Τι; Τι εννοείτε ποιος Λευτέρης; Ένας είναι ο Λευτέρης! Ένας είναι ο Λευτέρης που όποια ιστορική πέτρα κι αν σηκώσεις θα τον βρεις από κάτω, που σημάδευσε με ανεξίτηλο τρόπο την ιστορία της Ελλάδας, που για χάρη του έχουν γραφτεί τα 2/3 του βιβλίου της Ιστορίας Κατεύθυνσης Γ' Λυκείου. Ακόμα δεν καταλάβατε για ποιον μιλάω; Οκ...ας τα πάρουμε απ'την αρχή!

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος(καμία σχέση με τον Βαγγέλη...αυτός είναι από άλλο ανέκδοτο) γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1864 στην Κρήτη. Τα παιδικά του χρόνια ήταν νορμάλ και κανείς δεν υποπτευόταν τον ρόλο που θα διαδραμάτιζε μετά από λίγα χρόνια. Αφού τελείωσε το σχολείο πήγε στην Αθήνα και σπούδασε Νομικά. Anyway, δεν θα εξιστορήσω επακριβώς τα φοιτητικά του χρόνια, πάντως κάποια στιγμή εκλέχθηκε βουλευτής. Πολλές λεπτομέρειες δεν ξέρω καθώς η ύλη μας δεν μας μιλά για τα early years. Πάντως στην πρώτη κυβέρνηση της Κρητικής Πολιτείας(1899) ήταν υπουργός Δικαιοσύνης.

Μετά από κάποια χρόνια ρίχνει μεγάλο τσακωμό με τον 'Υπατο Αρμοστή Γεώργιο και απολύεται από την κυβέρνηση. Δεν πτοείται, σχηματίζει την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, οργανώνει την επανάσταση στο Θέρισο(Μάρτιος 1905), εξαγριώνει τον Αρμοστή της Κρήτης και τις Μεγάλες Δυνάμεις και μαζί με τους φίλους του Κ. Μάνο και Κ. Φούμη φτιάχνει Προσωρινή Κυβέρνηση. Πλακώνεται με τις Μεγάλες Δυνάμεις επειδή έτσι του αρέσει. Κάνει έντονες διαπραγματεύσεις, υπογράφει μπόλικες συνθήκεςΤον Μάρτιο του 1910(και μετά από διάφορες εξελίξεις) το κόμμα του κερδίζει τις εκλογές και όλα καλά και ανθηρά! Όλα; Όχι και όλα...

Την ίδια εποχή στην Ελλαδα γινόταν επανάσταση! Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος έκανε το κίνημα στο Γουδί και ο βασιλιάς είχε ασπρίσει απ'το φόβο του. Επειδή όμως μόνοι τους δεν έβλεπαν προκοπή κάλεσαν τον Βενιζέλο για να αναλάβει την πρωθυπουργία της Ελλάδας. Ο Βενιζέλος, όντας ευγενικός απ'τη φύση του είπε ένα χαριτωμένο "Ευχαρίστησίς μου!" και έφτιαξε βαλίτσες για Ελλάδα. Εκεί τον υποδέχτηκαν σαν να είχε πάρει το Euro στην Πορτογαλία. Έδωσε ομιλία στο Σύνταγμα και το μόνο που δεν τους είπε ήταν "Είμαι ο Μεσσίας! Προσκυνήστε!". Μεγάλη απήχηση! Κυβέρνηση όμως δεν είχε...

Τελικά η κυβέρνηση του Δραγούμη μια ωραία πρωία αποφάσισε να παραιτηθεί. Το βάρος έπεσε στον Βενιζέλο. Επειδή όμως κανείς από τους βουλευτές της Βουλής δεν τον ψήφισε, ψιθύρισε δυο φωνήεντα στον βασιλιά και με το έτσι θέλω διέλυσε την Βουλή και προκήρυξε εκλογές. Τα υπόλοιπα κόμματα ξίνισαν με την συγκεκριμένη πρωτοβουλία, το πήραν πατριωτικά και αντί να κατέβουν στις εκλόγές αντίθετα προτίμησαν να κάνουν βόλτα στο Ζάππειο. Ο Βενιζέλος λοιπόν συγκέντρωσε τις περρισότερες έδρες της Βουλής και ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν μπορούσε να τον μαζέψει.

