Μετά από μέρες αναμονής και αγωνίας, μετά από μέρες αϋπνίας και άγχος, έφτασε επιτέλους η μεγάλη στιγμή για την οποία ζω και αναπνέω τόσο καιρό. Ο τελικός της Eurovision είναι γεγονός!

Έχω την μοναδική ευκαιρία όχι μόνο να τον παρακολουθήσω από πρώτο τραπέζι πίστα(ανακρίβεια. Στην Ρωσία δεν έχουν πίστες αλλά κερκίδες…οπότε πρώτη κερκίδα φάτσα φόρα), αλλά έχω και το απιστευτότατο προνόμιο να πάρω μία αποκλειστική συνέντευξη από τον Σάκη Ρουβά αμέσως μόλις ολοκληρώσει την εμφάνιση του. Καθώς έφευγα από την Ελλάδα κανένας δεν μου μιλούσε. Οι φίλες μου με ζήλευαν και πίσω από την πλάτη μου μου έκαναν κρυφά βουντού και άλλες δεισιδαιμονίες του αντίχριστου. Οι φίλοι μου από την άλλη με καταριόντουσαν επειδή όπως χαρακτηριστικά είπαν «οι Ρωσίδες είναι φωτιά!». Εγώ απτόητη συγκέντρωσα όλο τον επαγγελματισμό μου και άνοιξα φτερά για άλλη γη, γι’άλλα μέρη. 

Η Μόσχα είναι πανέμορφη, ο Σάκης όμως περισσότερο. Τον έχω δει από κοντά αρκετές φορές. Είναι λιγομίλητος και πολύ γλυκός. Τα αγγλικά του είναι άψογα και οι κινήσεις του όλο χάρη. Τις τελευταίες μέρες έχουν ψιλοσπάσει τα νεύρα μας με τα προγνωστικά που δεν μπορούν να αποφασίσουν αν τελικά είμαστε πρώτοι ή δεύτεροι. Γνώρισα και τον Νορβηγό…δεν θέλω να εκφέρω γνώμη αλλά ΣΑΚΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Εδώ ο Σάκης έχει τρελό σουξέ. Λογικό καθώς οι Ρώσοι δεν βλέπονται…ενώ εμείς στέλνουμε ένα παλικάρι να το πιεις στο ποτήρι! Σημείωση: το εύρημα να ρίξει νερό πάνω στο ήδη στενό μπλουζάκι του ήταν δικό μου! Και τις γυμνές φωτογραφίες εγώ τις διέρρευσα! Δεν πρέπει να το ρισκάρουμε-το Ανατολικό μπλοκ καλά κρατεί!

Επιτέλους! Φτάνει η μεγάλη ώρα του τελικού! Ο Σάκης ανεβαίνει στη σκηνή-εγώ στα παρασκήνια. Αρχίζει η μουσική του τραγουδιού. Ο Σάκης και οι χορευτές αρχίζουν να κάνουν την κίνηση-ξεμάτιασμα. Το στάδιο κάτω παίρνει φωτιά. Τα δίνουν όλα! Ο Σάκης flies τρεις φορές, κάνει την χαρακτηριστική φιγούρα «μου φεύγουν χέρια πόδια απ’το κούνημα και συνεχίζω απτόητος», κοιτάει με νόημα την κάμερα, τον κοιτάζει και αυτή, ανεβαίνει στον διάδρομο, ανυψώνεται και κάνει grand φινάλε! Και ναι! ΝΑΙ! Έρχεται στα παρασκήνια! Ήρθε η ώρα για την συνέντευξή μου! 

"Σάκη! Σάκη! Ήσουν φανταστικός! Όλες οι άλλες αποστολές αυτή τη στιγμή τρώνε τη σκόνη σου! Πραγματικά ξεπέρασες ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό! Πες μου, πώς αισθάνεσαι;"

"Αισθάνομαι!"

"Μπράβο Σάκη! Μπράβο!"

"Αισθάνομαι υπέροχα! Η θετική ενέργεια κυλούσε στις φλέβες όλων μας!"

"Ναι Σάκη! Αυτός ήταν ο σκοπός όλων των Ελλήνων που με πλήρη ανιδιοτέλεια και πατριωτικό ενθουσιασμό σου διοχέτευσαν όλη αυτή τη θετική ενέργεια!"

