Δεν βρίσκω την πίπα μου. Με ενοχλεί μια αβλεψία να μου στερεί το άλλοθι που χρειάζομαι για να καπνίζω αρειμανίως. Συμβιβάζομαι με τις τύψεις μου, τους τάζω μια ψιλοαποζημίωση, και την κάνω για άλλες πολιτείες. Τι σκατά, στο Ελλάδα ζούμε. Την κάνω, αγνοώ την πίπα και αρχίζω να σκαρώνω κούκλες από χαρτόνι. Βρήκα ένα πολύ ζόρικο χαρτόνι στο υπόγειο. Άμα δεις τις κούκλες που σκαρώνω, θα πάθεις πλάκα. Την καλύτερη την μπογιάτισα πολύ θλιμμένη, να πηγαίνει για προσκύνημα στον Άγιο Ραφαήλ στη Μυτιλήνη. Αυτή είναι το αριστούργημά μου. Και οι άλλες όμως καλές είναι. Μια χαρά. Απλά δεν μπορώ να ασχοληθώ, γιατί με περιμένει το παραλήρημα των 01.30, και αν αργήσω, θα φύγει από το σταθμό χωρίς εμένα. Χα!!! Θα κάνω στριφτό. Αφού δεν βρίσκω την πίπα μου, θα το παίξω εναλλακτικός. Έχω και ρακί. Έχω και τα νεύρα μου. Έχω και διάθεση να πλακωθώ στις μάπες, νυχτιάτικα. Έχω και κάτι στίχους κάβα, έχω και ψιλολόγια. Σπόρια τσίχλες πωλώ, καραμέλες σωρό, τρέξτε πάρτε παιδιά να χαρείτε…. Απ’ όλα έχω. Τίποτα δεν έχω. Κοιτώ τον καθρέφτη και βλέπω εμένα, και του λέω «σε έχω» και εκείνος μου απαντά «εγώ όμως δεν σε έχω». Και συνεχίζω να φτιάχνω κούκλες από το πολύ ζόρικο χαρτόνι που βρήκα. Τώρα φτιάχνω τον παιδικό μου φίλο να κάνει έρωτα με μια μουτζούρα που θα μπορούσε να λέγεται έστω και Μαρία. Μετά θα φτιάξω έναν άλλο Γιώργο να τον κερνάει ο Harrison τσιγάρο μεσκαλίνης, και να του λέει «Δεν μπορώ, μεγάλε, με πονάει το στομάχι μου, Δεν τον γουστάρω αυτόν τον κάκτο». Ίσως, και αν αντέχω ακόμα, να φτιάξω και μια κούκλα σαν εσένα. Που κοιμάσαι τόσο καιρό τώρα μέσα σε μια φωτογραφία. Χαρτί μέσα στο χαρτί, σκιά μέσα στις σκιές. Τίποτα μέσα στο άπαν. Που δεν έρχεσαι να με σκουντήσεις στον ώμο, και να μου πεις « Ήρθα… έλα να σε πάρω αγκαλιά…» Που δεν έρχεσαι να σκουπίσεις τους εφιάλτες απ’ τα μάτια μου. Που δεν έρχεσαι να πετάξεις απ’ το χέρι μου αυτό το άχαρο αποτσίγαρο ζωής. Που οι μέρες μου γίνονται γόπες πατημένες από τα τροχοφόρα. Που κάθομαι τώρα και ψάχνω την πίπα μου, αντί να καπνίζω εσένα και να ταξιδεύω μέσα σου, νυχτερινή μυρωδιά, γιασεμί και τραγούδι που επιβεβαιώνεται και ζει επειδή η άκρη των χειλιών σου είναι αυτή που είναι…
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο margo (01.05.2009) Θοδωρή,είσαι μορφή.Ωραίο ποστ φίλε μου.
"Έχω και ρακί.έχω και τα νεύρα μου. Απ’ όλα έχω. Τίποτα δεν έχω."
Κι εγώ.Και θέλω να δω τις χαρτονένιες κούκλες σου.
:)
Termite (01.05.2009) Έχω και αγαλματάκια...χάρτινο τον Ισμαηλόφ, έξυπνα παραμυθάκια καλέ για τον κάθε πλούσιο Ρωμιό.
Σε ευχαριστούμε Θοδωρή!
pavel (01.05.2009) Οχι Βασίλη. ΕΓΩ ευχαριστώ.Τόσο όμορφο, τέτοια ώρα, να σου απαντούν άνθρωποι που αγαπάς...
Μαργαρίτα, δεν είσαι όμορφη μόνο απ' έξω....
gusfunn (01.05.2009) Από την άλλη δεν έχω τίποτα .-
Έχω έναν καθρέφτη που δεν διώχνει τίποτα .
Περνάνε σαν αντιφέγγισμα στα μάτια μου μπροστά του .
Και όλα γεμίζουν μυστικά.-