Το μυστικό μέρος

Δεν είναι πολλές οι μέρες που έμαθα γι’αυτό……

Μου είπαν ότι είναι κάπου μακριά, κάπου που δεν ακούς την βουή της πόλης, κάπου που κυριαρχεί η ηρεμία

Έτσι, άρχισα σιγά σιγά να μαζεύω τα πράγματά μου και να παίρνω το δρόμο προς το μαγεμένο δάσος.

Μέσα στη μικρή τσάντα έβαλα λαμπερά στολίδια για να τα δώσω στα ξωτικά του δάσους αν χαθώ.

Έτσι ξεκίνησα το ταξίδι μου, περπάτησα για μέρες βάζοντας και βγάζοντας την κουκούλα μου για να μην δω τον Ήλιο κάνοντας παρέα μόνο με το Φεγγάρι.

-Που πάς;   Άκουσα μια φωνή δίπλα μου

-Σε κάποιο μέρος βαθιά μέσα στο δάσος, απάντησα χωρίς να κοιτάξω δίπλα μου

-Και τι είναι αυτό που έχεις στην πλάτη;

Το άνοιξα και φάνηκαν τα λαμπερά στολίδια και μια μάσκα που δεν θυμόμουν να  είχα βάλει μέσα

-Αυτό θα πάρω φώναξε

Κι απλώνοντας τα χέρια του τράβηξε μια καρφίτσα την έβαλε στο πέτο και μου είπε…

-Δες πώς ταιριάζει μα τα μικρά χρυσά μου σκουλαρίκια

Εγώ χωρίς να χάσω στιγμή το ρώτησα που είναι το μέρος που είχα ακούσει, Προς το ξέφωτο μου είπε

Άρχισα να τρέχω προς τα εκεί ακολουθώντας μια γλυκιά μουσική και φτάνοντας στο ξέφωτο το είδα……………

Μια μισάνοιχτη πόρτα στον ξύλινο φράχτη με χώριζε από αυτό…..

Κοίταξα μέσα και είδα χιλιάδες Κουκουτσάκια να τραγουδούν και να χορεύουν

Ξαφνικά η μουσική σώπασε κι εγώ εξοστρακίστηκα στην πραγματικότητα.

Τώρα περιμένω την επόμενη Τρίτη να ξαναβρεθώ κοντά τους

Κουκουτσοχώρι…………… Σου έρχομαι……….. 

Η ιστορία είναι απο το KOUKOUTSI μας

Κοίταξε για άλλη μια φορά το ρολόι του.Φώναξε το όνομά της αλλά δεν πήρε απάντηση.Θα έχαναν την παράσταση αν δεν ξεκινούσαν αμέσως.Ανέβηκε στο δωμάτιο να δεί τι έκανε επιτέλους και αργούσε τόσο πολύ,αλλά δεν ήταν εκεί.Στη θέση που συνήθιζε να ετοιμάζεται υπήρχε μόνο ένα σπασμένο σκουλαρίκι.Έλειπε ενα μικρό κομμάτι στο σημείο της μικρής διαμαντένιας πέτρας.Εκείνη τη στιγμή  ένα σημείο στον καθρέφτη μαγνήτισε το βλέμμα του.Ήταν τόσο παράξενο...το διαμάντι απο το σκουλαρίκι φαινόταν μέσα στον καθρέφτη,αλλά δεν υπήρχε πουθενά.Ακούμπησε το χέρι του εκεί ακριβώς που το έβλεπε,και χωρίς να καταλάβει πώς, διαπέρασε τον καθρέφτη και βρέθηκε σε ένα σκοτεινό μέρος
με μοναδικό φωτισμό , μερικά κεριά που βρίσκονταν δεξιά και αριστερά σε ένα διάδρομο που φαινόταν να μην έχει τέλος.Άρχισε να κατευθύνεται προς το βάθος.Γύρω του επικρατούσε απόλυτη ηρεμία,πράγμα που τον φόβιζε.Είχε εξοσταρκιστεί στην άλλη μεριά του καθρέφτη,και δεν μπορούσε να καταλάβει ποιός ή τί ήταν κρυμμένο εκεί.Συνέχισε να περπατά,και όσο προχωρούσε,αισθανόταν να συρρικνώνεται,να γίνεται πιο μικρός και απο τα κεριά δίπλα του.Όταν έφτασε μπροστά σε μια πελώρια γυάλινη πόρτα είδε τον εαυτό του να καθρεφτίζεται πάνω της.Ήταν μια μικρή κουκίδα πια,που χωρούσε μέσα απο την κλειδαρότρυπα.΄Έστι πέρασε απο εκεί και βγήκε σε ένα ολόφωτο δωμάτιο.Το δυνατό φώς τον τύφλωνε,και η υπερβολική ζέστη που έβγαζαν τα φώτα δυσκόλευαν ακόμα περισσότερο τη θέση του.
Τη σιωπή που επικρατούσε τόση ώρα,έσπασε μια σιγανή φωνή που τον διέταζε να παραμείνει μέσα σε εκείνο το δωμάτιο,γιατί διαφορετικά θα τον σκότωνε.Εκείνος δεν έδωσε σημασία παρα μόνο όταν τον κυρίευσε πανικός,βλέποντας ότι  αυτό που άκουγε προερχόταν απο μια μάσκα.....εκείνη την ώρα άκουσε μια δυνατή φωνή να του φωνάζει και τον  επαναφέρει στην πραγματικότητα.Είχε αποκοιμηθεί με το ''Φάντασμα της όπερας''στα χέρια του.Συνήθιζε να διαβάζει  βιβλία μέχρι να ετοιμαστεί η μόνιμα αργοπορημένη σύντροφός του.Εκείνη γελούσε σε όλη τη διαδρομή όσο της εξιστόριζε το παράξενο όνειρο που είχε δεί,επηρεασμένος απο  αυτά που διάβαζε.

Σε αυτήν έχει βάλει όλη του την φαντασία ο πρόεδρος CROSS

παίζαμε με τις λέξεις 

ΜΑΣΚΑ  ΚΟΥΚΙΔΑ  ΗΡΕΜΙΑ  ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ  ΚΑΙ  ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ

ευχαριστούμε τα καουκουτσάκια...