Μόλις γύρισα απο το μαγαζί, και κάνοντας το τελευταίο τσιγάρο είπα να γράψω στο μπλογκάκι μου το οποίο έχω παραμελήσει τελευταία.

Θα γράψω λοιπόν ένα στίχο που μου ήρθε πρόσφατα:

Με κυνηγούν οι αναμνήσεις, και ας γνωρίζω πως δεν θα γυρίσεις.

Κάτι τέτοια σαλεμένα βράδυα, που με βρίσκουν μέσα σε καπνούς και σε ρημάδια.

Επιτέλους τελειώνω ή μήπως αρχίζω, είμαι στη μέση ίσως της τελευταίας μου εξεταστικής, και κάνοντας ένα flashback βλέπω όμορφες στιγμές, χαμόγελα, ξενύχτια, φίλους, ποτά, ταινίες, πίτσες, όλα αυτά που συνθέτουν μια φοιτητική ζωή. Τι θα μείνει να θυμίζει όλα αυτά ένα πτυχίο, ένα κομμάτι χαρτι.

Τελειώσαν μετά τι?, ρουτίνα?, ζωή?, ελευθερία?, ξενιασιά?, πίσω πάλι μια καινούρια αρχή απο το μηδέν?.

΄Εχω μπερδευτεί ευτυχώς βέβαια έχω αποκτήσει "εμπειρίες" και μπορώ να ξεμπερδευτώ.

Τίποτα, απλά λόγια χωρίς σημασία γράφω έτσι να ανοίξω την καρδία μου στους πέντε έξι που θα διαβάσουν το post, σε εσένα blog :-).

Καληνύχτα, καλημέρα (ότι απο τα δύο γουστάρετε) να έχετε πάντα την υγεία σας και όλα τα άλλα να τα καταφέρνετε.

Με αγάπη ο κουρασμένος (απο την δουλειά) Κακόφωνος Gαλάτης Sας.