Ακροβατώ από χρόνια σε τεντωμένο σκοινί.
Κοιτάζω να μου κλέβουν την μπουκιά απ'το στόμα.
Ρωτώ γιατί,αλλά απάντηση δεν παίρνω.
Ολα μου φωνάζουν ''φυγε'' αλλά μένω καρφωμένη εδώ.
Βαρέθηκα την ίδια κατάσταση.
Αλλαγές ζητάω στη ζωή μου.
Τίποτα όμως δεν αλλάζει.
Ηταν πολύ καλύτερα τα πράγματα πριν χρόνια.
Σε συλλογικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο.
Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει
Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος
Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Μύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου.
Προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη.Να προχωρήσω.Να δω τι θα κάνω.Στο παρόν.Το μέλλον ποιος το ξέρει;Αλλά το μόνο που βλέπω είναι εικόνες που πληγώνουν.
Μια πόλη που κάποτε αγαπούσα και τώρα μισώ και θέλω να εγκαταλείψω.Μέχρι πριν 10 χρόνια απολάμβανα τις βόλτες μου στο κέντρο,στο Μοναστηράκι πήγαινα,ρήμαζα τα χαντράδικα,έφτιαχνα πολύχρωμα βραχιόλια.
Τώρα μου ρήμαξαν τα χρώματα.
Μου έβαψαν τη μέρα με γκρίζες αποχρώσεις.
Κάθε μέρα και πιο πολύ θέλω να φύγω.
Δεν έχω μάθει να μένω γιατί κανένας δεν στάθηκε δυνατός να μου το δείξει,να μου το εμπνεύσει,να θέλω να μείνω.
Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που μέχρι χθες ήταν σε άλλους τόπους,εντός ή εκτός Ελλάδας και μέσα σε ελάχιστο καιρό,έρχονται και γίνονται άρχοντες.Αποκτούν σπίτια,αυτοκίνητα,βρίσκουν έναν σύντροφο,κάνουν οικογένεια,έχουν δουλειά,έχουν φίλους,έχουν υποστήριξη...
ΔΕΝ είναι ζήλεια...ΠΟΤΕ μου δεν ζήλεψα.Είναι το γαμώτο που σε πνίγει.Που σου αφήνει πικρή γεύση στο στόμα.
Γυρίζεις και κοιτάζεις προς τον εαυτό σου.Κάνεις την αυτοκριτική σου.Ψάχνεις και ρωτάς τον εαυτό σου.Τον κατηγορείς.Τον μαλώνεις.
Μήπως τελικά έφταιξα εγώ;Μήπως δεν στάθηκα ικανή ή απλά έλειπα όταν η ευκαιρία χτύπησε την πόρτα;Αλλά πως γίνεται να χτυπάει όλες τις άλλες πόρτες και εμένα να μην με καταδέχεται;
Παλιά νόμιζα ότι φταίω για πολλά...Αναθεώρησα.Φταίω για κάποιες καταστάσεις,αλλά ακόμα κι αυτές είναι επιλογές μου.Γιατί αν κάτι άλλο επιλέξω,δεν θα είμαι εγώ.Αν διαλέξω έναν άλλο δρόμο,δεν θα είμαι εγώ.Αν διαλέξω την ευκολία, αν πουλήσω τις ιδέες μου,αν κάνω πράγματα που δεν με εκφράζουν,ίσως να έχω όλα αυτά που νιώθω να στερούμαι.Αλλά τότε θα είμαι ένας άλλος άνθρωπος.Θέλω όμως να είμαι πιστή στις ιδέες μου.Αυτό δεν το διαπραγματεύομαι.
Όσο περνάει ο καιρός,κάποια πράγματα όλο και δυσκολεύουν.Κάποια όνειρα έχουν πετάξει σαν πουλιά,και ξέρω δεν θα γυρίσουν...
Κάποια πράγματα που σε όλους είναι αυτονόητα,έχω ανέβει έναν Γολγοθά,φορτωμένη όχι έναν,χιλιάδες σταυρούς,και πάλι όταν ανέβω έχουν απομακρυνθεί...
