Τρεις ακόμη χτυπητές περιπτώσεις, από εκείνες που το αυτί του ακροατή έχει πιάσει τραγικά λάθος φράση από τραγούδι, και του έχει αλλάξει τα φώτα… Συνήθως την καταβρίσκω με κάτι τέτοια, εκτός φυσικά όταν μου ζητούν να τα τραγουδήσω  και δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τι εννοούν…

1)    –Ωραίο τραγούδι αυτό, αγάπη μου. Και μιλάει και για την κατοχή…
       - Συγνώμη αγάπη μου, αλλά δεν μιλάει για την κατοχή . Που το είδες ότι  μιλάει  για την κατοχή;
       -  Μα αφού λέει «Με τα φώτα νυσταγμένα και βαρειά, τριγυρνάνε οι Ιταλοί μες΄την Αθήνα»…
2)      (Άλλο ζευγάρι αυτό. Η Μαρία κάνει κάτι δουλειές  του σπιτιού,   και σιγοτραγουδάει ένα παλιό άσμα, νομίζω του Κουγιουμτζή, το « Σύννεφο και συννεφάκι , κλαίει ο ουρανός…)  Ο άντρας της πλησιάζει έκθαμβος:
       - Συγνώμη, πώς το’πες αυτό;    
       -Τι είπα; Σύννεφο και συννεφάκι κλαίει ο ουρανός είπα.       
       -Έτσι λέει; Εγώ όλα τα χρόνια άλλο νόμιζα ότι λέει.    
       -Δηλαδή τι νόμιζες ότι λέει Μάκη μου;    
       -«Είναι φώκιες, είναι πάγοι, κλαίει ο ουρανός»!!!!!!!!!!!       ΜΑΡΙΑ; ΜΑΡΙΑ  ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ;;;;
        Και
 3)    Είναι μέλος του ΜΗ.
        Γνωστό μέλος του ΜΗ.
        Με blog από τα προσεγμένα.
        Τον έδωσε η αδελφή του, σε σχετική συζήτηση και τρώγοντας την έκτη σαλάτα με ρόκα … Προσέξτε  κατάληξη στίχου, που ο εν λόγω φίλος νόμιζε οτι ίσχυε, εδώ και 15- 20 χρόνια που υπάρχει το τραγούδι: 
   «Με το ίδιο μακό, και με κέφι κακό φύγαν μέρες 
    Κλπ, κλπ, κλπ, κλπ,
 
    Κι, όλο εσένα θέλω μόνο ,
         για κανέναν
             δε σηκώνω
                τώρα πιά        
                 
                     το πούστικο…."  (!!!!!!)