Καράβι γοργοτάξιδο η σκέψη μου στο χρόνο,

που για το χθες σαλπάρισε μα βούλιαξε στον πόνο.

Από εμπρηστές κυκλώθηκε που έκαψαν αξίες,

το σύμπαν γκρι χρωμάτισαν και έφτιαξαν φατρίες.

Πόλεμοι αδυσώπητοι παρέλασαν μπροστά της…

αθώο αίμα μιας γενιάς που πνίγει τα παιδιά της.

Κάτι πανό  αντιδραστικά δειλά-δειλά ανεμίζαν,

έκαναν λίγο να υψωθούν, στα χαμηλά γυρίζαν.

Άνθρωποι ανιστόρητοι, δίχως σταγόνα ήθους,

στα δάχτυλα να παίζουνε τη μοίρα όλου του πλήθους.

Η σκέψη μου επέστρεψε από το χθες σκιαγμένη,

στο τώρα αγκυροβόλησε, μα τ’ αύριο περιμένει…

           Copyright © :gkou