Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Βαδίζοντας και πάλι, αυτή την ευλογημένη περίοδο, το Στάδιο των Αρετών, Εν Τη Οδώ, της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο βηματισμός μου με οδηγεί  να βρω το μονοπάτι, για να μπορέσω να διαβώ και να φτάσω στο τέρμα.

Μια πορεία, πορεία και Συνάντηση, με τον Αναστημένο μας Χριστώ.

Είθε, για όλους τους Αδελφούς,  να έχουμε καλή Συνάντηση,

με τέρμα την Ανάσταση.

Εδώ και καιρό, μένω μέσα στην σιωπή, προσπαθώντας να αναλύσω όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρο μας, μέσα στην καθημερινότητα μας.

Και όπως κατέληξα και κάποια στιγμή στην Εστία της Ψυχής μου, το δυσκολότερο μονοπάτι, που καλείτε  να βαδίσει ο οδοιπόρος, είναι Η Ανθρώπινη Επιθετικότητα. <- Σχετικό Link.

Είναι εκείνες στιγμές, που βιώνει την αδικία και το χλευασμό, κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός, από τον Κόσμο τούτου. Και πληγώνεται το δίκιο του, και ο εγωισμός του, από την έλλειψη ωριμότητας και σεβασμού αυτού του κόσμου.  

Και τελικά Εν Τη Οδώ, κάποια στιγμή, φωτίζετε, και συνειδητοποιεί ότι, η μεγαλύτερη αδικία είναι, Να χάσει την Ψυχή του. !!!

Και είναι το μόνο σίγουρο 100%, ότι θα την χάσει την Ψυχή του, αφού δεν έχει σαν οδηγώ και πυξίδα στην καρδιά του, τις Εντολές του Χριστού μας. 

Ανθρώπινη Επιθετικότητα. Μια Μόλυνση, μεγαλύτερη και από αυτή, από την Μόλυνση του Περιβάλλοντος.

Μια συμπεριφορά, που καταξεσκίζει τα σπλάχνα του, όποιος την λειτουργεί, και γίνεται σαν ηφαίστειο, που μόνο λάσπη και στάχτες αφήνει Εν Τη Οδώ, και κανένα ίχνος ζωή. Μια λάβα, που κατά καίει, κάθε λουλούδι, και  κάθε έκφραση καλοσύνης.

Τελικά μερικές φορές, σκέφτομαι, σε μας του Χριστιανούς, αυτό που μας λείπει, είναι η απόφαση. Η απόφαση, ότι για αυτό τον κόσμο, θα είμαστε το παιχνίδι του. Θα είμαστε ο χλευασμός, και η ηδυπάθεια, αυτού του κόσμου. 

Η αποστολή μας όμως είναι, να φανερώνεται η Αγάπη του Θεού στην Γη, στο Πρόσωπο, κάθε Χριστιανού.

Ας ακολουθήσουμε τον Κύριο μας Ψυχή μου, Εν Τη Οδώ της Αγάπης, για φτάσουμε και εμείς, στο πλήρωμα της δικιάς του Αγάπης.

+