Διέσχιζε τον άνεμο καθώς έπεφτε..
Και όμως ήταν ακόμα ζωντανός.Η πτώση με το αλεξίπτωτο φάνηκε ότι κράτησε ώρες ολόκληρες.Προσγειώθηκε πάνω σε μια ξύλινη καλύβα.Του φάνηκε γνώριμη,κάπου την είχε ξαναδεί..
Ένα δυνατό φώς τον έκανε να στρέψει ψηλά το κεφάλι,και να διακρίνει ένα αστέρι.Ένα γνώριμο αστέρι.
Γλύστρισε απο την σκεπή της καλύβας και βρέθηκε πάνω σε ένα κρεββάτι που ήταν φτιαχμένο απο άχυρα.Κοίταξε γύρω του και είδε φιγούρες..γνώριμες φιγούρες.Ίσως τελικά βρισκόταν σε σπηλιά.Παράξενο μέρος,μα τόσο oικείο.Ένας ήχος διαπέρασε την σιωπή.Ήχος καμπάνας.Αμέσως κατάλαβε..βρισκόταν σε μια φάτνη.Στην ίδια φάτνη που κάθε χρόνο έβλεπε απο ψηλά,απο τη δική του θέση.Απο το πιο ψηλό κλαδί,δίπλα στα άλλα χριστουγεννιάτικα στολίδια.Ξαφνικά ένα χέρι τον τυλίγει.Νιώθει να πετάει,να επιστρέφει στο κλαδάκι του.Εκεί που πάντα παρακολουθούσε τις ζωές των δικών του ανθρώπων.

CROSS

Χιλιάδες λέξεις τριγυρίζουν στο μυαλό.

Προσπαθώ να επιβιώσω σε μια σπηλιά που με βία με έχουν βάλει μέσα. Μαζί με το αλεξίπτωτο χάνεται η ελπίδα μου.

Μία σειρά γεγονότων και αντιδράσεων πυροδοτούνται στο μυαλό μου ...

Αίμα αδικοχαμένων ανθρώπων, ξυλοδαρμός στους δρόμους, φωνές. Χιλιάδες άνθρωποι ντυμένοι στα μαύρα. Κλάμα. Πένθος.

Χιλιάδες άνθρωποι τώρα σηκώνουν ψηλά το κεφάλι τους. Κάτι βλέπουν. Ένα φως, εκει μακρυά στέκεται. Λαμπηρίζει στα μάτια τους. Φαίνεται τόσο ελκυστικό, τόσο φωτεινό. "Σωτηρία" φωνάζουν. Είναι παγίδα, είναι στολίδι στη λύπη μας, είναι παρηγοριά ή είναι ελευθερία ?

Όπως είπε και η Μάγδα μακάρι να ξημερώσει μία καλύτερη μέρα αύριο για όλους μας. Λυπάμαι που τόσο ωραίες πόλεις όπως Θεσσαλονίκη - Πάτρα - Ηράκλειο έχουν γίνει στάχτες. Λυπάμαι που δεν μπορούμε να βγούμε από το σπίτι μας γιατί στη γωνία παραμονεύει ένα δελεαστικό φως ... 

EMMANUELLA

Στολίδι το αίμα πάνω σε ένα ξύλο που έσπασε από το δέντρο της ζωής.

Ανοίγεις τα φτερά σου, λευκό περιστέρι η ψυχή,

κι αιωρείσαι πολύχρωμο αλεξίπτωτο στον αιθέρα.

Ακουμπάς τον κρύο υγρό δρόμο, γεύεσαι τη σκόνη, αναπνέεις το σκοτάδι μιας σπηλιάς κι απορείς πώς βρέθηκες εδώ.

Χάνεται το θάρρος, η αδρεναλίνη εξατμίζεται, σαστίζεις…

Τώρα αρχίζεις και σκέφτεσαι, βλέπεις την καρδιά σου ανοιγμένο τριαντάφυλλο και

νιώθεις τη θλίψη, την απώλεια, τη μοναξιά.

Φοβάσαι…

Ξάφνου σε τυλίγει ένα φως, νιώθεις τη ζεστασιά, προχωράς εμπρός, αρχίζεις και τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις, αναπνέεις ελεύθερα, δε φοβάσαι πια.

Γαλήνη…

Μακάρι να ξημερώσει μία καλύτερη μέρα αύριο για τη Sillia, την Πάτρα, όλους μας

MARGOT

"Ψεύτικα στολίδια

Δίχως φως

Μέσα στη σπηλιά

Άδικο ξύλο

Πέφτουμε . . . χωρίς ΑΛΕΞΙπτωτο . . ."

*IN MEMORY 6/12/2008

ALKYONI

Αυτές είναι οι ιστοριούλες που πήραν κουκουτσομετάλλιο λογοτεχνίας!!

Μπήκαμε πια σε φάση διακοπών οπότε τα λέμε με ιστοριούλες του χρόνου πια!!!!

ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΥΚΟΥΤΣΑΚΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