιο. Θεατρικό απόσπασμα, τελικά,το γράψιμό της.

Δύο παρά, ήμουν απλά πολύ κουρασμένη για να συνεχίσω. 

Και παραενθουσιασμένη με τη γραφή της, για να κοιμηθώ αμέσως.

Αυτό είναι το θέμα, εξάλλου. Να μπορείς να μεταφέρεις το πάθος σου στους αμύητους.