17 Δεκέμβριος, 2008 

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΣ

Ημερολόγιον καταστρώματος "Μαρίας της Ψαρότρατας"
16 Δεκεμβρίου σωτηρίου έτους 2008

Συμπληρώνοντας αυτή τη σελίδα δεν γνωρίζω, αν το σαπιοκάραβο που βρισκόμαστε μέσα, φουντάρει τις επόμενες ημέρες στο βυθό, ή πάει να κολήσει σε κάποια ξέρα. Εδώ και κάμποσες εβδομάδες δεν ανήκει πλέον στους εφοπ-ληστές και κάποιοι κλητήρες της διεθνούς τράπεζας το κατάσχεσαν. Άντε όμως τώρα μέσα στα πελάγη να το μαζέψουν. Και τι να το κάνουν, άλλωστε; Αυτό επιπλέει μόνο, γιατί η σκουριά από ένα σημείο και πέρα γίνεται πολύ ελαφρυά. Τα αμπάρια έχουν γεμίσει νερό από τρύπες που άνοιξαν οι εξεγερμένοι του τσούρμου, που θέλει να ονομάζεται πλήρωμα. Κακομαθημένοι ναύτες, που μια ζωή άραζαν σε πολυθρόνες στην κουβέρτα, χωρίς να δουλεύουν, λες και η τράτα ήταν κρουαζερόπλοιο. Με κάθε ευκαιρία τρυπώνανε μέσα στο σκάφος πειρατές, για να το παίξουν πλήρωμα, με στόχο να μας βυθίσουν. Άρχισα να υποπτεύομαι με αίσθημα μελαγχολίας και σαρκασμό, ότι τελικά κάποιος αποσκοπεί να εισπράξει τα ασφάλιστρα. Μα αφού εδώ και χρόνια είμαστε ανασφάλιστοι. Και εδώ που τα λέμε, που να τα βρει τα λεφτά η εταιρία. Εδώ και χρόνια, ούτε ένα ψάρι δεν πιάσαμε. Ούτε προσπαθήσαμε ποτέ να ρίξουμε τα δίχτυα στη θάλασσα. Το χειρότερο απόλα είναι ότι κι αυτά τα έφαγαν τα ποντίκια. Όλος μας ο πλους δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια νωχελική πράξη φιλαρέσκειας.

Ο νωχελικότερος όλων μας είναι ο πλοίαρχος. Τον φωνάζουνε "Μπούλη". Σηκώνεται από την κουκέτα αραιά και που, για να βγάλη λογίδρια στο πλήρωμα, που έχει στο μεταξύ εξοργιστεί, αφού ο ναύκληρος μας πήρε και την τελευταία σαπισμένη γαλέττα μέσα απ΄το στόμα. -Φέρτε τα όλα εδώ, φώναζε. Έστειλαν μαντάτο οι εφοπ-ληστές από το Μάαστριχτ, ότι χρωστάμε πολλά και θα μας πετάξουν έξω από το νηολόγιο. Ποιό νηολόγιο; σκέφτομαι.Έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα κολυμπάμε με τα σκυλόψαρα στο βυθό.

Ο ναύκληρος, εκτός από πρόστιμα, δεν έκανε τίποτε για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Πλέκει μέρα νύχτα ένα τεράστιο προφυλακτικό, για το άλογο του πλοιάρχου, που βρίσκεται στο χωριό του. -Τι το θέλεις το αλογοσκούφι; τον ρωτάνε συχνά. -Κάνε κάτι επί τέλους! Ο πλοίαρχος αφήνει να εννοηθεί, ότι πρόκειται να πάρει αμέσως μέτρα, για να μας ξεγελάει. Όμως γυρνάει μόνιμα από το άλλο πλευρό και συνεχίζει τον ύπνο. Τα φιλιστρίνια είναι κλειστά, για να μην ακούγεται το ροχαλητό.

Εδώ και μήνες αφήσαμε τον Ακρωτήριο Της Καλής Ελπίδας. Το ρεύμα μας έσπρωξε κοντά στις ακτές, δίπλα στη Γή Του Πυρός. Κάθομαι τις τελευταίες μέρες στην κουπαστή και βλέπω τους ιθαγενείς να καίνε με μένος τις καλύβες τους. Διαμαρτύρονται δήθεν ενάντια στον φύλαρχο με αυτό τον τρόπο, ισχυρίζονται κάποιοι. Δεν βλέπουν τους κανίβαλους από το διπλανό χωριό, που έστειλαν οι δουλέμποροι για να τα ρημάξουν όλα. Αφού γίνουν τα χωριά στάχτη, θα τους πουλήσουν δούλους και θα φυτέψουν στις στάχτες, που ήταν πριν οι καλύβες τους, μεταλλαγμένα. Ίσως φέρει και ο αρχικανίβαλος Σορομπάν τα χασίσια και τα όπιά του. Έχει καλό σπόρο και το κλίμα της Αφρικής είναι πολύ κατάλληλο.

Το πλήρωμα πάνω στο σαπιοκάραβο μας ετοιμάζει δήθεν ανταρσία. Ήρθαν να με μυήσουν στο κόλπο. Εξοργίστηκαν όταν τους είπα, ότι δεν χρειάζεται να βάλουν και πολύ δύναμη, γιατί με την αδράνεια και το αραλίκι που δείχνουνε τόσα χρόνια, το σαπιοκάραβο γρήγορα θα πιάσει πάτο από μόνο του. Έτσι κι αλλοιώς κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την πορεία του σκάφους. Μια ζωή χειροκρόταγαν τον ανίκανο πλοίαρχο, για να τους δίνει ο ναύκληρος σαπισμένη γαλέττα, για να αράζουν στις πολυθρόνες τις κουβέρτας και να λιάζουν τα χαμνά τους.
Ο Σορομπάν όμως ξέρει. Μόλις φουντάρουμε, θα την πέσει στα σπίτια μας και θα πάρει τις γυναίκες και τις κόρες μας, να τις κάνει πόρνες, όπως έκανε στην Ουκρανία. Αυτούς όμως εδώ μέσα δεν τους νοιάζει καθόλου. Οι μισοί ηδονίζονται να ανοίγουν τρύπες στ΄αμπάρια και οι άλλοι μισοί να τους χειροκροτάνε.

Αλήθεια γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, αφού σε λίγο θα μας σκεπάσει ο μολυσμένος αφρός; Θα τα διαβάσει άραγε ποτέ κανείς;
Μου ήρθε μιια ιδέα: Τα έκοψα και τα έκανα ρολό. Θα τα αφήσω να ταξιδέψουν με μια

ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