...έχει χρώμα γαλανό! Χαρακτηριστικός στίχος που μου έμεινε από ένα ποιηματάκι εποχής δημοτικού-προ αμνημονεύτων χρόνων.
Σήμερα, 24η Μαρτίου, γιορτάζουμε την παραμονή της 25ης Μαρτίου. Και με το εμείς εννοώ εμείς οι μαθητές. Τι εννοώ με το γιορτάζουμε; Ατελείωτη γιορτή, από αυτές που ακούς το ποίημα και σκέφτεσαι τι είναι χειρότερο, η εθελούσια αποβολή λόγω γιουχαϊσματος ή η γνωστή και χιλιοτριμμένη υπομονή. Ωστόσο, λόγω των καταλήψεων που κράτησαν πάνω κάτω-μέσα έξω δυο μήνες και επειδή στο σχολείο μου την έχουμε δει κολλέγιο, κάναμε κανονικό μάθημα και μία μικρογραφία γιορτής.
Τυπικά έχει μπει η άνοιξη που σημαίνει ότι οι μαθητές δεν μαζεύονται. Στην τάξη επικρατεί μόνιμο χάος. Κυριολεκτικά. Ο ανδρικός μαθητικός πληθυσμός περνά την ώρα του παίζοντας PSP και παιχνίδια στα κινητά. Τα κορίτσια, έχοντας λίγη φιλοτιμία, περιορίζονται στα μηνύματα και παριστάνουν ότι παρακολουθούν. Οι καθηγητές σηκώνουν τα χέρια ψηλά και μετράνε τις μέρες για τη σύνταξη.
Αύριο θα γίνει και παρέλαση! Πάντως θα ηταν τρομερή πρωτοτυπία αντί για τους μαθητές να παρελάσουν κουκουλοφόροι. Και αντί για σημαία να κρατούν πανό με συνθήματα. Βέβαια, σύμφωνα με τον νέο νόμο του υπουργού(μην ρωτήσετε όνομα...όλοι ίδιοι είναι) κινδυνεύουν να συλληφθούν αλλά υποθέτω ότι λόγω εθνικής εορτής θα γίνει κάποια εξαίρεση.
Και όπως πάντα, αύριο μαζί με τους μαθητές θα ξεχυθούν στους δρόμους και δημοσιογράφοι γνωστού καναλιού με εξέχον κύρος και σοβαρότητα στις ειδήσεις. Και θα ρωτούν όποιο άμοιρο βρίσκουν μπροστά τους τον λόγο εορτασμού της ημέρας...
"Για πες μου καμάρι μου γιατί παρήλασες περήφανα;"
"Μου έταξαν δώρο απουσίες δύο ημερών!"
"Εεε...εννοώ τι γιορτάζουμε σήμερα"
"Ααα! Ευκολάκι τρελό!"
"Ε πέστο πουλάκι μου να τελειώνουμε!"
"Σήμερα γιορτάζουμε την εκλογή του Κολοκοτρώνη στους 100 μεγάλους Έλληνες του ΣΚΑΙ"
Κόκκαλο ο καθηγητής του παιδιού που στέκει παραπέρα και καμαρώνει το βλαστάρι του, με σπινθηροβόλο βλέμα η ρεπόρτερ που βρήκε υλικό για τουλάχιστον τρίλεπτο κράξιμο, ατάραχος ο μαθητής που στα μουλωχτά ψήφισε τον Μέγα Αλέξανδρο και όχι τον Γέρο του Μοριά.
Πάντως ωραίο αυτό, να ψηφίζουμε δηλαδή τους μεγαλύτερους Έλληνες ever! Και άκρως αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Τι πιο εύκολο από το να συγκρίνεις τον Βενιζέλο και τον Καποδίστρια με τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Σωκράτη; Εξάλλου, η πολιτική δεν διαφέρει και πολύ από τη φιλοσοφία. Απλά στην πολιτική αραδιάζεις αερολογίες σε κόσμο που σε έχει εκλέξει ενώ στη φιλοσοφία το κάνεις από χόμπυ(χωρίς να θέλω να θίξω τους προαναφερθέντες των οποίων η προσφορά και το μέγεθος δεν τίθενται καν σε συζήτηση. Για άλλους πιο σύγχρονους χτυπά η καμπάνα!).
