Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν ανεπανάληπτη… Και ειλικρινά έτσι θέλω να παραμείνει, να μην επαναληφθεί ΠΟΤΕ!!!!

Ξύπνησα τη Δευτέρα με την αναμενόμενη διάθεση “Φτού, γαμώτο άλλες 5 ημέρες εργασίας ξεκινούν”… Μαζί με αυτήν, είχαν προστεθεί από μέρες και πόνοι στη μέση μου… Πόνοι που με έκαναν να περπατώ καμαρωτή, σαν να είχα πάθει λόρδωση!

Αν και δεν είμαι προληπτική, δεν μου αρέσει να ξεκινώ την εβδομάδα μου μίζερα, έτσι φόρεσα ένα ψεύτικο χαμογελάκι και έφυγα τρέχοντας να πάω για δουλειά… Και βγαίνοντας από το σπίτι πανικόβλητη, βρίσκομαι να αγκαλιάζω και να φιλώ τον διάδρομο της πολυκατοικίας μου. Σηκώνομαι, ρίχνω τα αναμενόμενα, για μένα, μπινελίκια «Γαμώ την καταδίκη μου πρωί-πρωί, σήμερα έπρεπε να πέσω η ρουφιάνα??», σκουπίζω 2-3 δάκρυα που κυλούν από τους αναθεματισμένους πόνους και επιτέλους φτάνω στο γραφείο… Εκεί με περιμένει άλλη μια έκπληξη… Με φλερτάρει ασύστολα και ο διάδρομος του γραφείου!!! Αντιστέκομαι όσο μπορώ μέχρι το μεσημέρι, αλλά.. γυναίκα είμαι και εγώ.. «Έπεσα» και πάλι….!

Έχω βγάλει διάφορα δερματικά και αποφασίζω να πάω στο δερματολόγο. Παίρνω ταξί, και φτάνοντας πληρώνω την διαδρομή. Δίνω το 5ευρω και μου το πετά πίσω ο ταξιτζής λέγοντάς με ηλίθια που δεν κατάλαβα ότι είναι καρά-πλαστό. Δεν ασχολούμαι, έχω σοβαρότερα θέματα… Μιας και «βρήκα παπά είπα να θάψω 5-6», έτσι φεύγω από το ιατρείο, με μια δερματίτιδα, μια ένεση αναισθησίας και καυτηριασμό αιματωμάτων. Χαρούμενη που απαλλάχτηκα από όλα αυτά τα δερματικά πάω στο σπίτι, και ανακαλύπτω πως έχω γεμίσει σπυράκια …παντού!!! «Γαμώ την γκαντεμιά μου… Είμαι ο μόνος άνθρωπος που πάω στο δερματολόγο και αφού φεύγω από εκεί, μου δημιουργείται πρόβλημα!!!»

Σε μια άλλη συναλλαγή ανακαλύπτω άλλο ένα πλαστό χαρτονόμισμα… Αυτή τη φορά 50ευρω!!! Και ήταν και το τελευταίο που είχα επάνω μου!!!