Πως γίνεται;Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...Κοιτάζω κορίτσια στην ηλικία μου,λίγο μεγαλύτερα,λίγο μικρότερα,πόση τάξη έχουν στη ζωή τους,φωνάζει από χιλιόμετρα...Παρατηρώ.Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους.
Πόση αταξία υπάρχει στην δική μου ζωή;Γιατί όλα είναι τόσο μπερδεμένα;Χιλιάδες γιατί με πνίγουν.Αυτά ονειρεύτηκα;Για αυτά πάλεψα;Για αυτά έμεινα πιστή στις ιδέες μου;Για να έχω τα ''ξεροκόμματα'' που μου πετούν,τρώγοντας οι άλλοι το δικό τους ''καρβέλι'';
Για ποιο λόγο πήγα στο Πανεπιστήμιο;Για να είμαι 9 χρόνια μετά άνεργη;
Εχθές μπήκα στη διαδικασία-με αφορμή ένα post που είχα διαβάσει εδώ,δεν θυμάμαι ποιου παιδιού-για να κάνω ένα τεστ ευφυίας,για το I.Q.
Όταν το τέλειωσα,μετά είδα το πινακάκι που έλεγε την ερμηνεία:
71 και κάτω: πνευματικά υπολοιπόμενος
71-90: χαμηλής ευφυίας
91-110: μέσης ευφυίας
111-130: ανώτερης ευφυίας
131-140:εξαιρετικής ευφυίας
141 και πάνω: εξαιρετικά υψηλής ευφυίας.
Έλεγε επίσης ότι οι περισσότεροι είναι γύρω στο 101.
Εγώ είχα 116.
Γιατί λοιπόν αφού είμαι έξυπνη,έχω πτυχίο,δεν μπορώ να στεριώσω κάπου,σε μια δουλειά;
Γιατί δεν μπορώ γενικότερα να στεριώσω σε μια σταθερή κατάσταση στη ζωή μου;Στην προσωπική ζωή μου;
Γιατί πάντα να ακροβατώ;Χωρίς από κάτω να υπάρχει προστατευτικό δίχτυ...Μια λάθος κίνηση και βρέθηκα στο κενό...
Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.
Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει,
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει.
θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω
σας λέω και γκουντμπάι.
Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα,
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο
δεν έχω στην παράγκα.
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θα αφήσω
εμένα να κερνάει,
Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει,
χιλιάδες δυο αλήθειες
ο πόνος μου γεννάει.
Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ' όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου.
Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία εσύ
θα τα τινάξεις.
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο
για να με υποτάξεις.
Νιώθω γεμάτη θυμό,θέλω να φωνάξω και δεν βγαίνει φωνή.Δεν ξέρω με τι έχω θυμώσει...Με την ίδια μου την ύπαρξη;Με τους άλλους;
Νιώθω αδύναμη.
Τα μάτια μου δεν γελούν.Όσο και να το προσπαθώ.Έχω κάνει τόσες προσπάθειες...
Δεν είναι ούτε δακρυσμένα...
Κι αυτό μια λύση θα ήταν...Να δακρύζανε.Αλλά είναι στεγνά.
Κατοικεί στο βλέμμα μου ένα σύννεφο.Δεν φέρνει βροχή αλλά δεν φεύγει κιόλας.
Και τα μάτια μου μένουν αγέλαστα...Όσο κι αν χαμογελούν τα χείλη...
ΥΓ:Θα επανέλθω όταν νιώσω πως δεν επαναλαμβάνομαι.Δεν μου αρέσει γενικά να μου λένε ότι τα βλέπω όλα μαύρα,ότι θα έρθει άσπρη μέρα και για μας και τέτοια λόγια παρηγοριάς,και να με κατηγορούν για γκρίνια.Αλλά εντάξει,τι να κάνω,δεν ζω σε ροζ συννεφάκι...Η ΑΔΙΚΙΑ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ!!!!!Δεν βλέπω την κατάσταση γύρω μου;Ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος είμαι,αλλιώς δεν είχα αντέξει.Αλλά κάποτε φτάνεις στα όρια σου και θέλεις να φωνάξεις :ΩΣ ΕΔΩ.
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες