Αυτές τις μέρες που είμαι στο σπίτι οι ώρες περνουν βασανιστικά αργά...Προσπαθώ να επινοήσω διάφορες δουλειές,και ανοίγω δουλειές που απαιτούν πολλές ώρες για να γίνουν,αλλά και πάλι...Η βαρεμάρα πάει σύννεφο...
Περιμένω πως και πως να αναρρώσω να μπορώ να πηγαίνω καμιά βολτίτσα...Αναγκάζομαι να κοιμηθώ το μεσημέρι για να περάσει η ώρα,όχι ότι δεν νυστάζω βέβαια.Την νύχτα κοιμάμαι μέχρι τις 4 ή 5,μετά ξυπνάω και δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ.Αν και 2-3 μέρες τώρα έχω κάνει βελτίωση,κοιμάμαι μέχρι 8-9 το πρωί.Πρωτοφανές.
Οπότε επειδή πάσχω από βαρεμάρα αυτόν τον καιρό,έχω το ακαταλόγιστο!χαχαχα!
Γι'αυτό σκαρώνω ποστάκια(πως λέμε τοστάκια,καμία σχέση),για να περάσει η ώρα.Ποστάκια με λίγο από όλα.Για τα παθήματά μου.Ε,ας κουτσομπολέψουμε και λίγο,δεν κάνει κακό πότε-πότε.Χαχα!Μερικοί είναι τόσο παρατράγουδα που ακόμα και να τους κουτσομπολέψεις είναι σαν να τους παινεύεις,είναι ακόμα χειρότεροι κι από αυτά που θα πεις.Στην πολυκατοικία που μένω πχ,είναι όλοι...Ένας κι ένας...Περιπτώσεις...Του γιατρού.
Το μεσημέρι, λες και σεληνιάζονται(αν και μεσημέρι) όλοι εδώ στη γειτονιά και στην πολυκατοικία.Κάθε μεσημέρι παίζεις κορώνα-γράμματα αν θα ησυχάσουν να κοιμηθείς.
Πρώτα-πρώτα ο ενοχλητικός διπλανός μου.Αυτός είναι περίπτωση,για να αναφερθώ στα κατορθώματά του θέλω ένα post ολόκληρο.Κατορθώματα που στοχεύουν στην εξόντωση μου.Αυτός και που αναπνέει,που λέει ο λόγος,με θόρυβο το κάνει.Είναι που είναι χάρτινοι οι τοίχοι,είναι και αυτός ενοχλητικός.Οχι απλά ενοχλητικός,στη λέξη ενόχληση στο λεξικό το όνομά του γράφει για παράδειγμα.Δουλεύει με βάρδιες και όταν εγώ το μεσημέρι θέλω να ξαπλώσω,αυτός έχει ξυπνήσει φρέσκος φρέσκος και βάζει την τηλεόραση δυνατά.Προφανώς δεν έχει ανακαλύψει το κουμπί που χαμηλώνει η φωνή.Ασε την πόρτα του που την κοπανάει ό,τι ώρα να 'ναι και κλειδώνει με θόρυβο,ακόμα και στις 3 τη νύχτα,τη βρύση που κάνει σαν να σαλπάρει το καράβι,τη γρίλια που κατεβάζει στις 5 το πρωί με τέτοια λύσσα σαν να θέλει να γκρεμίσει την πολυκατοικία,και τις τόσες άλλες αισχρές συμπεριφορές,που επειδή είμαι καλό κορίτσι(χαχαχα,ας πούμε και καμιά βλακεία να περάσει η ώρα) δεν μπορώ να κατονομάσω.Αν προσθέσεις και το στερεοφωνικό του(ο Θεός να το κάνει...) μου έρχεται εμένα να κάνω (στερεο)-φονικό...Έφτασα στο σημείο να του ρίχνω γραπτές παρατηρήσεις κάτω από την πόρτα.Ενα διάστημα το έβαζε πρωί-απόγευμα,και του λέω:"σαν αντιβίωση".Ένα διάστημα χτύπαγα τον τοίχο,διάλυσα μια θήκη γυαλιών και τοτηλεκοντρολ,το έχω κολλήσει ναμην πέφτουν οι μπαταρίες.Ερχόταν η μάνα μου και τον βρίζαμε παρέα.Τα μάτια μου είχαν κάνει σακούλες-να τις πάρεις για ψώνια-δεν είχα κοιμηθεί πολύ καιρό.
