Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ένα διαδικτυακό ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα χτες βράδυ.Ένα άκρως ενδιαφέρον,καινοτόμο ως προς την εκφορά των θεμάτων του και θα προσέθετα ''αιρετικό'' όσον αφορά τις θυελλώδεις αντιδράσεις που θα ξεσήκωνε αν αποφασιζόταν από τους συντελεστές του να προβληθεί στα τηλεοπτικά μέσα και δίκτυα ανά την Υφήλιο.Θα ήθελα να σταθώ σε ένα απόσπασμα του ντοκιμαντέρ αυτού,που έχει να κάνει με την επιστημονική προβολή και θεώρηση για τις θεολογικές αληγορίες και για την διδασκαλική υπόσταση του Ιησού την εποχή που ζούσε στη γη.

Αν ανατρέξει κανείς στα διάφορα μυθολογικοιστορικά γεγονότα του μακρού παρελθόντος χωρών με ακμάζουσα και εκτενή πολιτισμική ιστορία,όπως η Αίγυπτος,η Ανατολή(εκπρόσωποι της οποίας θα μπορούσαν να οριστούν η Μεσοποταμία,η Ινδία) και φυσικά η Ελλάδα,θα παρατηρούσε πως η ιστορία του Θεανθρώπου που εστάλη στην αμαρτωλή και διεφθαρμένη Γη προκειμένου να την αποδεσμεύσει από τα νήματα του Πονηρού,δεν είναι καθόλα επίκτητη από τα Εβραικά Ευαγγέλια.Για την ακρίβεια,θα μπορόυσε να διατυπωθεί το ερώτημα ''Ποιός κλέβει ή αντιγράφει ποιόν σε αυτή την ιστορία?''.Για να καταστώ περισσότερο ακριβής,θα παρέθετα μερικές ομοιότητες όσον αφορά τις διάφορες θεολογικές παραθέσεις των εκάστοτε εθνικών ''ευαγγελίων''.Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχει ο παμπάλαιος μύθος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας,οι οποίοι, όντες οι μοναδικοί ενάρετοι άνθρωποι επί της Γης,προειδοποίηθηκαν από τον Παντοκράτορα θεό Δία για τα επικείμενα δεινά και μοιραία αποτελέσματα του απεχθούς από την διαφθορά κόσμου,με απώτερο στόχο την απόλυτη καταστροφή του.Το ενάρετο ζεύγος,πιστό τις αδέκαστες και άσπιλες υποστάσεις του,σώθηκε από το φυσικό κατατρεγμό,προστατευόμενο σε μια βάρκα.Στα αντίστοιχα εβραικά συγγραφικά μοτίβα, αντιπαραβάλλεται η-πασίγνωστη σε όλους-ιστορία του Νώε και της Κιβωτού.Επομένως,οι ''αδιάβλητες'' προχριστιανικές θεωρήσεις δεν πρόσκεινται στην απόλυτη μοναδικότητα, καθώς τις ίδιες πεποιηθήσεις είχαν και οι ''παγανιστές'' και ''ειδωλολάτρες'' Έλληνες.

 Δεύτερο πανομοιότυπο στοιχείο είναι η μυθολογική αντιστοιχία του Εβραίου Μωυσή που αποδέχτηκε από το Θεό τις Δέκα Εντολές στο όρος Σινά,εντολές και νομοθετικές παραθέσεις γραμμένα από το Χέρι του ίδιιου του Δημιουργού.Ο Μωυσής θα μετέδιδε το περιεχόμενο των εντολών αυτών στο κόσμο.Στην αρχαιοελληνική μυθολογική αντιπαραβολή,ο Μίνωας θα λάμβανε τους νόμους του Δία,αναρριχόμενος στο βουνό Δίκτη της Κρήτης(σύμφωνα με τους θρύλους γεννήθηκε ο Δίας).Τρίτη θεολογική ομοιότητα,η ζωή και το έργο του Εβραίου Ιησού,ο οποίος γεννήθηκε από Παρθένο γυνή,με την υπόσταση του Αιγυπτίου Ώρος,ο οποίος αντιμετωπίστηκε σαν Μεσσίας και θαυματοποιός από τους συμπατριώτες του και είχε γεννηθεί από την Παρθένο γυνή Ίσιδα.Πρέπει να υπογραμμιστεί ότ και στις δύο περιπτώσεις οι ''σωτήρες'' θεοποιήθηκαν και αγιοποιηθηκαν από τις μεταγενέστερες συγχρονότερες τοπικές θρησκείες.

Είναι αξιοθαύμαστη και συνάμα ''σατανική'' αυτή η σύμπτωση και αντιστοιχία μεταξύ των εκάστοτε θεολογικών πίστεων,με δεδομένο την ομοιγένεια των περιορισμένων πνευματικών οριζόντων και σκεπτικισμού.Το οπισθοδρομικό μυαλό του εξαρτώμενου από τις θρησκευτικές προλήψεις,κόσμου,ερμήνευε και παρερμήνευε τα διάφορα φυσικά φαινόμενα και αναταραχές,ευμενή ή δυσμενή,με σχεδόν συγγενή τρόπο,καθώς επινοούσαν διάφορες ανώτερες δυνάμεις της θεικής ατμόσφαιρας και απέδιδαν τις κινήσεις και μεταλλάξεις των καιρών σε υπερφυσικές οντότητες.Η αέανη και αγωνιώδης αναζήτηση του ''εκλεκτού'' που θα λυτρώσει μόνος του την αχανή κοσμολογική κακεντρέχεια,σε συνδιασμό με το παντοκρατορικό οπτικό πρίσμα του δίκαιου και κοσμοκράτορα θεού που ενίοτε θα περιέλθει και σε μέτρα δυνάστη,προκειμένου να επαναφέρει την ισορροπία μεταξύ των δημιουργημάτων του,ήταν οράματα και όνειρα ανέκαθεν του απλού κόσμου.Ο φοβισμένος υπήκοος αναζητεί και επαφίεται στον δίκαιο και άμεμπτο αφέντη-πατέρα και αυτή η πρόληψη δεν αλλάζει ούτε εξαλείφεται στιγμιάια από τα ανθρώπινα μυαλά.