Ψήφισε νόμους, αναθεώρησε άρθρα του Συντάγματος, καθιέρωσε μία πρώιμη μορφή του ΑΣΕΠ, μερίμνησε για τους αγρότες(διότι δεν ήταν εποχή για μπλόκα και κλείσιμο δρόμων) και σε γενικές γραμμές μας έκανε Ευρώπη. Νότα παραφωνίας στην κυριαρχία Βενιζέλου ήταν κάτι κομματάκια που ονομάστηκαν αντιβενιζελικά και απλά το έπαιζαν γλάστρες. 

Ωστόσο, κάτι σκοτεινό ήρθε να υπονομεύση τον Λευτέρη. Ήταν το σωτήριο(για ποιον ουδείς ξέρει!) έτος του 1913 όταν βασιλιάς έγινε ο Κωνσταντίνος. Μέχρι το 1915 οι δύο άνδρες τα πήγαιναν αρκετά καλά. Μέχρι και κοινό ταξίδι έκαναν στην Κρήτη όταν αυτή ενώθηκε με την Ελλάδα. Όλο το πολιτικό σύστημα έκανε τα στραβά μάτια όταν ο Κωνσταντίνος παραβίαζε κάποια συνταγματικά άρθρα και η ζωή κυλλούσε ήρεμα. Ώσπου τέθηκε ζήτημα πολέμου!

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάδα στην απέξω. Ζηλέψαμε και θελήσαμε να μπούμε. Το θέμα ήταν σε ποιά μεριά να ταχθούμε. Ο Βενιζέλος έλεγε Ανταντ, ο Κωνσταντίνος ουδετερότητα. Τον λαό κανείς δεν τον ρώτησε. Ο Κωνσταντίνος κανονικά υποστήριζε τις Κεντρικές Δυναμείς αλλά διακριτικά το βούλωσε και απλά υπονόμευε το πολιτικό σύστημα. Παρέδωσε κάτι μυστικά έγγραφα στους Γερμανούς και ο Βενιζέλος θύμωσε τόσο πολύ που παραιτήθηκε δις!

Για να μην τα πολυλογούμε η χώρα διχάστηκε. Εθνικός Διχασμός-γνώριμα εδάφη για τον Βενιζέλο που είχε ήδη γνωρίσει άλλον έναν διχασμό στην Κρήτη με τον τότε Ύπατο Αρμοστή Γεώργιο. Παλιοκαταστάσεις, βενιζελικοί εναντίον αντιβενιζελικών και αντιστρόφως. Αφού έπεσε αρκετό ξύλο ο Βενιζέλος επικράτησε και επιδώθηκε στην άλλη του αγαπημένη ασχολία-πέρα από το να διχάζει τους πάντες και για τα πάντα: άρχισε να υπογράφει συνθήκες!

Στο συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι(1918) εξαγριώνει και τους Πόντιους όταν τους λέει "Sorry είμαστε πλήρεις. Πηγαίνετε κατά Αρμενία μεριά" και δεν συμπεριλαμβάνει τον Πόντο στον φάκελο των ελληνικών διεκδικήσεων. Τελικά αλλάζει γνώμη μετά από την παρέμβαση του μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθου.

Συνθήκη των Σεβρών. Διπλωματικός θρίαμβος, ήττα όμως στις εκλογές. Η πίκρα μεγάλη και την κάνει για την αλλοδαπή. Μετά από κάποια χρόνια επέστρεψε αλλά ούτε και γι'αυτό ξέρω λεπτομέρειες...

Αχ ναι! Αυτός είναι ο Βενιζέλος. Λαμπρός πολιτικός, λαμπρός άντρας, σίγουρο θεματάκι!