Δώδεκα και μισή το βράδυ, ο ήχος του κουδουνιού

εκκωφαντικός στη σιωπή της νύχτας…

Ανοίγω δειλά την πόρτα και το βλέμμα μου

πέφτει στην ανθοδέσμη που αφημένη προσεκτικά

περιμένει τον παραλήπτη της!!

Κόκκινα τριαντάφυλλα δεμένα αρμονικά με λευκά,

δημιουργούν μια υπέροχη σύνθεση…

Η καρτούλα που το συνοδεύει… Άγγιγμα ψυχής!!!!

«Κόκκινα γιατί είναι το χρώμα που σου αρέσει…

 Λευκά γιατί μοιάζουν με την ψυχή σου…

 Όμορφα και αγνά…

 Σ’ευχαριστώ για ότι η παρουσία σου με έκανε να ζήσω!!

 Σ’ευχαριστώ που υπάρχεις κι έχω λόγο να ονειρεύομαι!!

 Απόψε τα όνειρα σου ας ενωθούν με τα δικά μου

 και ας δώσουμε ζωή σ’εκείνο το ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

 που τότε δεν τηρήσαμε… Σ’αγαπάω!!»  

Λόγια που φωτίζουν τις εικόνες της ψυχής σου…

Η αγάπη σου απάντηση σε πράξεις

και γιατί που στοιχειώνουν…

Εγώ σ’ευχαριστώ που έγινες ελπίδα

 στο ψεύτικο χαμόγελο μου..

Σ’ευχαριστώ που ξεπρόβαλλες σαν ουράνιο τόξο

στον ουρανό μου κι έδιωξες μακριά τα σύννεφα

που μαύριζαν την ψυχή μου…

Μη φύγεις ποτέ απ’τα όνειρα μου…

Να είσαι πάντα εδώ να στολίζεις το είναι μου

Με την μαγεία της αλήθειας σου!!

Όπως τότε που σου είπα αγάπησε με

Κι εσύ διέλυσες την σιωπή με πράξεις

Που φώναζαν….Σ’αγαπάω!!!