Πίσω στα της παρελάσεως γιατί σαν χώρα μόνο δυο φορές τον χρόνο παρελαύνουμε. Αυτό που με τρελαίνει σε τέτοιες φιέστες είναι οι δηλώσεις των πολιτικών. ΠΑΝΤΑ δηλώνουν τον θαυμασμό για την ανδρεία των προγόνων μας και τονίζουν ότι σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες οφείλουμε να είμαστε προσεχτικοί(και συσπειρωμένοι στην κομματική τους βάση, δεν το λένε άμεσα αλλά υποβόσκει).
Πάντως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου(από το 97 και μετά) όλο αντίξοες συνθήκες είχαμε! Τι στο καλό, πάντα υπάρχει ένας αόρατος εχθρός που έχει βάλει στο μάτι την χώρα μας; Μα γιατί; Γιατί δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε επιτέλους! Αφήστε τους πολιτικούς μας να προχωρήσουν αναπόσπαστοι στην μεταρρυθμιστή και φιλολαϊκή πολιτική τους! Όχι άλλες ασύμμετρες απειλές, οριακές αυτοδυναμίες, σκάνδαλα και οικονομικές κρίσεις! Λευτερία στην κυβέρνηση! Λευτερία στην αξιωματική αντιπολίτευση! Να μπουν οι Οικολόγοι στη Βουλή!(τελείως άσχετο...πάντως αυτή είναι η πιο in τάση στην πρόθεση ψήφου αυτή τη στιγμή, άσχετο αν την κρίσημη ώρα της κάλπης το ψηφοδέλτιο θα έχει ή πράσινο ήλιο ή πυρσό ή σφυροδρέπανο).
Στις εθνικές εορτές αυτό που μου έκανε εντύπωση απ'όταν ήμουν ακόμα πιτσιρίκι και μέναμε στην Αθήνα είναι που όλοι κρεμούσαν στα μπαλκόνια τους Ελληνικές σημαίες. Λες και αυτοί είναι πιο Έλληνες από τους άλλους. Ή μάλλον είναι πιο υπερήφανοι που είναι Έλληνες. Ή ακόμα καλύτερα έχουν βρει αρκετά επιχειρήματα που υποστηρίζουν λογικά την θέση "είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας". Ή στην καλλίστη των περιπτώσεων, είναι ικανοποιημένοι που είναι Έλληνες στην σύγχρονη Ελλαδά υπό τις υπάρχουσες συνθήκες. Τι να πω...ίσως δεν έχω αναπτύξει τα εθνικά μου αισθητήρια σε τέτοιο ύψιστο βαθμό...νεολαία, δεν μπορεί να κατανοήσει τίποτα, κολλάει μόνο στα προβλήματα και ξεχνά το παρελθόν. Και απαντά η νεολαία "δείξε μου κάτι που να αξίζει να νιώθω περήφανος και άσε το παρελθόν που ό,τι γράφει δεν ξεγράφει". Μούγκα...
Στα του σχολείου πάλι...μετράω απουσίες και ευτυχώς μου βγαίνουν! Από την Δευτέρα σπίτι και επαναλήψεις. Είπαμε και ο χαβαλές έχει τα όριά του αλλά κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να διαβάζουμε, να περάσουμε σε καμιά σχολή, να βάλουμε σε ροή το μέλλον μας και όλα τα σχετικά.
Κάπου εδώ σταματώ και το σημερινό παραλήρημα και σας καληνυχτίζω. Αύριο, ενώ είχα την μοναδική ευκαιρία να ευχαριστηθώ λίγο ύπνο, θα με τρέχει η μητέρα μους στις εκκλησίες...(άλλο πονεμένο και μακρύτατο κεφάλαιο. Συνοψίζοντας αναφέρω ότι ό,τι πάνε να στο περάσουν με το έτσι θέλω και εντελώς δογματικά, ο οργανισμός ενστικτωδώς το απορρίπτει...).
Πολύ μίλησα και σήμερα...για μουσική κάντε κλικ στο βίντεο(δεν το έβρισκα το τραγούδια για να το τοποθετήσω δίπλα στην playlist). Κατά τ'άλλα...καληνύχτα και καλη αυριανή!
video | |
Αδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια