Έβλεπα τις προάλλες στις ειδήσεις του Σταρ Τσάνελε ότι κάποιοι απεφάνθησαν πως η κυρία Pitt, κατά κόσμον Angelina Jolie, έχει χάσει πόντους,ήτοι αδυνάτισε. (Κλασική περίπτωση: Σε αυτό τον άδικο κόσμο οι αδύνατοι αδυνατίζουν και οι χοντροί παχαίνουν). Την ρώτησαν λοιπόν επ' αυτού και εκείνη απάντησε ότι αυτό συνέβη διότι,μετά από την γέννα των διδύμων,δεν μπόρεσε ακόμα να βρει τον ρυθμό της στο φαί. 

ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΦΑΪ?!?!?!?!?!? ΜΑ...ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΦΑΪ???

Κάτι σαν:

Ένα δύο τρία : μπουκώνω

Ένα-δύο-τρία : μασάω

Ένα-δύο-τρία : καταπίνω 

Δηλαδή και αν κατάλαβα καλά,θέλει να της κρατάει κάποιος το τέμπο? Κι ο Brad τι διάολο κάνει? Άχρηστος κι αυτός όπως όλοι οι άντρες.Μόνο να αλλάζει κόμμωση ξέρει. Αυτά ακούω και μου έρχεται να τσακίσω 2 μουσακάδες, μία λαχανοντολμάδες και μία σουτζουκάκια με πιλάφι. Και στο καπάκι μία Κόκα Κόλα Μηδέν και  2-3 κρουασάν με σοκολάτα. Τι τα θες? Αδύνατη δεν πρόκειται ποτέ να γίνω. 

Το οποίο επίθετο (αδύνατη) μου θύμισε τον πρώην “εραστή μου” (όσοι με παρακολουθείτε ξέρετε ποιον εννοώ),ο οποίος επέστρεψε μετά από δεκαήμερη άδεια, τρισευτυχισμένος,για να μου πει (λεπτομερώς δε) πως ερωτεύτηκε. Και τι έκπληξη!!!!!Βρήκε μία μελαχρινή και πολύ αδύνατη. Ακριβώς του γούστου του! Επιτέλους! Ησυχάσαμε οι άνθρωποι! Γιατί,όσο να το κάνεις,ένα άγχος το είχα. Και τώρα πλέον,ούσα  κολλητάρι του,μαθαίνω όλες τις νέες εξελίξεις επί του θέματος. Ήτοι πως δεν μπορεί να φάει,ούτε να κοιμηθεί,τί είπαν χθες στο τηλέφωνο,γιατί μάλωσαν,πώς τα ξαναβρήκαν κτλ. Χαχαχα! Δεν ¨το ΄χω¨ με τα αρσενικά…καθόλου όμως…χρόνια τώρα.

Μετά από αυτό κάθομαι και σκέφτομαι πως έχουν αλλάξει οι προτιμήσεις μου στους άντρες ανά τα έτη. Όταν ήμουν κοριτσάκι,ήθελα να βρω έναν ξανθό με γαλανά μάτια. Αργότερα ήθελα έναν Ισπανό (άσχετο). Γύρω στα 25 εκτίμησα περισσότερο τους μελαχρινούς και ήθελα έναν τέτοιο. Μετά ήθελα κάποιον να κάνω καταπληκτικό σεξ (το οποίο ακόμα το θέλω,μην γελιόμαστε). Και τέλος ήθελα να βρω κάποιον να μπορώ να συνεννοηθώ. Τώρα πια θέλω ένα φυσιολογικό άνθρωπο:το είδος προς εξαφάνιση. Δεν θα αναλύσω εδώ τί θεωρώ φυσιολογικό (ίσως σε κάποιο άλλο ποστ),αλλά είμαι σίγουρη πως όταν το βρω θα το αναγνωρίσω. 

Θα μου πεις,και τί είναι φυσιολογικό σε αυτόν τον κόσμο,σε αυτή την χώρα κυρίως? Έχω στείλει εδώ και 2 μήνες αίτηση στον ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων) και ακόμα δεν μου έχει έρθει η κάρτα μέλους. Ούτε τα όργανά μου δεν θέλουν! Είναι τρομερό αν το καλοσκεφτείς. Σκέψου σε αυτό το διάστημα να πάθαινα κάτι μοιραίο…τζάμπα θα πήγαιναν τα όργανά μου? Θα σκάσω, σας λέω,θα σκάσω!!!!

Υ.Γ (γιατί χωρίς αυτό δεν γίνεται). Μου λείψατε!