Νεκρός 15χρονος μαθητής από σφαίρα αστυνομικού.

Και οι αντιδράσεις από συνομηλίκους μου με κάνουν να ντρέπομαι...

Μια ξανθόψειρα(δεν σχολιάζω το χρώμα των μαλλιών της αλλά την ανύπαρκτη νοημοσύνη της) τσίριζε "καλά του κάνανε!". Πάγωσα μόλις το άκουσα. Προσπάθησα να κρατήσω την αγανάκτησή μου και να κάνω διάλογο...

"Γιατί το λες αυτό;"

"Τι ήθελε μικρό παιδί με τους αναρχικούς; Να καθόταν σπίτι του!"

"Μα το παιδί δεν συμμετείχε στα επεισόδια!"

"Έτσι λένε! Φταίει που ήταν εκεί!"

Μου σηκώθηκε η τρίχα! Φτάσαμε σε σημείο να δίνουμε τόσο ωμά τους ομοίους μας; Αυτό που λεγόταν σήμερα σε όσους επικροτούσαν την αποτρόπαια αυτή πράξη ήταν "ναι αλλά θα μπορούσε να ήταν ο καθένας από μας". Γιατί έτσι είναι. Αυτό έγινε στα Εξάρχεια, κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνει στη δική μας Γεροκωστοπούλου.

Ακούστηκαν πολλές ακραίες απόψεις. Το λυπήρο είναι ότι προέρχονταν από μαθητές...υπάρχουν πολλά φασιστάκια μέσα στις τάξεις και αύριο αυτοί θα βγουν στην κοινωνία και ίσως μερικοί να κυβερνήσουν και τη χώρα.

Ακόμα κι αν το παιδί προκάλεσε τον αστυνομικό, αυτό ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΕΝ ΨΥΧΡΩ! Η πράξη δεν διαγράφεται, ο φόνος θα συνεχίσει να είναι φόνος και το παιδί δεν ξαναγυρνάει πίσω. Οι αντιδράσεις φυσικά και δεν είναι αποδεχτές ωστόσο ήταν αναμενόμενες. Η δολοφονία του παιδιού ήταν η αφορμή. Τώρα ξεσπάνε όλα όσα μαζεύονταν τόσο καιρό.

Το περιστατικό είναι καθαρά πολιτικό. Δεν είναι προϊόν μιας κακιάς στιγμής-ακούστηκε κι αυτό. Δεν είναι περιστατικό τραμπουκισμού-ακούστηκε κι αυτό. Ναι ήταν όλα αυτά. Ήταν όμως και η φυσική κατάληξη(όσο φρικιαστικό κι αν ακούγεται αυτό) μιας κατάστασης που σχηματιζόταν τα τελευταία χρόνια.

Όταν ο ίδιος ο Υπουργός χαρακτηρίζει τους αστυνομικούς Praitores Urbanis, όταν οι ποινές για αδικήματα αστυνομικών(και ποιος δεν θυμάται τα περίφημα βίντεο από το τμήμα της Ομόνοιας;) είναι απλά χάδια, όταν οι φοιτητές ξυλοκοπούνται και στο τέλος φταίει η "ζαρντινιέρα", όταν μία υπηρεσία έχει την εντύπωση ότι είναι εξουσία...

Τότε φτάνουμε στο σήμερα, στο τώρα, στο βράδυ του Σαββάτου. Ο Υπουργός εκφράζει την "βαθιά οδύνη" που νιώθει. Θέλει να παραιτηθεί αλλά δεν τον αφήνουν. Θέλει να το κάνει για λόγους ευθιξίας. Αλλά δεν τον αφήνουν. Όμως δεν θεωρώ υπεύθυνο τον Υπουργό ή την Κυβέρνηση για την παραφρονήση ενός αστυνομικού. Τους κατηγορώ όμως για ό,τι ακολούθησε!

Οργή. Μόνο οργή.

Δεν θέλω να πω πολλά...οι μέρες που διανύουμε δεν είναι για πολλά λόγια...

Ψυχραιμία παιδιά...δεν είναι λύση να σπάμε τα πάντα...

Καλό ταξίδι Αλέξη...και συγγνώμη για την κοινωνία που χτίζουμε κάθε μέρα...συγγνώμη που πρέπει να δούμε το αίμα να τρέχει για να κινητοποιηθούμε...