ΠΡΟΣΟΧΗ! Για την ανάγνωση της σημερινής ιστορίας απαιτείται ...προσποίηση!!! Ας προσποιηθούμε λοιπόν ότι είμαστε όόόόλοι μαζί γύρω από ένα τζάκι ...με ζεστό ρόφημα ανά χείρας ... χαμηλό φωτισμό μέσα στο στρωμένο με μαξιλάρες δωμάτιο και από ένα πιατάκι με σπιτικό γλυκό του κουταλιού και μελομακάρονα ... Α! Ναι ... ο χώρος που καθόμαστε είναι αρωματισμένος με κανέλα και πορτοκάλι ... Είμαστε έτοιμοι? Καθόμαστε όλοι αναπαυτικά? Ξεκινάμε ...
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα εργασίας, χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, με ομαλή ρότα όπως λένε και σε ναυτικούς όρους. Για να το κάνω λίγο πιο παραστατικό ήταν από εκείνες τις μέρες που βάζεις τον αυτόματο πιλότο και απλά τις περπατάς χωρίς να δαπανάς φαιά ουσία...από τις μέρες που αν κατ'εξαίρεση είχες πάρει μαζί σου το πρωί το αυτοκίνητο το απόγευμα γυρνάς με τα πόδια τελικά στο σπίτι γιατί λόγω συνήθειας έχεις ξεχάσει ότι το είχες πάρει μαζί ... Για μια τέτοια μέρα θα μιλήσω και εγώ ...για μια μέρα που απλά εκτελείς το καθημερινό σου πρόγραμμα χωρίς να περιμένεις ...την έκπληξη!
Ο τρόπος μετακίνησής μου από και προς τον τόπο εργασίας μου είναι το λατρεμένο τρένο ...γιατί λατρεμένο θα μου πείτε ... κατέληξα σε αυτό για πολλούς λόγους όπως τους σταθερούς σε γενικές γραμμές χρόνους του, την ανεξαρτησία κινήσεων που σου προσφέρει κατά την διάρκεια της μετακίνησής σου μια ανεξαρτησία που προσωπικά την αξιοποιώ στο έπακρον είτε διαβάζοντας τα αγαπημένα μου βιβλία, είτε ακούγοντας μουσική, είτε πιάνοντας κουβεντούλα με τους συνταξιδεύοντες, είτε χαζεύοντας απλά το τοπίο έξω βυθισμένη στις σκέψεις μου ... Οι τρενοταξιδευτές όπως και εγώ αναπτύσουν σε ένα μεγάλο βαθμό τις δικές τους συνήθειες όπως την σταθερή ώρα προσέλευσης στο σταθμό, την επιλογή ενός συγκεκριμένου βαγονιού, την προτίμηση σε συγκεκριμένες θέσεις για να κάθονται. Αυτές οι μικρές επαναλαμβανόμενες προτιμήσεις είναι εξαιρετικά βοηθητικές τα πρωινά όπου ακόμα νυσταγμένος καθώς είσαι δεν χρειάζεται να σκεφτείς πολύ προς τα που θα κινηθείς ...βάζεις τον αυτόματο και σε πάει μόνο του το σώμα σου στην δοκιμασμένη επιλογή ...την σίγουρη!
Επιστρέφοντας το απόγευμα από το γραφείο χρησιμοποιώ το ίδιο μεταφορικό μέσο. Σαν ένα καλοπρογραμματισμένο GPS το μυαλό μου εμφανίζει την διαδρομή της επιστροφής και μου στέλνει μόνο τα απαραίτητα μηνύματα π.χ. Φτάσαμε στο σταθμό προορισμού μας (ναι ναι συχνά χρησιμοποιούμε με τον εγκέφαλό μου τον πληθυντικό ευγενείας για να επικοινωνήσουμε χεχεχε) ...κατεβείτε τις σκάλες και κοιτάξτε δεξιά – αριστερά ... στρίψτε αριστερά ...προχωρήστε ευθεία στα 30 μέτρα και στρίψτε δεξιά κ.λπ. κ.λπ. Κανονικά σε αυτό το σημείο εγώ αφού κατέβω τις σκάλες του σταθμού και κοιτάξω δεξιά μήπως πέσω κατά λάθος πάνω σε κανέναν βιαστικό θα έστρεφα το σώμα μου αριστερά και θα κατηφόριζα τον πλακόστρωτο δρόμο μέσα από την αγορά ... θα κοίταγα τις ίδιες βιτρίνες που είδα και το πρωί ανεβαίνοντας προς τον σταθμό ...και μετά από 10-15 περίπου λεπτά θα ήμουν σπίτι. Όμως ...ΕΚΠΛΗΞΗ!
Στρέφοντας αδιάφορα το βλέμα μου δεξιά την μέρα που σας περιγράφω που δεν είναι και πολύ μακρινή παρά μόνο λίγων ημερών ...είδα αντί για τον κόσμο που συνήθως κινείται βιαστικά στο σταθμό μια ΚΑΜΗΛΑ ...ναι ναι ... μια πελώρια καφετί καμήλα να βαδίζει νωχελικά ...αργά και επιβλητικά μαζί με τον οδηγό της ανάμεσα στους περαστικούς ... ΚΑΜΗΛΑ???? Μια καμήλα μες την πόλη??? Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου πολλές φορές γιατί νόμιζα προς στιγμήν ότι είχα βυθιστεί τόσο πολύ στις σκέψεις μου μέσα στο τρένο που ακόμα ταξίδευα και δεν είχα επιστρέψει στην πραγματικότητα. Μα τι κάνει η καμήλα εδώ σκέφτηκα ...και ακολούθησα ενστικτωδώς το πλήθος ... λίγο πιο πέρα σε ένα πάρκο που έχουμε, τα πάντα ήταν χωμένα στο φως, το χρώμα, την μουσική, τα παιδιά, τις καραμέλες, τα ξύλινα σπιτάκια και μια φάτνη ... Μια φάτνη ...αναπαράσταση λοιπόν ...απ'όλα είχε αυτή η φάτνη ...το θείο βρέφος ...τους μάγους ... τα ζώα ...έτσι εξηγείτε η καμήλα!!! Βρήκα το σκηνικό απρόσμενα ευχάριστο ... τόσο μάλιστα που αντί να επιστρέψω σπίτι αποφάσισα να αναμειχτώ με τους υπόλοιπους ανθρώπους ...βρήκα και κάποιους φίλους μου εκεί ...μιλήσαμε ...βολτάραμε ...γελάσαμε ... ήταν ΤΕΛΕΙΑ! Εκτός προγράμματος ... τόσο διαφορετικά!!! Αυτή η καμήλα με έβγαλε από το πρόγραμμά μου και την ...ευχαριστώ!
Όπως όλες σχεδόν οι ιστορίες έτσι και αυτή κρύβει και ένα ηθικό δίδαγμα να το πω? Ένα δια ταύτα να το πω? ...αυτό το κάτι τέλος πάντων που έχουν οι ιστορίες να πουν στον καθένα μας... Να προσπαθείτε να προσθέτετε την ποικιλία στην καθημερινότητά σας ακόμα και με τα πιο απλά πράγματα... να προσπαθείτε να απολαμβάνετε τις στιγμές που ζείτε και να νοιώθετε ευγνωμοσύνη γι'αυτά που έχετε αντί για λύπη γι'αυτά που δεν έχετε ... να αλλάζετε την προγραμματισμένη σας διαδρομή χωρίς να αποκλείνετε από τον προορισμό σας ...Να είστε δεκτικοί στις εκπλήξεις της ζωής που ίσως να μην είναι πάντα τόσο ευχάριστες όσο η καμήλα της συγκεκριμένης ιστορίας ... Μην κλείνεστε στον εαυτό σας ... μοιραστείτε με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν ότι πιο πολύτιμο έχετε ... τον χρόνο σας!
Θέλει κανένας άλλο μελομακάρονο?
Χρόνια Πολλά!
12 σχόλια - Στείλε Σχόλιο