Ένα ταξιδάκι αναψυχής για 3 μέρες στην Πάτρα και τα πέριξ.

Ξεναγός ο fpanos. Αυτό σημαίνει αμάξι, μπόλικη βενζίνη, πέρασμα από όλα τα χωριά, τις συνοικίες, τις πλατείες. Μην αφήσουμε τίποτα! Άγχος μηδέν, φωτογραφίες πολλές, εικόνες ακόμα περισσότερες. Σας παρουσιάζω ένα μικρό μέρος του οδοιπορικού. Όσοι έχετε πάει να ζηλέψετε και να πάμε μαζί την επόμενη φορά. Όσοι δεν έχετε πάει, να ζηλέψετε και να πάμε μαζί τη μεθεπόμενη φορά.

Σας κάνω κι εγώ τον ξεναγό πλέον..

Λίγο πριν το Ρίο συναντάς το Αίγιο και την Παναγία Τρυπητή, όπου ανάβεις κεράκι για το θαύμα που έζησες ταξιδεύοντας με ένα τρένο που έτριζε ολούθε.

Πριν αφήσεις το Αίγιο, σου υπενθυμίζουν στην κεντρική πλατεία ότι μπήκε ο Μάης,
με ένα στεφάνι μεγαλύτερο από περίπτερο.

Αφήνεις το Αίγιο, αφήνεις το Ρίο και πιάνεις τη γέφυρα. Δεν την περνάς όμως ακόμη. Θα το κάνεις αργότερα στο δρόμο για τη Ναύπακτο. Πας Πάτρα τώρα λέμε.

Αγ. Ανδρέας. Η μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία μετά την Αγ. Σοφία. Άρχισε να οικοδομείται το 1908 και ολοκληρώθηκε το 1974.

Χωράει 7,000 άτομα και στους τοίχους υπάρχουν ψηφιδωτά με αναπαραστάσεις από τη ζωή και το έργο του Αγ. Ανδρέα. Χαρακτηριστικός ο κεντρικός τεράστιος πολυέλαιος.

Άποψη του σπιτιού-μουσείου του Κωστή Παλαμά, όπως πρόλαβα να φωτογραφίσω μέσα
από το αμάξι-βαν ξενάγησης.

Ο Κωστής σκεπτόμενος και απελπισμένος με τα μηνύματα που γράφουν πάνω στο μάρμαρο. Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου..

Αν προσέξεις πάνω από τα κάγκελα του λιμανιού θα δεις συρματοπλέγματα. Υπάρχουν κατά μήκος όλου του λιμένα μαζί με κάμερες και βάρδιες αστυνομίας. 5,000 κούρδοι ζούν στην Πάτρα και περιμέμενουν την πρώτη ευκαιρία να πηδήξουν άρον άρον σε ένα πλοίο που φεύγει για Ιταλία και απο κει να πάνε Γερμανία σε συγγενείς για ένα καλύτερο μέλλον. Κάτι που δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ.

 Ο φάρος, ο οποίος βρίσκεται σχεδόν απέναντι από την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα.
Όμορφη θέα όπως όλα τα παραθαλάσσια σημεία για καφέ.

Και μία στάση για φαγητό. Στα Βραχναίικα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. Το χωριό που φημίζεται για τις γεύσεις του, λίγα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο. Παραθέτω τις σκιές μας γιατί από τα πιάτα μόνο οι σκιές μείνανε.

Ένα από τα πολλά αρχοντικά που διατηρούνται και κατοικούνται, ομορφαίνοντας τις γειτονιές. Το συγκεκριμένο βρίσκεται στα Ψηλά Αλώνια, στο κέντρο.

Από τα Ψηλά Αλώνια βλέπεις πιάτο τη μακρόστενη πλατεία Τριών Ναυάρχων, πολύ δημοφιλής για τα εστιατόριά της (σπό φαγητό η Πάτρα άλλο τίποτα). Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η πλατεία ήταν πιο λιτή, χωρίς δέντρα και ιδιαίτερες υποδομές. Οι Ιταλοί απο ψηλά την πέρασαν για αεροδιάδρομο κι άρχισαν να την βομβαρδίζουν..

Κατηφορίζουμε στις καφετέριες στον Πελεκάνο και καθόμαστε στο Θεατράκι πολύ ωραίες μουσικές επιλογές δίπλα στο κύμα και τη μαρίνα με τα σκάφη.

Άποψη του θεάτρου το οποίο τις περισσότερες βραδυές του καλοκαιριού φιλοξενεί εκδηλώσεις ποικίλου περιεχομένου (να κάνουμε εκεί το 6ο Live MusicHeaven).

Στο Θεατράκι όταν ζητήσεις μια ποικιλία 3 ατόμων σου φέρνουν την παραπάνω υπερπαραγωγή. Ένα αληθινό άρμα, ένας καρνάβαλος που θα προσπαθήσεις πολύ για να τον κάψεις.. Προσέξτε το τραγανό πιτάκι με τα χρωματιστά ζυμαρικά στην κορυφή για καπέλο..

Πριν πάμε πάλι στα Βραχναίικα για παγωτάκι, σας παρουσιάζω το πάλαι ποτέ στολίδι της παραλιακής, το Moreas Hotel, το οποίο, αν και εγκατελειμμένο χρόνια τώρα, δεσπόζει λόγω αρχιτεκτονικής αλά πύργου. Για την ιστορία έχουν γίνει γυρίσματα σε αυτό της ταινίας Ο Παρθενοκυνηγός με το Σωτήρη Μουστάκα..

Παγωτάκι λοιπόν! 2 μπάλες παρακαλώ: Γεύση σοκοφρέτα η μία και ποπ-κορν η άλλη.
Ειδικά η δεύτερη κορυφαία και συλλεκτική (πάνω αριστερά).

Θα κλείσω με τη μαγευτική Ναύπακτο, μόλις 5 λεπτά μετά το Αντίρριο. Εδώ η θέα από το κάστρο της.

Και πιο κοντά στο Ενετικό λιμάνι.

Οι Φρουροί της Αχαϊας, Santourman, fpanos και darbukaboy.

Κάπου εδώ πρέπει να σε αφήσω, πρέπει να σκεφτώ τον επόμενο προορισμό.