Σ ένα μικρό Γαλάζιο Πλανήτη ..
Δεν υπάρχει άλλος πλούτος πέρα από τη ζωή
07 Δεκεμβρίου 2008, 22:39
Μη φωνάζετε..Σεβαστείτε την ΟΔΥΝΗ των αρχών.


"Ο υπουργός εξέφρασε την βαθιά του οδύνη.."

"Ο πρόεδρος εξέφρασε τη βαθιά του οδύνη"

"Ο αρχηγός εξέφρασε τη βαθιά του οδύνη.."

Ε όχι ρε παιδιά, ΟΧΙ.

Χίλια χρόνια να περάσουν και χίλια παιδιά να σκοτωθούν αυτοί ακόμα θα εκφράζουν την 

βαθιά τους ΟΔΥΝΗ

Πόση άθλια υποκρισία σε μια λέξη.

Πήγαινε κοίτα τον πατέρα ή τη μάνα αν τολμάς, να μάθεις τι θα πει ΟΔΥΝΗ    !!

 
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

pterarhos (07.12.2008)
ΗΘΙΚΗ ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ;
thank (08.12.2008)
οχι δεν ξερουν χαρη. θα τους κοιτάξουν στα ματια μετά Μαργαρίτα. Και ??? τελος πάντων. Αστα να πανε.
margo (08.12.2008)
Και.. τίποτα Θάνο.
Ούτε μια λέξη ν'αλλάξουν στην κασσέτα τους δε νιώθουν την ανάγκη.
thank (08.12.2008)
το κακό είναι πως και να έχουν μια τέτοια ανάγκη ... δεν μπορούν. Αυτό είναι το χειρότερο. η ανθρώπινη πλευρά τους δεν με ενδιαφέρει (υπό την έννοια πως ο ρόλος τους μας επηρεάζει και όχι το συναίσθημά τους.
MyNameIsDo (08.12.2008)
Έχουν 20 χρόνια τώρα που μας απογοητεύουν οι κυβερνήσεις μας Μαργαριτα. Εμείς κουραστήκαμε, τόσο που γερνάμε πρώιμα. Τα παιδιά μας ζούν στην απόγνωση κι εξεγείρονται, έτσι στα τυφλά..

Δεν υπάρχει πιά φως στο τούνελ;
esta (08.12.2008)
οδύνη.ναι.ίσως αν το σκυλάκι της γυναίκας τους χτύπαγε στο πόδι,να αισθάνονταν περισσότερη.
υποκριτές.αυτό είν'άλλωστε το επαγγελμά τους.
πολύ θα ήθελα να σου πω καλησπέρα,αλλά δεν είναι.
Vanna (08.12.2008)
Οδύνη για όσκαρ...
StavmanR (08.12.2008)
Την ανώδυνη οδύνη μου λοιπόν εκφράζω κι εγώ με τη σειρά μου, για να επισφραγίσω το θέατρο του παραλόγου της κοινωνίας, που λογοσκορπά την οδύνη. Όντως, η λέξη "οδύνη" μπρος στην Άβυσσο της μάνας είναι ένα τίποτα κι ως εκ τούτου δεν την μολύνω με δακρύβρεχτες δηλώσεις...

