Η ζωή περνά και χάνεται

τρένο εκτός γραμμής

κοιτάζω την πορεία της

μα μένω απαθής.

Την βλέπω να εκτροχιάζεται

όμως δεν βρίσκω τρόπο

να εμποδίσω το κακό

δεν έχω βρει το όπλο.

Το όπλο να νικήσεις το κακό

λέγεται αγάπη

όμως το ‘χω χάσει από καιρό

-μόνη περπατώ-  

σε κρύο κι υγρό μονοπάτι.

Τα μάτια σου φωτίζουνε

αστέρια πάνω απ’ τον ώμο

όμως τα σβήνεις ξαφνικά

-περπατώ στα σκοτεινά-

σε άγνωστο δρόμο.

Έλα κοντά μου, φώτισε,

την σκοτεινή αυτή νύχτα

σαν άνθη τα όνειρα σκόρπισε

στο μαξιλάρι μου απόψε ρίξ’ τα.  

Α.Κ.

(10/1/2009)