Ένας ελαφρύς θόρυβος, σαν χάλκινο γρατζούνισμα την ξύπνησε. Άνοιξε τα μάτια της και τεντώθηκε νωχελικά στα σκεπάσματα. Κοίταξε το παράθυρο και αφέθηκε να τη χαϊδέψουν οι ακτίνες του ήλιου που περνούσαν από τις σχεδόν διάφανες κουρτίνες, που λικνίζονταν εμπρός από το παράθυρο. Στον όγδοο όροφο που έμενε δεν είχε ανάγκη να κλείνει τα πατζούρια. Της άρεσε να την ξυπνάει ο ήλιος ή η βροχή, ανάλογα την εποχή. Ο θόρυβος από την χάλκινη κατσαρόλα που είχε μετατρέψει σε γλάστρα στο περβάζι της εξακολουθούσε να ακούγεται και να της χαλάει τη μαγεία της στιγμής.

«Νανά! Έλα εδώ και άσε ήσυχα τα λουλούδια» φώναξε.

Μία πατουσούλα ξεπρόβαλε  από το μισάνοιχτο παράθυρο και η Νανά η άσπρη γάτα που είχε από κοριτσάκι μαζί της, ήρθε και τρίφτηκε στα  πόδια του κρεβατιού της.

«Μικρή, θέλεις καφέ;» τη ρώτησε χαϊδεύοντάς την και σηκώθηκε.

Φόρεσε την μπλούζα που είχε πετάξει το προηγούμενο βράδυ στη διπλανή πολυθρόνα κι πήγε στην κουζίνα.

Έβαλε την καφετιέρα να δουλέψει και η μυρωδιά του καφέ πλημμύρισε το χώρο.  Μέσα από το βάζο που ήταν στον πάγκο, έπιασε ένα βότσαλο. Το κοίταξε και χαμογέλασε. Πρωινή συνήθεια κι αυτή.

Αυτό το βάζο ήταν γεμάτο από πετρούλες που μάζευε από τη θάλασσα κάθε φορά που είχε να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Ηρεμούσε, χαλάρωνε δίπλα στα κύματα και όλα της τα αινίγματα, οι σκοτεινιές της έβρισκαν απάντηση και φως. Έπαιρνε τότε ένα βότσαλο μαζί της και το έβαζε μέσα στο βάζο του πάγκου, για να τη γεμίζει κάθε πρωί με αισιοδοξία.

Γέμισε την κούπα της και βγήκε στο μπαλκόνι. Η Νανά εξακολουθούσε να τρίβεται δίπλα της. Έπιασε το βασιλικό και μύρισε το χέρι της. Κοίταξε τα σύννεφα, γέλασε στα χελιδόνια που δειλά είχαν αρχίζει να εμφανίζονται στον αέρα και έστειλε με την σκέψη της ένα φιλί στον ήλιο, το δικό της ήλιο που είχε και πάλι εμφανιστεί στη ζωή της.

Την  ιστορία  έγραψε  η  margot   μας  και  παίρνει  το  χρυσό  κουκουτσομετάλλιο  μας :))

Σε ένα στούντιο ηχογράφησης,έκανε παρέλαση μια σειρά από μωρά ,που μπουσούλαγαν με τις πιπίλες τους γύρω απο την κονσόλα.
Δεκάδες πατουσούλες σέρνoνταν στην βελούδινη μοκέτα.Η Αναστασία,με ένα αινιγματικό βλέμμα αναρωτιόταν τί γίνεται.Κανείς δεν την είχε ειδοποιήσει για αυτό που έβλεπε.Δεν μπορούσε να περάσει.Τα μωρά είχαν περικυκλώσει όλο τον διάδρομο,και έτσι αναγκάστηκε να πάρει ένα στην αγκαλιά της για να ανοίξει ο δρόμος.Την ώρα που το σήκωνε όμως ,εκείνο τρόμαξε, και απο το φόβο του έβγαλε όλη του τη φρουτόκρεμα πάνω στην μπλούζα της.
Αλλά τί γύρευαν τόσα μωρά πρωινιάτικα στο στούντιο?
Θα ηχογραφούσαν τους ήχους τους για να τους προσθέσουν σε ένα διαφημιστικό που ετοίμαζαν, για μια καινούρια κατσαρόλα .Ενώ όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει η ηχογράφηση ,διαπίστωσαν ότι ένα μωρό έλειπε.Έντρομοι άρχισαν να το ψάχνουν σε όλα τα σημεία του στούντιο.Γινόταν πανζουρλισμός και η Αναστασία δεν άντεξε.Βγήκε να πάρει λίγο καθαρό αέρα.Περπάτησε μέχρι την παραλία , έπιασε μερικά βότσαλα και τα έριξε στη θάλασσα.Αφού ηρέμησε,
επέστρεψε  και όλα πήραν το δρόμο τους.

Αυτή  την  έγραψε  ο  cross  και  παίρνει  το  αργυρώ  χαχαχαχα  κουκουτσομετάλλιο  μας

Παίζαμε με τις λέξεις 

ΑΙΝΙΓΜΑ  ΜΠΛΟΥΖΑ  ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ  ΒΟΤΣΑΛΟ  ΠΑΤΟΥΣΟΥΛΑ

Αυτά  τα  νέα  μας  απο  το  ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΧΩΡΙ

Σύντομα  και  πάλι  κοντά  σας:)