Η ώρα της γης πέρασε και εγώ δεν το κατάλαβα. Ίσως να έφταιγε που άλλαξε και η ώρα χτες...η αλήθεια είναι ότι ένα ψιλομπέρδεμα με τα ρολόγια το έπαθα! Τα μισά τα είχα βάλει μία ώρα μπροστά ενώ τα άλλα μισά τα είχα αφήσει έρμαια στη μοίρα τους. Και έτρεχα σήμερα το πρωί-Κυριακάτικα παρακαλώ!-σαν την τρελή να απενεργοποιώ ξυπνητήρια.

Κάτι είχε πάρει το αυτί για την ώρα της γης. Όταν το πρωτάκουσα σοκαρίστηκα διότι ως γνωστόν η γη δεν έχει μία μόνο ώρα! Ολόκληρο μάθημα κάναμε στην γεωγραφία για τις διαφορετικές ζώνες που υπάρχουν. Αίμα, δάκρυα και ιδρώτα(προσήμανση για ό,τι θα ακολουθήσει...) είχε χύσει η ταλαίπωρη δασκαλα που μάταια προσπαθούσε να εξηγήσει στο τούβλο που είχε μπροστά της(me!) ότι περνάμε το Λονδίνο κατά δύο ώρες. Τελικά χρησιμοποιήσε την αρκετά εποικοδομητική μέθοδο της τρομοκρατίας("Θα το καταλάβεις θες δε θες αλλιώς θα σε βάλω να καταπιείς την κιμωλία μαζί με το σφουγγάρι!") και με έπεισε.

Τυχαία λοιπόν είδα μια αφίσα "Η ώρα της γης". Πέταξα ένα μικροαστικό επιφώνημα "Αααα!" και συνέχιζα να κοιτάζω την αφίσα με το άδειο βλέμα του μοσχαριού(έβγαινα από μάθημα Αρχαίων...πολύ θέλει ο άνθρωπος?). Αργότερα μου εξήγησαν αναλυτικά ότι σαν καλοί οικολόγοι και πάνω απ'όλα ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι έπρεπε ΟΛΟΙ να κλείσουμε τα φώτα για μία ώρα. Δεν θυμάμαι την απάντησή μου...ήμουν ζαλισμένη απ'τον Αριστοτέλη...

Σάββατο απόγευμα λοιπόν και η ώρα της γης πλησίαζε απειλητικά και ανελέητα. Ωστόσο εγώ δεν το είχα καταλάβει διότι ήμουν άκρως απασχολημένη με το βιβλίο της ιστορία(40 σελίδες για την ακρίβεια...). Αφού έβγαλα την ύλη που έπρεπε να βγάλω αποφάσισα ότι μου άξιζε λίγη χαλάρωση και κατευθύνθηκα προς το cd player.

Η ώρα 8 και κάτι, η μουσική να παίζει, εγώ να χτυπιέμαι, ο υπολογιστής να είναι ανοιχτός, η τηλεόραση επίσης. Ο πατέρας μου να περιμένει να δει τον αγώνα Ελλάδα-Ισραήλ(εγώ όχι...παρακολουθώ μόνο αγώνες της Ιταλίας! Άντε και Παναθηναϊκό-Ολυμπιακό όταν θέλω να δω πολεμικό έργο). Η μητέρα μου να επιμένει να κλείσουμε τα φώτα.

"Μα είναι η ώρα της γης!"

"Δεν θα παρεξηγηθεί..."

"Μα είναι συμβολικό!"

"Δεν πειράζει, εγώ το αποσυμβολίζω..."

"Μα κλείσε επιτέλους την τηλεόραση!"

"Η τηλεόραση δεν πρόκειται να κλείσει ακόμα κι αν έρθει η ώρα της κρίσης!"

"Μα πρέπει!"

"Αηδίες! Κι αυτοί στο γήπεδο ανοιχτά τα έχουν τα φώτα. Όχι ότι αυτό τους εμποδίζει απ΄το να μην βλέπουν που κλοτσάνε..."