Όμορφο,λιτό και περιεκτικό ποστ. Καλησπέρα Μαργαρίτα :)
margo (08.12.2008)
Πτέραρχε..κανείς μας δεν ξέρει δυστυχώς.Όλοι μας είμαστε ηθικοί αυτουργοί,καθημερινά και επισήμως κάθε τέσσερα χρόνια.Βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σ'αυτή την τραγωδία..αλλά και σε πολλά άλλα μικρά και μεγάλα εγκλήματα κατά της ζωής,της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας.
Τα δεχόμαστε και τα εγκρίνουμε όλα.
Όλα θυσία στα άθλια μικροσυμφέροντα μας.
Τα μικροσυμφέροντα αυτά που απέχουν τόσο πολύ απ'το μεγάλο και μοναδικό πραγματικό συμφέρον μας.
Θάνο μου,άνθρωποι που δεν έχουν πια ανθρώπινη πλευρά,δεν είναι άνθρωποι.Και φοβάμαι πως δεν είμαστε πια.Και δεν υπάρχει όχι μόνο συναίσθημα,αλλά ούτε καν λογική.Δυστυχώς.
Δήμητρα στις κυβερνήσεις δίνουμε δικαίωμα να μας απογοητεύουν..και μάλιστα διαρκώς και για τους ίδιους στην ουσία ανόητους λόγους.
Φως πάντα υπάρχει στο τούνελ,αρκεί κάποτε να σταματήσουμε να χτίζουμε το τούνελ γύρω μας.Να πάψουμε να το επεκτείνουμε σε όλο και μεγαλύτερο μήκος.έτσι μόνο τα φως θα πάψει να απομακρύνεται.
Ευσταθία έτσι είναι..ξύλινη γλώσσα της υποκρισίας μονίμως επαναλαμβανόμενη.Ξύλινα αυτιά και τα δικά μας,βολεύονται..
Βάννα το κακό είναι πως στρώνουμε και κόκκινο χαλί για την απονομή.Πάρτυ κι ο καθένας για την πάρτη.
Σταύρο,όπως τα είπες :
"Ανώδυνη Οδύνη"( θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του ποστ,γιατί αυτό ήθελα να εκφράσω.Αλλά όταν οργίζομαι αρχίζω τις ειρωνείες)
"Θέατρο του παραλόγου" Ακριβώς αυτό ζούμε.Παγκοσμίως.
"Άβυσσος" Ίσως η μόνη λέξη για να εκφράσει τέτοιο μεγάλο πόνο.

Σας ευχαριστώ παιδιά για τα σχόλια σας.Πριν λίγο άκουσα στο ραδiόφωνο την ίδια φράση:

"Ο πρωθυπουργός νιώθει βαθιά οδύνη"

και ξέσπασα, γέλασα δυνατά,πικρά και άγρια


............-




kithara-woman (09.12.2008)
Όλοι στέκονται στην επιφάνεια και πιπιλάνε την καραμέλα "χάθηκαν περιουσίες".Όχι μόνο αυτοί που "μας κυβερνάνε"(λέμε τώρα,σύντομο ανέκδοτο,αυτοί ήταν οι πρώτοι που εγκατελείψαν το ακυβέρνητο καράβι),αλλά και ο κόσμος,αφού πρώτα έχει υποστεί την πλύση εγκεφάλου.Σπέρνουν διχόνια σκόπιμα.Το ότι αυτό το παιδάκι δεν θα γυρίσει σπίτι,δεν τους λέει κάτι....Πάντα τα λεφτά,μόνο τα λεφτά...Ο Θεός τους,πως να το κάνουμε,να μην τον λατρέψουν;Το όπλο δεν ξέρουν ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει και πάνω τους,νομίζουν είναι άτρωτοι.
MyNameIsDo (09.12.2008)
Δεν νομίζω Μαργαρίτα πως είναι τόσο απλή η εξήγηση όπως την περιγράφεις. Η παρομοίωση με ένα τούνελ που χτίζουμε γύρω μας δίνει καλύτερα την εικόνα. Η κοινωνικο-πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι μια μαύρη τρύπα και μας ρουφάει όλους μέσα της. Οι κυβερνήσεις εκλέγονται δημοκρατικά απο ανθρώπους που ελπίζουν σε κάτι. Οι γείτονες μου κι οι γείτονες σου, εγώ κι εσύ έχουμε μπροστά μας στημένες παρτίδες σκάκι, κι αυτά τα πιόνια κινούμε.. Κι αυτά τα ίδια πιόνια ξαναεμφανίζονται όταν η φθορά καταστρέψει τους προκαθήμενούς τους.
Και τα παιδιά μας είναι τόσο παραχαιδεμένα και τόσο "διαβασμένα" που νιώθουν ανικανοποίητα, emo...

Πόνο και θλίψη νιώθουμε όλοι για την αδικοχαμένη ζωή ενός 15χρονου παιδιού, που, άθελα του για μένα, αφαίρεσε η οργή μιας άνανδρης προσωπικότητας ενός πατέρα 3 παιδιών. Πιστό καθρέπτισμα της ελληνικής κοινωνίας... που σύσσωμη νιώθει οδύνη Μαργαρίτα.. Σύσσωμη..

Δεν έχουμε που να στραφούμε, κι οι ρομαντικοί μας νέοι στρέφονται στα σωθικά της κοινωνίας τους και τα μασάνε... Τα μασάνε, τα μασάμε Μαργαρίτα.

Υπάρχει λές φώς στην άκρη του τούνελ... Μέσα μας μόνο Μαργαρίτα.

Αναρχία, ας το δούμε κι αυτό το έργο..
Ας δούμε..

Με ανέχτηκες αρκετά όμως Μαργαρίτα.. Καλές γιορτές εύχομαι σ' εσένα και την οικογένειά σου. Με αγάπη!
Vermint (10.12.2008)
Δυστυχώς, ο τραγέλαφος μοιάζει να μην έχει τέλος. Αμυνόμενοι κι επιτιθέμενοι –οι ρόλοι εναλλάσσονται- ένα μπουλούκι… ένας όχλος… ένα τσούρμο πρόβατα. Λυπάμαι, αλλά δυσκολεύομαι να διακρίνω στα μάτια τους και στη συμπεριφορά τους, την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Στα έκτακτα δελτία τα ίδια, χιλιοακουσμένα λόγια, οι ίδιες χιλιοπαιγμένες εικόνες, οι ίδιες –αναμενόμενες- αντιδράσεις. Έναν μπούσουλα έχουν όλοι και τον ακολουθούν κατά γράμμα. Κανένας υψηλά ιστάμενος δε φαίνεται να νιώθει τι γίνεται και να καταλαβαίνει γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε (… τις βαθύτερες αιτίες, όχι την αφορμή που ξεχείλισε το ποτήρι), ώστε ν’ αλλάξει κάτι, επιτέλους, στη νοοτροπία του τσαμπουκά που κουβαλούν στο πετσί τους όλοι οι ασυνείδητοι, απ’ όπου κι αν προέρχονται, ό,τι κι αν εκπροσωπούν.
Δεν είναι μόνο το περίστροφο όπλο… είναι και το καδρόνι και η πέτρα και η μολότοφ… είναι και το τιμόνι που πιάνει στο χέρι του ο μεθυσμένος και θερίζει τα παιδάκια που περιμένουν στη στάση το λεωφορείο ή το νυστέρι που κρατάει ο "χασάπης". Όπλο είναι και η πένα, το μικρόφωνο κι η κάμερα … όπλο είναι και η στολή (…η όποια στολή, από το ράσο μέχρι την τήβεννο), το πόστο, ο διοικητικός θόκος, ο νόμος, η ψήφος και –κυρίως πια- το χρήμα. Κανένας μας λοιπόν, δε μπορεί να ισχυριστεί πως είναι εντελώς άοπλος. Αν κάνουμε λανθασμένη χρήση των όπλων μας, σημαίνει είτε πως είμαστε ανίκανοι και ηλίθιοι, είτε πως είμαστε λαμόγια και τα όπλα βρέθηκαν στα χέρια μας με πλάγιους τρόπους, χωρίς πραγματικά να τα αξίζουμε. Άλλη εξήγηση δε μπορώ να δώσω για την αλαζονική συμπεριφορά. Εκείνος που, ανά πάσα στιγμή, έχει επίγνωση της θέσης του, των πράξεών του και των όπλων που έχει στα χέρια του, δεν τσαμπουκαλεύεται. Αυτό που θα ‘πρεπε να μας έχει ταρακουνήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό κι όχι τώρα ή τα τελευταία χρόνια, είναι ότι αφήσαμε τους τσαμπουκάδες ν’ αλωνίζουν… μην έχοντας και οι ίδιοι συναίσθηση των δυνατοτήτων μας, αφήσαμε τους ασυνείδητους να μας κάτσουν στο σβέρκο