chapter II
Και για μια ακόμη φορά, μακρυά από κάθε προσδοκία, πέρα από κάθε φυσιολογική σκέψη, με κίτρινο λινό πουκάμισο και μαγιώ, η ζωή συνεχίζεται.
Τα μαλλία της μυρίζουν ακόμη σαμπουάν. Της αρέσουν τα χειροποίητα ζυμαρικά και το πέστο. Πίνει τζιν τόνικ. Κολυμπάει στο μαρτίνι, μαζί με άλλες 8 νότες του that feel (there is one thing you can lose, but no that feel...). Πλένει τα βρώμικά της πόδια στην πισίνα. Την φιλάς και σε φιλάει. Στον δερμάτινο καναπέ του σπιτιού σου. Στο κρεβάτι του γείτονά σου. Σου δείχνει το δρόμο για το σπίτι. Δεν λέει να μεγαλώσει. Πετάει ανάμεσα από γκρίζους και μπλε καπνούς. Φτάνει στον πάτο γιατί είναι ωραία να μην έχεις πιο χαμηλά να πέσεις. Είναι ωραία να μην μπορεί κανεις να σε ρίξει. Την φωτογραφίζεις γυμνή ένα σάββατο στο παρίσι. Πας μαζί της σε πάρτυ. Πίνετε μαζί, σε μεθάει και σε αφήνει. Βάφεται πάντα νωρίς το πρωί. Ξεβάφεται κάθε πέντε λεπτά. Μπαίνει κάθε μέρα στο μετρό και διαβάζει Τομ Ρόμπινς, χαμογελώντας με τις βλακείες του κοκκινομάλλη τρυποκάρυδου. Είναι το ροδακινάκι. Κάνει μιαμ. Χορεύει jitterbug. Ταξιδεύει για να βρει τους φίλους της στο berlin και το residents που κατά ένα περίεργο τρόπο δεν υπάρχουν πια. Μπαίνει παραξενεμένη στο urban και παραγγέλνει τζιν τόνικ. Χορεύει εκεί που κανείς δεν χορεύει. Σου ζητά να βγείτε και το παίρνει πίσω. Είναι ωραία. Είναι με κάποιον. Τραγουδάει Tom Waits. Φοράει μακρυά φούστα και ζει στα εξάρχεια. Σπουδάζει στο Πολυτεχνείο. Δουλεύει σε διαφημιστική εταιρεία. Κοιμάται στον δερμάτινο καναπέ σου. Πίνεις το κρασί της. Ανάβεις τα τσιγάρα και τις τα δίνεις. Της αφιερώνεις το ομορφότερο τραγούδι. Σε κοιτάει και φοράει το κίτρινο πουκάμισο και βουτάει στην πισίνα και κρατάει την άνοιξη στα χέρια της.
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο1821 beat gorge Kerouac Mardou life lit literature night politics pulp rose tanqueray tzigkoun άνοιξη αρχιτεκτονική ελιά Εμπειρίκος κεφαλή κλειδί κουζίνα κύθηρα πατέ τρόμος τροχοί τρυποκάρυδος
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |