Σαββατόβραδο στο σπίτι. Συνηθισμένο γεγονός. Δεν με ενοχλεί πλέον. Κάποτε με ενοχλούσε. Τώρα όμως η αλλαγή έγινε μέσα μου. Ένας πιο αισιόδοξος εαυτός είναι στην επιφάνεια, μια πιο χαμογελαστή ψυχή.

Το μεσημέρι κοιμήθηκα ένα τρίωρο που πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα έχω ύπνο απόψε.

Τώρα γράφω έχοντας δίπλα μου και την τηλεόραση, βλέπω ταυτόχρονα ντοκιμαντέρ στο ΣΚΑΙ. Τέλειωσε τώρα. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει κι αυτό το κανάλι, γιατί αν περιμέναμε από τα άλλα… Μες την ποιότητα. Ιδιαίτερα Σάββατο βράδυ, όλο βλακείες.

Λίγη ώρα πριν είπα να χτυπήσω και κανένα πλήκτρο. Όχι του υπολογιστή αυτή τη φορά, αλλά του αρμονίου μου. Μια και η φωνή μου δεν επιτρέπει ακόμα πολλά, κάνω οικονομία φωνής για να μην κλείσει, αντί να τραγουδήσω, απλά χαιδεύω τα ασπρόμαυρα πλήκτρα.

Είχα βρει κάτι παρτιτούρες για πιάνο, στο ίντερνετ και τις εκτύπωσα. Έτσι έχω κάποια νέα ξένα τραγούδια, διαφόρων τραγουδιστών και γκρουπ.

Για κακή μου τύχη όμως, είχα χρονοδιάγραμμα παιξίματος, γιατί 9.30 έπρεπε να σταματήσω και να καταπιώ την αντιβίωση, και επίσης να φάω κάτι να μην μου κάνει το στομάχι χάλια.

Ξεκίνησα να παίζω, και όπως πάντα, με τον μοναδικό τρόπο που έχω να ξεγλιστράω, τα κατάφερα και τα συνδύασα όλα. Όπως πάντα,μπορώ να κάνω πέντε πράγματα ταυτόχρονα.

Έτσι λοιπόν έκανα μια πρώτη γνωριμία με αυτές τις παρτιτούρες. Την δεύτερη και την τρίτη και την τέταρτη κ. ο. κ ,συνάντηση με τις νότες αυτές, θα γίνω κατακτητής τους. Κάποια στιγμή που θα έχω περισσότερο χρόνο. Ήδη είμαι καλύτερα, οπότε θα αρχίσω να παίζω και κιθάρα. Πολύ άντεξα χωρίς!

Στο δωμάτιο παρέλασαν αγαπημένοι τραγουδιστές, αγαπημένα συγκροτήματα,  αγαπημένα τραγούδια όπως : ο Eric Clapton με μια κοπέλα που εκείνο το βράδυ ήταν υπέροχη( wonderful tonight)  ,o Chris Isaak με παιχνιδιάρικη διάθεση από το παρελθόν( wicked game), οι Bangles τα κορίτσια από το παρελθόν με τη φλόγα τους( eternal flame),οι Animals στο σπίτι που ο ήλιος δεν ανατέλει( the house of the rising sun),οι  Radiohead κάνοντας την αυτοκριτική τους με το καθαρματένιο  creep, οι Kansas σκορπώντας σκόνη στον αέρα ( dust in the wind),οι  Green day περιμένοντας κάτι να τελειώσει και τότε να σηκωθούν( wake me up when September ends), και άλλοτε ο Billie Joe περπατώντας μόνος μόνο με τη σκιά του στη λεωφόρο (boulevard of broken dreams),και οι αγαπημένοι μου Clash (rock the Casbah)

Άλλα τόσα τραγούδια δεν έπαιξα. Θα έρθει κι η σειρά τους.

Η καλύτερη παρέα είναι τα τραγούδια. Σιγοτραγουδώ τα τραγούδια αυτά.

Ωραία παρέα απόψε… Γέμισε το δωμάτιο.

Γέμισε ήλιους η ψυχή μου.

Χαμογελούν τα μάτια μου. Πρώτη χαμογελά η σκέψη μου. Θυμάμαι στιγμές. Μικρές στιγμούλες που μια κουβέντα μπορεί να σε ανεβάσει στα σύννεφα. Παλιότερα οι περισσότερες κουβέντες στα Τάρταρα με προσγείωναν.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.

Δεν είναι όλες οι λέξεις ίδιες.

