Ειλικρινά μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δεί τελευταία! Κι αυτό όχι γιατί πιστεύω ότι αξίζει και τα 13 οσκαρ για τα οποία προτάθηκε, δεν ξετρελάθηκα σε όλα τα σημεία με τον Μπράντ Πίτ, αλλά γιατί σίγουρα κάποια από αυτά θα τα πάρει και γιατί το στόρυ της ταινίας είναι πραγματικά δραματικό. Η ζωή,που είναι τελικά πολύ σκληρή, η αγάπη ο θάνατος, όλα εχουν τη θέση τους μέσα στην ταινία, μα κυρίως η φθορά του χρόνου νομίζω ειναι αυτη που αφορά όλους μας και που δεν μπορούμε να την αποφύγουμε. Ίσως γι αυτό να με άγγιξε τόσο πολύ η ταινία!

Η ιστορία ξεκινά με την ετοιμοθάνατη Κέιτ Μπλάνσετ να ζητά από την κόρη της να της διαβάσει το ημερολόγιο του Μπέντζαμιν, του άντρα που τόσο αγάπησε!

Ένας άνδρας που γεννιέται 86 χρονών,γνωρίζει ένα κοριτσάκι με την παιδική αθωωότητα που το προβάλλει, τον αγαπάει όπως είναι. Ακόμα κι αν είναι άσχημος και μισητός στην εμφάνιση, το κορίτσι δεν τον φοβάται, βλέπει πέρα από τις ρυτίδες και τον πλησιαζει.

Οι δρόμοι τους χωρίζουν κι αυτός  περιπλανιέται στη ζωή αποκτώντας διάφορες εμπειρίες, ενω ταυτόχρονα γίνεται όλο και νεότερος.

Και κείνει ακολουθεί το δικό της δρόμο στη ΝΥ γίνεται διάσημη χορεύτρια κι όλο αναρωτιέσαι αν και πότε θα ξανασυναντηθούν οι δρόμοι τους. Η ώρα περναει βασανιστικά, θες να δεις μαζί το ζευγάρι, και μετά απλά θές να μην τελειώσει η ταινία για να είναι πάντα μαζί....

Οι δρόμοι τους συαντιούνται και χωρίζουν μέχρι να καταλήξουν να βρεθούν στο μεσο ηλικιακά.

Το τέλος είναι πάρα πολύ συγκλονιστικό, με τον Μπράντ Πίτ να γινεται παιδί, να μην τη θυμάται κι αυτη γριά να μένει στο πλάι του να τον βλέπει να μικραίνει. Ώσπου πέθανε στην αγκαλιά της μωρό! Αυτο δεν είναι η ιδανική αγάπη,να δίνεις χωρις ν'απαιτείς ανταλλάγματα?Ακόμα κι αν πονάει αν η αγάπη είναι αληθινή δε σβήνει, ακόμα κι αν ο άλλος δε μας θυμάται, δεν μπορεί να μας προσφέρει τίποτα εμείς εξακολουθούμε να αγαπαμε! Κι αυτό γίνεται. Δεν μπορούν να ζήσουν όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά είναι μαζί ώς το τέλος, ακόμα κι αυτό είναι οδυνηρό!

ΥΓ1: Το όσκαρ του μακιγιάζ το αξίζει 1000%! Οι ηλικιακές διαφορές και ολα αυτά τα παιχνίδια της ηλικίας σε πείθουν πραγματικά ότι έχεις να κανεις με γερους και νέους ηθοποιούς. Είναι συγκλονιστικό. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ! Ούτε μια στιγμή δε σκεφτηκα τι παραμύθι που είναι,ταυτιζεσαι αμέσως με το πρόβλημα της ηλικίας και της φθοράς του χρόνου!