Λένε πως αν κάτι γίνει μία φορά μπορεί και να μην ξαναγίνει. Αλλά αν κάτι γίνει δύο φορές είναι βέβαιο πως θα τριτώσει...

Ελπίζω βέβαια πως στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο κανόνας θα κάνει μια εξαίρεση για μένα και εώς ότου εκπνεύσει το 2008, δεν θα μου ξανασυμβεί ότι έγινε σήμερα...

Ο λόγος για σκασμένο λάστιχο...σήμερα ώρα 8 και 57 σε κεντρικότατο σημείο με απίστευτη κίνηση.

Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή...δεν πανικοβληθήκαμε, δεν πήραμε τηλέφωνο, ξεκινήσαμε και ολοκληρώσαμε τη διαδικασία με απίστευτη επιτυχία και ώρα 9 και 12, έβαζα πάλι το κλειδί στη μηχανή και ξεκίναγα!!!

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν οι ορδές του κόσμου που πέρναγαν δίπλα μου. Αυτοκίνητα, φορτηγά, κύριοι και κυρίες...μα να μη σταθεί κανένας, να ρωτήσει απλά αν χρειάζομαι βοήθεια; Τίποτα! Με κοίταζαν όλοι, κάποιοι μάλιστα με απορία, αλλά ερώτηση ούτε για δείγμα.

Και αν δεν μπορούσα να το αλλάξω μόνη μου το "σκασμένο", θα ξέμενα εκεί μέχρι να έρθει κάποιος δικός μου να με βοηθήσει;

Ίσως τελικά να έχω δίκιο που δεν μου αρέσει η απρόσωπη πολιτεία, ίσως πάλι και γι' αυτό δεν μου αρέσει να εξαρτώμαι από τίποτα και κανέναν παρά μόνο από τον εαυτό μου, ίσως πάλι να έπρεπε να γίνω μηχανικός σε βουλκανιζατέρ...