"Εεεε;"

"Ουπς sorry δύσκολες λέξεις! Εννοώ ότι όλοι οι Έλληνες ήταν μαζί σου!"

"Ήταν! Το αισθάνθηκα!"

"Άλλη μια ερώτηση Σάκη…"

"Όχι! Είναι η δική μου σειρά να κάνω ερωτήσεις!"

"Τι; Με ποιο δικαίωμα;"

"Με το δικαίωμα του απόλυτου εθνικού συμβόλου και του απόλυτου παρουσιαστή μουσικού παιχνιδιού!"

"Όπα αναβάθμιση ο Σάκης!"

"Ξεκινάμε! Πότε υπογράφηκε η Συνθήκη της Λοζάνης;"

"Τι;"

"Αχά! Δεν το ξέρεις! Επόμενη ερώτηση: πες μου στα γρήγορα τον ορισμό της ΕΑΠ"

"Ωχ είναι και μεγάλος…"

"Ούτε αυτό το ξέρεις! Πότε έγινε πρωθυπουργός ο Βενιζέλος;"

"Δεν έγινε, τον νίκησε ο Παπανδρέου!"

"Τούβλο! Για τον Λευτέρη λέμε όχι για τον Ευάγγελο! Αλλάζουμε κατηγορία: πότε γεννήθηκε ο Αριστοτέλης, πότε ορφάνεψε και πότε άρχισε να γράφει ό,τι έγραψε;"

"Πλάκα μου κάνεις; Δεν το διάβασα αυτό το κομμάτι, ήταν στα αντι-SOS"

"Πρόβλημά σου! Πες μου πώς εκφέρεται ο σκοπός στα Λατινικά"

"Εεε…"

"Και τους πέντε τρόπους!"

"Καλά ξέχνα το…πάμε στην επόμενη ερώτηση"

"Πες ό,τι ξέρεις για την ρύπανση των υδάτων"

"Κακό πράγμα η ρύπανση, πολύ κακό….να την αποφεύγουμε καλύτερα!"

"Ζωγραφίζεις σήμερα! Πες τουλάχιστον μία ερμηνεία της Φεγγαροντυμένης"

"Αυτό το έχω! Είναι η….είναι η….είναι η…."

"Η Χαντισέ ντυμένη στ’άσπρα που μας κλέβει τα δωδεκάρια!"

"Φάε τη γλώσσα σου Σάκη!"

"Δεν χρειάζεται! Γιατί this is MY night! Και από τα συμφραζόμενα βγαίνει ότι this is NOT YOUR night!"

"Μα όχι! Αφού έχω διαβάσει! Τα ξέρω!"

"Ανόητο fan girl! Και μετά ξύπνησες!"

Και μετά…ξύπνησα! Λουσμένη στον ιδρώτα και με κομμένη την ανάσα συνειδητοποιώ τι μου συνέβη. Και μόλις το συνειδητοποίησα άρχισα να φωνάζω «Όχι ρε γαμώτο!». Τόσο καιρό παλεύω να δω όνειρο με τον Σάκη και οι *#*@*#(ακατάλληλη γλώσσα) Πανελλήνιες μου το κατέστρεψαν! Μα χάθηκε να δω έναν απλό, μουγκό Σάκη; Λες και είχα μπροστά μου την επιτροπή που βγάζει τα θέματα…εφιάλτης στο δρόμο με την ύλη!

Δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε αλλά την Παρασκευή ξεκινούν οι Πανελλήνιες. Μην νομίζετε, κι εγώ τυχαία το έμαθα. Μέσα σε τέτοια απερίγραπτη έξαρση εθνικής υπερηφάνειας και σύσσωμης συμπαράστασης προς τον Σάκη ποιος έχει μυαλό για τόσο ποταπά και διόλου συναρπαστικά θέματα;

Ψιλοχάος πάντως…οι μισοί αγχώνονται και σπάνε, οι άλλοι μισοί το παίζουν ψύχραιμοι και κάποιοι λίγοι είναι στον κόσμο τους(εθελούσια συγκαταλέγομαι στους τελευταίους έχοντας πλήρη επίγνωση του τι αυτό συνεπάγεται). Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο έχω αγχωθεί για την Eurovision παρά για τις Πανελλήνιες. Γιατί στο κάτω κάτω τις εξετάσεις τις ξαναδίνεις, τον Σάκη όμως δεν τον ξαναβρίσκεις σε τέτοια φόρμα!(Τι βλακείες λέω η υποψήφια!)  