Δεν είναι όλα τα συναισθήματα ίδια.

Δεν είναι όλες οι προθέσεις ίδιες.

Ευτυχώς.

Γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν μέσα τους να δώσουν, δεν καθρεπτίζουν το ‘’τίποτα’’ τους ‘’σε πανάκριβες βιτρίνες’’ για να νιώθουν ‘’κάποιοι’’, συμπαθούν αυτό που βλέπουν και το αποδέχονται όταν όλοι οι υπόλοιποι ''φτύνουν'' αυτό που βλέπουν.

Πώς να μην χαμογελάσουν τα μάτια μου;

Χαμογελούν και θυμούνται.

Θυμούνται λέξεις, σκέψεις, βλέμματα, άλλα μάτια, καλές προθέσεις, φίλους, συναισθήματα, ελπίδες.

Κρύβω δώρα μέσα μου να δώσω. Μη- υλικά δώρα. Θα τα δώσω σε αυτόν που θα τα αξίζει.

Ίσως και να ξέρω ποιος, ή ποιοι τα αξίζουν.

Μένει να το ξέρει και αυτός ή αυτοί.

Φίλοι ή έρωτες. Αλατοπίπερο στη ζωή.

Κι εγώ να δίνω τα δώρα μου. Έχοντας πάρει ήδη τα δικά μου. Χωρίς να το ξέρει ο αποστολέας, ο παραλήπτης ήδη κρατάει στην ψυχή του το δώρο. Ο αποστολέας δεν ξέρει καν ότι έχει στείλει δώρο.

Ωραία είναι.

Μια χαρά.

Δεν θέλω να πω άλλα. Να αφήσω τα πράγματα όπως έχουν.

Σήμερα είναι όλα μια χαρά. Αύριο μια άλλη μέρα. Απλώνω τη σκέψη μου ως εκεί που φτάνει. Φτάνει στα όρια της εβδομάδας ,το πολύ. Δεν μου πάνε τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Ζω το σήμερα. Αύριο είναι άλλη μέρα. Θα μας φέρει τα δικά της δώρα. Είμαι εδώ να τα ζήσω. Σχεδιάζοντας ξεχνάς να ζήσεις… Δεν σχεδιάζω ποτέ. Η ζωή έχει μεγάλη φαντασία. Το σχέδιο της για μένα σίγουρα θα είναι πιο ωραίο!!

Τραγουδάκι; Εννοείται.

Σήμερα έχει ξένους στίχους.

Πολυαγαπημένο τραγούδι που έπαιζα πριν. Στο γυμνάσιο και το λύκειο είχα λατρέψει αυτό το τραγούδι. Κάπου εκεί στην ανατολή του ’90 κυκλοφόρησε. Με καταπληκτικό ασπρόμαυρο βιντεοκλίπ. Το ασπρόμαυρο είναι φανταστικό όταν κάποιος έχει ανοιχτόχρωμα μάτια, γαλάζια ή πράσινο. Τα δείχνει ακόμα πιο όμορφα. Αν και εμένα τα σκούρα μάτια μου αρέσουν. Τα μαύρα μάτια αγαπώ.

 Wicked game:

The world was on fire and no one could save me but you
It's strange what desire will make foolish people do
And I'd never dreamed that I'd knew somebody like you
And I'd never dreamed that I'd need somebody like you

No I don't wanna fall in love (this world is only gonna break your heart)
No I don't wanna fall in love (this world is only gonna break your heart)
With you
With you (this girl is only gonna break your heart)

What a wicked game you played to make me feel this way
what a wicked thing to do to let me dream of you
what a wicked thing to say you never felt this way
what a wicked thing to do to make me dream of you

And I don't wanna fall in love (this world is only gonna break your heart)
No I don't wanna fall in love (this world is only gonna break your heart)
With you

The world was on fire and no one could save me but you
It's strange what desire will make foolish people do
I'd never dreamed that I'd love somebody like you
I'd never dreamed that I'd lose somebody like you

No I don't wanna fall in love (this world is only gonna break your heart)
No I don't wanna fall in love (this world is only gonna break your heart)
With you (this girl is only gonna break your heart)
With you (this girl is only gonna break your heart)

No I... (this girl is only gonna break your heart)
(This girl is only gonna break your heart)

Nobody loves no one...

ΥΓ:Η ψυχή μου λουλούδιασε, και κάνει ποδηλατάδα. Αλλωστε τα ποδήλατά μας όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές.