Επέστρεψα!!!

Τώρα γιατί χαίρομαι δεν ξέρω μια και για να γράφω σημαίνει ότι επέστρεψα στο γραφείο…

Για τις διακοπές μου δεν έχω και πολλά να πω.

Μέχρι και τις 3/01 μια χαρά ήταν μέχρι που μετά από άγριο κυνηγητό με έπιασε και μένα αυτή η ριμάδα η γρίπη και μου χάλασε την ησυχία και τα σχέδια για το πώς θα περάσω την άδεια μου.

Επιβεβαίωσα λοιπόν για ακόμη μια φορά πως δεν είμαι και πάρα πολύ τυχερή απ’ την μια και απ’ την άλλη ότι στο γραφείο προσπαθούν με κάθε τρόπο να μου δείξουν ότι δεν πρέπει να παίρνω άδεια μια και κάθε φορά που αποφασίσω να συμπληρώσω το μαγικό χαρτάκι Χορήγησης Αδείας και αφού την πάρω , δεν πρόκειται να την ευχαριστηθώ!!!

Anyway, πάει πέρασε αυτό, πάμε παρακάτω…

Χθες το βράδυ , αφού είδα ότι καλό και κακό είχε η Tv αποφασίζω κατά τις 02:30 να την κλείσω (είδα τόσο τηλεόραση αυτές τις μέρες όση δεν είχα δει ολόκληρο το 2006!) μπας και αποφασίσει ο Μορφέας να ‘ρθει να με πάρει και να ταξιδέψουμε παρέα στην χώρα των ονείρων. Περίμενα , ξανά περίμενα πουθενά ο Μορφέας. (Άντρες! Σπάνια πιστοί στα ραντεβού τους! Μόνο στην αρχή , στα καλοπιάσματα , μετά….τέλος πάντων, ας μη ξεφεύγω απ’ το θέμα  μου).

Ανοίγω λοιπόν το φως και κοιτάζω το βιβλίο με τα σήματα πάνω στο γραφείο , σηκώνομαι να το πάρω να το ξεφυλλίσω για ακόμα μια φορά, αλλά εκείνη την στιγμή πέφτει το μάτι μου σ’ ένα συλλεκτικό βιβλιαράκι που είχε εκδώσει κάποιο περιοδικό , το οποίο μέσα περιέχει τις ποιο πετυχημένες Ερωτήσεις ενός Ζαλισμένου Αθηναίου! Πιθανόν να έχετε διαβάσει κάποιες απ’ αυτές. Προσωπικά όποτε έπεφτε στα χέρια μου το περιοδικό που την δημοσιεύει , ήταν η μόνη σελίδα του που διάβαζα!

Επειδή λοιπόν εγώ είμαι μια Ζαλισμένη Αθηναία και επειδή  χθες γέλασα πολύ με κάποιες απ’ τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου σας παραθέτω μερικές απ’ αυτές ελπίζοντας να γελάσετε και εσείς!

Αν μια παρέα αποτελείται από μια μεγαλόσωμη Παρασκευή , έναν Αναστάσιο και έναν Πασχάλη, μπορεί να αποκαλείται για συντομία «εορταστικό τριήμερο;»

Είναι λογικό αυτοί που επιμένουν στο εμφιαλωμένο νερό, να βάζουν μέσα παγάκια από νερό βρύσης;

Πού είναι επιτέλους αυτές οι άκρες του πουθενά ώστε είναι όλοι τόσο σίγουροι κάθε φορά ότι βρίσκονται στη μέση του;

Η φράση «Αλί , αλί και τρισαλί» θα μπορούσε να λέγετε συνοπτικά «Πενταλί»;

Όταν μια κουτσή Μαρία πατάει πόδι, που ακριβώς στηρίζεται;

Έχει εμφανιστεί ποτέ έστω και ένας ανιψιός του «Μπάρμπα Στάθη»;

Είναι λογικό τα νοσοκομεία να έχουν παντού γύρω ταμπέλες που γράφουν «Ησυχία», αλλά μέσα να φωνάζουν τους γιατρούς από τα μεγάφωνα;

Πόση ακριβώς απόσταση είναι ένα «ρούπι»;

Γιατί ο Τζείμς Μποντ σπεύδει αμέσως να απαντήσει ποιος είναι, ενώ υποτίθεται ότι είναι μυστικός πράκτορας;

Δεδομένης της ταχύτητας ενός μέσου λαγού, το στιφάδο δεν θα έπρεπε να ανήκει στα Fast Food;

Τα ασανσέρ που μιλάνε σε κάθε όροφο, επιτρέπονται στα κτίρια του Μπάμπη «Βωβού»;

Τελικά αυτός ο κουφός , άνοιξε ποτέ την πόρτα του;

Πώς λέγεται επισήμως ο κάτοικος της Μαλακάσας;

Είναι αρκετές αυτές που έγραψα ή να γράψω κι άλλες? :)

Καλή Εβδομάδα!!!