Και μέσα σ’όλα αυτά να με κυνηγάει η γιαγιά μου σ’όλο το σπίτι με μια μεζούρα… 

"Τι την θες ρε γιαγιά τη μεζούρα; Θα μου ράψεις φόρεμα; Μακρύ το θέλω, λιτό και απέριττο"

"Σκάσε παιδί μου, πάντα θες να λες την βλακεία σου! Το ύψος θέλω να σου πάρω!"

"Γιατί; Θες να ψηλώσεις τις πόρτες; Όχι ακόμα, χωράω προς το παρόν να περνάω, δεν βρίσκω…"

"Το ύψος το θέλω για τη λαμπάδα!"

"Ποια λαμπάδα;"

"Καλά έτσι θα σε αφήσω να πας να γράψεις; Χωρίς λαμπάδα;"

"Εδώ μ’άφησες στην Ανάσταση χωρίς λαμπάδα και με κοίταζε ο παπάς με μισό μάτι…"

"Δεν ακούω κουβέντα! Κάτσε ακίνητη να βρω το ύψος σου! Και κοίτα να φορέσεις ίσιο παπούτσι όταν πας να γράψεις! Μην πάει χαμένη η λαμπάδα…"

"Ναι βέβαια…είχα κανονίσει να γράψω με το δωδεκάποντο Manolo αλλά για χάρη της λαμπάδας θα ρίξω τον εγωισμό, την αίσθηση του στυλ και το ύψος μου…"

"Μπράβο το κορίτσι μου!"

"Παιδιά να θυμάστε ότι απαγορεύονται τα κινητά!"

"Πλάκα μας κάνετε; Και από πού θα ακούμε μουσική;"

"Ώρα προέλευσης εφτά και μισή το πρωί"

"Δεν μπορούμε να το κάνουμε λίγο πιο αργά;"

"Γιατί καμάρι μου; Θα είσαι ξενύχτης;"

"Κατά πάσα πιθανότητα ναι…"

"Και τι θα το καθορίσει αυτό;"

"Ο Σάκης! Αν προκριθεί στον τελικό θα βγω στους δρόμους να πανηγυρίζω!"

"Και αν δεν προκριθεί θα μας κάνεις την τιμή να έρθεις;"

"Μπα…θα είμαι πολύ στεναχωρημένος και θα ταβλιαστώ στον ύπνο…"

"Το πρωί να φάτε καλά για να έχετε δυνάμεις!"

"Καλύτερα να έχετε μπουφέ στο προαύλιο…και κανένα καφέ να ανοίξει το μάτι μας! Αντιπαιδαγωγικές ώρες εξέτασης…"

 Πρώτο μάθημα η Έκθεση. Καλό αυτό γιατί δεν ξέρεις τι έχεις γράψει οπότε καλλιεργείς την ψευδαίσθηση του αξιοπρεπούς γραπτού και συνεχίζεις ακάθεκτος! Διότι και ψιλοκαλά να έχεις γράψει δεν ξέρεις πως θα το εκλάβει το άλλος! Ευτυχία!

 Με τα πολλά φτάσαμε και στην ουσία. Υποτίθεται ότι έφτασε η στιγμή που περιμέναμε δώδεκα ολόκληρα χρόνια σχολικής θητείας. Δεν λέω, καλώς να έρθει και καλώς να περάσει! Αλλά…ποιος νοήμων άνθρωπος βάζει Eurovision μαζί με Πανελλήνιες; ΠΟΙΟΣ; 

Άντε και καλή μας επιτυχία. Δηλαδή καλή μου επιτυχία-διότι ζούμε σε έναν άκρως ανταγωνιστικό κόσμο οπότε πρωτίστως με ενδιαφέρει ο εαυτός μου και μετά όλοι οι άλλοι… 

Πέρα απ’την πλάκα τώρα…υποθέτω ότι θα ξαναγράψω πριν το τέλος των εξετάσεων γιατί κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά αλλιώς είναι χαμένη υπόθεση. Καλή επιτυχία λοιπόν σε όσους δίνουν και με το καλό να βρεθούν στη σχολή που θέλουν! Και να περάσουν αυτές οι βδομάδες όσο πιο ανώδυνα γίνεται…