Και να θες να ακούσεις τι λέει-μιλάει τόσο δυνατά,σαν να κρατάει μικρόφωνο-πρέπει να περνάνε υπότιτλοι για να καταλάβεις.Σαν να μιλάει άλλη γλώσσα.Δεν καταλαβαίνω την τυφλα μου.Εμένα και τον πατέρα μου όταν μας βλέπει στο δρόμο,αλλάζει κατεύθυνση,μετά από την 123.478 παρατήρηση που του έχουμε κάνει.Οι γονείς μου είναι πάνω και τον ακούνε.Εγώ δίπλα του,ζω ένα δράμα.
Με τον πατέρα μου τον έχουμε ονομάσει "ελα ρε".Αυτή είναι η πρώτη φράση που λέει πάντα στο τηλέφωνο και η μόνη που καταλάβαίνουμε.Μετά μόνο με υπότιτλους.Τσαν-τσουν.Βλαχιά.
Δίπλα από τη μάνα μου μένουν άλλα παρατράγουδα.Έχουν μια γιαγιά,μάνα του,που δεν περπατάει,και την σηκώνουν σέρνοντας την καρέκλα.Όλη μέρα παίζουν καρεκλομαχίες.Σέρνουν τις καρέκλες.Αυτόν δεν τον συμπαθώ καθόλου,το ίδιο και οι γονείς μου.Έχει ένα στόμα...Ο αχόρταγος...Όλο βρίζει τη μάνα του.Δεν ντρέπεται,γριά γυναίκα...
Μέχρι πέρυσι η μάνα μου ήταν διαχειρίστρια,όλοι την είχαν βρει βολική επειδή είναι ευγενική, και κάθε τρεις και λίγο της χτυπούσαν το κουδούνι,"γιατί δεν ανάψατε κάνει κρύο,κρυώνουμε".
Τώρα διαχειριστής είναι αυτός απέναντι απ'τη μάνα μου.Αυτός λείπει όλη μέρα.Η γυναίκα του δεν ξέρει να ανάψει το καλοριφέρ.Όλη την προηγούμενη εβδομάδα που η θερμοκρασία εφτανε 19-20 βαθμούς,το καλοριφέρ άναβε μεσημέρι-βράδυ.Αυτές τις μέρες που η θερμοκρασία έπεσε απότομα,το μεσημέρι δεν το ανάβει και περιμένουμε να πάει 8 η ώρα το βράδυ.Μόνο παλτό δεν έχουμε φορέσει.Την προηγούμενη εβδομάδα καθόμασταν με κοντομάνικο,σου ερχόταν λιποθυμία από τη ζέστη,και τώρα καθόμαστε με μπλούζα,ζακέτα,εχθές φόραγα και γάντια κάποια στιγμή.
Κοινή λογική θέλει.Στους 19 βαθμούς ΔΕΝ χρειάζεται καλοριφέρ,στους 9 βαθμούς χρειάζεται.Ελεος δηλαδή!
Αλλά όλοι αυτοί που χτυπάγαν κουδούνι συνέχεια στη μάνα μου και την συγχύζαν,τώρα δεν βγάζουν άχνα...Για τέτοια άτομα μιλάμε.Θρασύδειλα.Τώρα τρέμουν.Δεν τους παίρνει.
Τόσα χρόνια εδώ μέσα δεν ήξερα πως λειτουργεί το ζεστό στο κλιματιστικό,και το έμαθα τον τελευταίο μήνα.Να έχεις καλοριφέρ και να καις κλιματιστικό.Μια χαρά!
Αλλιώς,τώρα που είμαι σπίτι είμαι συνέχεια μόνη.Ευτυχώς εχθές ήρθε μια φίλη μου καθίσαμε λίγο,μου έκανε παρεούλα.Βαρέθηκα μόνη αλλά δεν έρχεται κανείς...Ενδιαφέρονται για μένα...Δεν μπορώ να πω...Που κοντεύει να μου σαλεψει από τη βαρεμάρα και τη μοναξιά.