Το δικό μου δράμα βέβαια ήταν μεγαλύτερο. Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά με έπιασε ξαφνικά μία τάση για αρχαιολογικές αναζητήσεις. Έτσι άνοιξα την ντουλάπα μου και άρχισα να ψαχουλεύω σακούλες με άχρηστα αντικείμενα. Και ξαφνικά βρίσκω μπροστά στα έκθαμβα μάτια μου ό,τι σημάδεψε την νιότη μου!

[ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΓΕΛΙΑ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΓΕΛΙΑ!]

Με τρεμάμενα χέρια ανασήκωσα τα cd στο φως, τα κοίταξα καλά, τίναξα ένα δάκρυ απ'την άκρη του αριστερού ματιού μου και γεμάτη δέος ψέλλισα "Σάκη!". Ο γνωστός Σάκης. Ο this is our night Σάκης. Ο Σάκης που κάποτε-πολύ πιτσιρίκι, δεν είχα καν ανακαλύψει το δελτίο του Mega-άκουγα φανατικά. Ο Σάκης!

Δεν θυμάμαι πως έγινε. Όλα είναι ακόμα θολά. Με μηχανικές κινήσεις έβαλα τα cd στο cd player και παρασύρθηκα στους ρυθμούς των ασμάτων. Τραγούδησα του στίχους. Τσίριξα. Έβαλα τα κλάματα. Σύρθηκα στα πατώματα. Και μετά ανακάλυψα ότι μου έλειπαν κάποια cd. Και έτρεξα να το πω στον μπαμπά μου.

"Μπαμπά..."

"Λέγε γρήγορα τώρα που έχει ημίχρονο!"

"Μήπως είδες τα cd του Σάκη?"

"Παιδί μου...είσαι καλά?"

"Όχι...δεν βρίσκω τα cd του Σάκη!"

"................."

"Εσύ τα΄χεις πάρει?"

"................"

"Πες κάτι βρε πατέρα!"

"ΑΤΙΜΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ! ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΟΤΡΕΛΑΝΑΤΕ ΤΟ ΑΠΟΤΡΕΛΑΜΕΝΟ!"

"Κατάλαβα...δεν τα'χεις πάρει...."

Δεν τα βρήκα τα cd...και έμεινα να ανοιγοκλείνω τους διακόπτες ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την ώρα της γης και τα χαμένα cd του Σάκη...

Και όχι δεν έσβησα τα φώτα. Όχι επειδή δεν είμαι ευαισθητοποιημένη, όχι επειδή δεν νοιάζομαι, όχι επειδή το ξέχασα. Δεν τα έσβησα. Επειδή προτιμώ να κρατώ "οικολογική" στάση ή όπως αλλιώς την λένε κάθε μέρα και κάθε ώρα, όχι μόνο το Σάββατο για μια ωρίτσα. Μ'αρέσουν οι συμβολικές κινήσεις πολύ...αλλά μόνο όταν γίνονται συνειδητά και όχι λόγω μόδας...

Την Πέμπτη έδωσα αίμα. Ήρθαν στο σχολείο και αρκετά παιδιά δώσαμε. Ωραία αίσθηση. Να ξέρεις ότι δίνεις χωρίς να περιμένεις ευχαριστώ. Να ξέρεις ότι μπορεί να σώσεις τη ζωή κάποιου. Να μην έχεις όνομα και να μετράει μόνο η πράξη. Ωραία πράγματα. Τέτοιες ενέργειες έπρεπε να γίνονται συχνότερα μέσω του σχολείου. Ευαισθητοποίηση. Γιατί δυστυχώς κυκλοφορεί τεράστια αναισθησία εκεί έξω...

Και βέβαια δεν θα μπορούσα να μην βάλω Σάκη! Ελπίζω μόνο να μην μαθευτεί...θα φάω πολύ δούλεμα...by the way για τα πρακτικά, έχω να ακούσω Σάκη εδώ και χρόνια(αν και το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ωραίο...), τιμώ τις ροκ επιρροές μου και το παραπάνω περιστατικό αποτελεί στιγμίαιο λάθος! Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους...και το χιούμορ έχει τα όριά του! Άντε και καλή μας εβδομάδα!