Με το δεξί μπήκε το 2009 και ήδη ψάχνω ανοιχτή πόρτα για να το στείλω απο εκεί που ήρθε! Γιατί τέτοια διάθεση, θα ρωτήσετε εύλογα. Μια λέξη: ρινοφαρυγγίτιδα!

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 1ης Ιανουαρίου του καινούργιου έτους. Ελαφριά ενόχληση. Αφελέστατα λέω ότι θα είναι από το υπερβολικό ποτό των ημερών(το ξεφτίλισα...). Ωστόσο ο οργανισμός μου με διέψευσε! Παρασκευή πρωί ο λαιμός να έχει κλείσει, η μύτη να τρέχει και ο καφές που συνήθως με ξύπναγε να με ρίχνει στα πατώματα. Ίδια κατάσταση μέχρι το βράδυ+υποθερμία. Σάββατο πρωί ολοκαύτωμα. Όλα τα παραπάνω σε τεράστιο βαθμό+ναυτία. Έχασα το πρώτο μάθημα στο φροντιστήριο κι έμεινα σπίτι. Κυριακή όλα τα παραπάνω+ναυτία+πονοκέφαλος+έλλειψη ισορροπίας(κοινώς αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι).

Ο γιατρός ήρθε επίσκεψη στο σπίτι, διότι και η μητέρα μου ήταν κρεβατωμένη-με εντελώς άλλα συμπτώματα. Ρινοφαρυγγίτιδα η ετυμηγορία.

"Σου γραφώ και κάτι χαπάκια, Να παίρνεις δύο κάθε έξι ώρες"

"Εμμ...γιατρέ μήπως βγαίνουν σε σιροπάκι;"

".....πόσο χρονών είσαι;"

"Παρά κάτι μήνες 18"

"Ναι...είσαι στην ηλικία για χαπάκια και όχι σιροπάκια!"

Δεν φταίω! Έχω θέμα με τα χάπια! Μου το εξήγησε ο doctor. Είπε ότι έχω μία γενικότερη ευαισθησία στο λαιμό και γι'αυτό δεν μπορώ να καταπίνω εύκολα χάπια. Πάντως αυτά που μου έδωσε τα λιώνω σε νεράκι...κάνω και κάτι εισπνοές με ένα υγρό...μια χαρά! Φροντιστήριο γιοκ! Θα βγω απ'το σπίτι πάλι την Τετάρτη...

Δεν μπορώ να πω...το 2009 μπήκε με τις καλύτερες προοπτικές! Τρέμω για την συνέχεια...Πάντως κάποιος με έχει μουτζώσει! Δεν εξηγείται αλλιώς! Άλλες χρονιές με το ζόρι με έπιανε βήχας και τώρα μέσα σε ένα τετράμηνο έχω πάθει φαρυγγίτιδα, μόλυνση στο πόδι, αρκετές κρίσεις ημικρανίας, κρύωμα, ιώσεις, ρινοφαρυγγίτιδα και άλλα διάφορα που τώρα δεν θυμάμαι....

Μάλιστα...βοήθειά μου!