και να μας κατευθύνουν… που αλλού (?), στο γκρεμό. Αποτέλεσμα, με τη δική μας ανοχή οι ασυνείδητοι πληθαίνουν και γίνονται ασύδοτοι. Δε νομίζω ότι, τους περισσότερους τουλάχιστον από μας, μας πήρε ο ύπνος και γείραμε στον δερμάτινο καναπέ της αποχαύνωσης και της απάθειας. Ήταν επιλογή μας η ανοχή, στα πλαίσια μιας καλής πρόθεσης και μιας, έμφυτης ίσως, αισιοδοξίας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι κι αυτή ένα μεγάλο όπλο (... όπως κι η ομορφιά, που επίσης τη χειριζόμαστε λάθος με το να την ξεπουλάμε εδώ κι εκεί). Δώσαμε όμως, ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν τις άξιζαν. Αυτά τα λάθη πληρώνουμε.
Επίσης, θα ήθελα να πω κάτι σε όλους εκείνους που ΤΩΡΑ τους πήρε ο πόνος και φωνάζουν στα παράθυρα. Κύριοι, τα προειδοποιητικά καμπανάκια και οι ταμπελίτσες "ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΚΡΕΜΟΣ" δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, γι αυτόν που ήδη έχει πέσει μέσα. Μπορείτε να κάνετε κάτι ν’ αλαφρώσουμε απ’ τη βρόμα της αλαζονείας που μας περιβάλλει, πέρα απ’ το ν’ αλληλοτρώγεστε για το ποιος μας τη φόρτωσε ? Μπορείτε να βάλετε ένα χεράκι να βγούμε απ’ το γκρεμό ? Αν όχι, βουλώστε το και καθίστε ν’ απολαύσετε το έργο… τραγωδία είναι, μην το κάνετε κωμωδία για να κόψετε περισσότερα εισιτήρια.
Συγνώμη Μαργαρίτα μου για τη φλυαρία, αλλά έχω έναν κόμπο στο στομάχι, που ανεβαίνει, αλλά φτάνει μέχρι το λαιμό και δυσκολεύεται να βγει παραέξω και να πάρει πέτρα και τσεκούρι. Κι αυτό γιατί, σ’ όλη μου τη ζωή δεν είδα ποτέ ν’ αντικαθίσταται το άσχημο που καταστρέφεται, με κάτι καλύτερο, αλλά με κάτι το ίδιο άσχημο ή και χειρότερο από πρώτα, όταν μάλιστα τα βασικά συστατικά της καινούριας συνταγής είναι το μίσος κι η αντεκδίκηση, που καλύπτονται τεχνηέντως με μπόλικο αλατοπίπερο κι εκκεντρικό σερβίρισμα.
Ίσως τελικά και να μας αξίζει να μείνουμε με τις στάχτες, τ’ αποκαΐδια και τα μνήματα-μνημόσυνα-μνημεία… να μας θυμίζουν πόσο ανίσχυροι και λίγοι είμαστε απέναντι στη βλακεία και τι σκατά κουβαλάμε στο κεφάλι μας.
pafa (24.12.2008)
Χρόνια πολλά Μαργαρίτα
ας ελπίσουμε για την νέα χρονιά
κάτι καλύτερο ...

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
margo
Μαργαρίτα
από ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/margo

Στέκομαι στη Γη και κοιτάζω τ΄αστέρια. Πετάω στ' αστέρια και κοιτάζω τη Γη.

Tags

βιβλία επίκαιρα σκέψεις στιγμές ευτράπελα ζωγραφική Στίχοι λουλούδια μνήμες φωτογραφία μουσική ποίηση Γιάννης Ρίτσος Μάης σκέψεις όνειρα αγάπη γαλήνη σχέσεις πόλεμος ειρήνη έρωτας αστέρια χειροτεχνία κοχύλια καλοκαίρι θάλασσα όνειρα ταξίδια φιλοσοφία άνοιξη χρόνος



Επίσημοι αναγνώστες (27)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links