Τελικά πρέπει να το παραδεχτώ! Είμαι εντελώς αντιδημοσιογραφικός τύπος.. Ούτε ένα blog δε μπορώ να συντηρήσω τρομάρα μου... Που να έγραφα και σε εφημερίδα.. Θα με είχαν απολύσει από τον πρώτο μήνα..  Προτιμώ περισσότερο να διαβάζω παρά να γράφω . Προτιμώ περισσότερο να ακούω και λιγότερο να μιλώ ...  Το είχε πει άλλωστε και κάποιος δάσκαλος στα μικρά μαθητικά μου χρόνια :  "Το παιδί αυτό γράφει σαν να στέλνει τηλεγράφημα.." Πόσο δίκιο είχε αυτος ο παλιός δάσκαλος με το μεγάλο χάρακα ...

Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που μπορώ να μιλώ και να γράφω ακατάπαυστα. Είναι όμως τόσο σπάνιες που δεν αρκούν για να με "βαφτίσουν" συγγραφέα. Για να υπάρξουν θα πρέπει να είμαι ή πολύ χαρούμενος ή πολύ πικραμένος με κάτι.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια δε μπορώ να αφήσω αναπάντητο τίποτα. Δεν έχει σημασία αν είμαι στα πολύ κάτω μου και δεν υπάρχει διάθεση.  Θα κάτσω και θα στίψω το  ξερό μου το κεφάλι προκειμένου να απάντήσω. Δε συμφωνώ καθόλου και τσαντίζομαι με όσους σιωπούν ενώ οι άλλοι τους μιλούν. Πέρα από αγένεια δείχνει τι θεώρηση έχει το κάθε άτομο απέναντι στους άλλους. Δείχνει ερημιά  ψυχής κι αισθημάτων. Όχι λοιπόν , τέτοιο πράγμα δεν είμαι...

Το τελευταίο καιρό η διάθεσή μου δεν είναι και στα καλύτερά της κι αυτό με κάνει συνήθως να κλείνομαι στο καβούκι μου σα χελώνα. Αυτό δε σημαίνει πως δε βγαίνω ποτέ από αυτό το σκληρό καβούκι... Κάποιοι άνθρωποι μας απογοητεύουν και το χειρότερο όλων είναι πως δεν μπορούν να καταλάβουν το πόσο...  Πέρα από έναν επιφανειακό καθωσπρεπισμό κι ένα επίπεδο που συνεχώς προβάλλουν δεν υπάρχει τίποτε άλλο μέσα τους. Να γράφω και να μιλώ γι'αυτούς σίγουρα δε λέει.. Προτιμώ μια απλή φιλική κουβέντα με έναν ξένο άνθρωπο που μπορεί να μη με γνωρίζει ούτε να τον γνωρίζω αλλά υπάρχει μια απλή αμοιβαία και αυθόρμητη εκτίμηση. Πολύ μεγαλύτερη αξία έχει ...

Και μιας και είπα τη λέξη "απλή" πρέπει να πω πως έχω αρχίσει να προσέχω περισσότερο πλέον τους απλούς ανθρώπους. Αυτούς που δεν έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα ή ιδιαίτερες γνώσεις ή ιδιαίτερες γνωριμίες ή ιδιαίτερες απόψεις ή ιδιαίτερα γούστα... Ειδικά αυτό το "ιδιαίτερα χαρίσματα" είναι το ιδανικό εφαλτήριο για να τη ψωνίσει κάποιος πολύ άσχημα και να ξεχάσει τους στοιχειώδεις κανόνες ανθρώπινης συμπεριφοράς κι επικοινωνίας..

Μιας κι έρχονται εκλογές θα περίμενα τους πολιτικούς μας να μας δώσουν κι αυτοί κάποιες απαντήσεις σε ορισμένα θεματάκια. Δυστυχώς φαίνεται να ανήκουν σε μια άλλη ειδική κατηγορία "ιδιαίτερων" ανθρώπων .. Μιλούν διαρκώς τη "ξύλινη" γλώσσα τους και τα αφήνουν όλα αναπάντητα...Τους έχω βαρεθεί κι αυτούς τόσο πολύ που δεν έχω το κουράγιο να γράψω κάτι ούτε για τα μαύρα χάλια τους...

Σε αθλητικό επίπεδο μια από τα ίδια. Ο Θρύλος των εκατομμυρίων που τα έχει κάνει μούσκεμα φέτος στο μπάσκετ, ελπίζω να δώσει τη δική του απάντηση αύριο. Όσο κι αν φαίνεται χλωμό, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Κι επειδή ακριβώς πεθαίνει τελευταία θα ήθελα πολύ αυτό το καιρό να λάβω κι εγώ σε προσωπικό επίπεδο κάποιες απαντήσεις ώστε να πάρω κάποιες οριστικές αποφάσεις. Το πρόβλημα μου είναι πως δε μπορώ να εκφράσω πλέον τα ερωτήματά μου πουθενά... Και η Πυθία  ως γνωστόν έχει κλείσει ερμητικά το μαγαζί της εδώ και πολύ καιρό και χρησμούς δε δίνει πια...