Κρατώντας το τεφτέρι,μόνος στην δουλειά και υπολογίζοντας τα έξοδα του μήνα.

Έβαλα ένα δίσκο στο πικ άπ να παίζει,για να σπάσει η σιωπή και η μονοτονία.

Καθώς κοιτούσα το πανέρι,με τα φρέσκα λαχταριστά καρβέλια,με έκοψε η πείνα.

Και γυρνώντας το βλέμα,τους είδα να μπαίνουν βιαστικά και να φωνάζουν με μανία!

Ληστεία!!!Δώσε ότι έχεις!Και εγώ ήρεμα του είπα.Δεν έχω να σου δώσω τίποτα.

Δεν είχε πολύ δουλειά σήμερα.Θες μήπως ένα ζεστό καρβέλι ή ένα κουλουράκι;

Άγαλμα έμεινε!!Mα έβγαλε το όπλο και σημαδεύοντας το πρόσωπο μου,γέλαγε ασύστολα.

Mίλας σε μένα μικρέ με τόση ειρωνία?Είπε.Και βρέθηκα αναίσθητος με μαυρισμένο το ματάκι.

nowaveband

Περπατούσε ξυπόλητη στον πέτρινο δρόμο.Όλα τα υπάρχοντά της χωρούσαν στο πανέρι που κρατούσε στα γδαρμένα χέρια της.Κάποτε ειρωνεύτηκε την τύχη της,και αυτό ήταν η τιμωρία της,να μην έχει τίποτα δικό της.Συνέχισε το δρόμο μέχρι που έπεσε μισολυπόθυμη στη μέση της πλατείας.
Ο ήχος της φωτιάς που σιγόκαιγε στο τζάκι την ξύπνησε.Ήταν ξαπλωμένη σε ένα τεράστιο κρεβάτι,αλλά δε θυμόταν πως βρέθηκε εκεί.Σε λίγα λεπτά η πόρτα του δωματίου  άνοιξε και εμφανίστηκε ένας νεαρός άνδρας,κρατώντας στα χέρια του το μικρό ταλαιπωρημένο τεφτέρι της:-Καλημέρα,σου είχε πέσει έξω στο δρόμο,το βρήκα γυρνώντας απ'την αγορά.
Είσαι καλύτερα?
-Ναι.... ευχαριστώ,ψέλλισε τρομαγμένη.Στη σκέψη ότι κάποιος διάβασε το μυστικό της τρομοκρατήθηκε.Όταν σήκωσε το βλέμμα της ο νεαρός είχε φύγει.Κοίταξε γύρω της αφηρημένα,και πάνω στο κομοδίνο βρήκε ένα δίσκο γεμάτο με φρούτα εποχής.Δεν είχε όρεξη να φάει,αλλά επειδή ήξερε ότι μάλλον θα αργούσε να ξαναβρεί τροφή,έπιασε ένα  ώριμο μήλο.
Απο τον κάτω όροφο άκουσε θόρυβο.Δειλά δειλά σηκώθηκε και πήγε να δεί.Ήταν ο νεαρός που πριν λίγη ώρα την καλημέρισε.Η ανησυχία για το αν είχε μάθει αυτό που έκρυβε ακόμα και απ'τον ίδιο της τον εαυτό,την κυρίευσε ξανά.
Κατέβηκε την ξύλινη σκάλα όσο πιο σιγά μπορούσε και κοίταξε προσεκτικά.Χαμογέλασε,της φάνηκε αστείο αυτό που έβλεπε.Ο νεαρός προσπαθούσε να κολλήσει ένα κομμάτι σε ένα άγαλμα που προφανώς με κάποιο τρόπο είχε σπάσει.Εκείνος την πρόσεξε και την προσκάλεσε μέσα στο σαλόνι.Ντράπηκε στην αρχη αλλά έκανε ότι της είπε.

Πλησιάζοντας,αργά προς το μέρος του,είδε το πρόσωπο του αγάλματος.Δεν πίστευε στα μάτια της.Είχε τη μορφή εκείνης της γυναίκας,που την καταράστηκε κάποτε,γιατί κορόιδεψε την τύχη της.Όταν κοίταξε τα πέτρινα μάτια της,κατάλαβε ότι σε λίγα δευτερόλεπτα όλα όσα γνώρισε εκείνη την μέρα θα χάνονταν .
Για άλλη μια φορά βρέθηκε να περπατά ξυπόλητη σε έναν άδειο δρόμο.Αυτή ήταν η τιμωρία της.Όποτε τύχαινε να βρεί ένα καταφύγιο θα το έχανε την επομενη μέρα,γιατί ποτέ δεν πίστεψε τίποτα,ούτε καν στον εαυτό της.Ήταν παγιδευμένη,και αυτό δεν το ήξερε κανείς.Ίσως μια μέρα ξανάβρισκε την ελπίδα και έβλεπε σε έναν καθρέφτη του δρόμου τη ζωή της,και ανακάλυπτε ότι ήταν δυνατή και αληθινή.Και τότε..ίσως...ξαναγύριζε πίσω στον αληθινό κόσμο.

cross

Παίζαμε με τις λέξεις..

ΑΓΑΛΜΑ  ΔΙΣΚΟΣ  ΤΕΦΤΕΡΙ  ΕΙΡΩΝΙΑ  ΠΑΝΕΡΙ