Στο τέλος θα βγω στο μπαλκόνι να πετάω στάμνες στους περαστικούς,σαν την Βασιλειάδου στην "Θεία από το Σικάγο" για να ανέβει κάποιος πάνω να μου κάνει παρέα,να μιλήσω με κάποιον.Από τις πιο μοναχικές περιόδους της ζωής μου.
Βγαίνω ελάχιστα από το σπίτι.Δεν έχω και πολλά μέρη να πάω,δεν έχω και πολλές δουλειές να κάνω.Κουράζομαι πολύ εύκολα,ακόμα είμαι εξαντλημένη.
Ακόμα και να σερφάρω στο ίντερνετ,βαριέμαι.
Στο myspace είχα δυο ΠΜ,ένας από τη Νιγηρία και ένας Αμερικάνος,που θέλανε να με παντρευτούν!Δεν κάνω πλάκα!Ο Νιγηριανός μάλιστα,έγραφε Hi I am ..., can I marry you?Σαν να μου έλεγε ''να περάσω το απόγευμα να πάμε για καφέ;"Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα...Πρέπει να παντρευτεί εμένα για να έρθει στην Ελλάδα να πουλάει cd;Προς Θεού,δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους,ίσα-ίσα μπορώ να πω ότι από τα εκατομύρια των μεταναστών οι πιο συμπαθείς μου είναι οι Αφρικάνοι.Αλλά είπαμε να ''περνάς στο ψητό'' οχι κι έτσι όμως...Αυτός το παράψησε...Ο άλλος ο Αμερικάνος ήταν κι ομορφούλης.Μήπως να έλεγα ''ναι'';Χαχαχα!Βέβαια,ανελιπώς...Η λέξη ''γάμος'' με κάνει να βγάζω σπυριά και γραμμένη να την δω,και ακόμα κι αν επρόκειτο για Ελληνα και να μείνω εδω.Πάντως αν νομίζετε ότι κάνω πλάκα,δεν κάνω,επρόκειτο για πραγματικά μηνύματα.Όλα αυτά που λέω σήμερα είναι πραγματικά γεγονότα,άσχετα αν τα διακωμωδώ γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να τσιρίξω.Είναι πολύ χειρότερα από όσο περιγράφω...
Αυτές τις μέρες που κάθομαι,κάνω πολύ ταβανοθεραπεία,δηλαδή βαθυστόχαστες σκέψεις.Κατάλαβα ότι τελικά δεν ξέρουμε ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας πόσο μάλλον τους άλλους.Άνθρωποι που δεν περίμενες ότι θα σε προδώσουν,το κάνουν με ευκολία,χωρίς κανένα προφανή λόγο.Άνθρωποι που θα περίμενες μια διαφορετική συμπεριφορά,χαντακώνουν κάτι που μπορεί για σένα να είχε μεγάλη σημασία.Από εκεί που κάτι είχε μεγάλη σημασία,κινδυνεύει να καταποντιστεί...
Σίγουρα δεν καταλαβαίνετε τι λέω,αλλά θα πω εν καιρώ...
Συμβαίνουν πολλά που με έχουν στεναχωρήσει...
Πολλές φορές όμως κάποιος που ξέρεις λίγο,που δεν έχει κανένα συμφέρον,χωρίς εμφανή λόγο,σου δείχνει συμπάθεια,σε κάνει να νιώθεις ο πιο σημαντικός άνθρωπος.Χωρίς καμία προσπάθεια.Με λίγες λέξεις,με ένα βλέμμα,με ένα χαμόγελο,με την έκφραση του προσώπου του όταν σε βλέπει.
Και τον ονομάζω Άγγελο.Κι ας είναι άλλο το όνομα του.
Γιατί καταφέρνει να ζωγραφίζεται ένα χαμόγελο στα αγέλαστα μάτια μου.
Φωτογραφίζεται-πιο σωστά-το χαμόγελο.χιχι!Λόγω δουλειάς!
Και τα μάτια μου έστω για λίγες στιγμές χαμογελούν.Καλό είναι!Από το τίποτα.Μια χαρά!
Οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο άλλωστε.Γι'αυτό είναι όμορφες.Αν κρατούσαν πολύ,θα ήταν ρουτίνα...
Τραγουδάκι;Απλά τέλειο...Απολαύστε το...
Αφιερωμένο... Σε δυο όμορφα καστανά μάτια...
video | |
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες