Αχ αχ αχ....

Λοιπόν, όπως ξέρετε μετά από 9 χρόνια αποφάσισα να μετακομίσω πίσω στη πατρίδα. Στην ηλικία των 30. Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω φτάνω στο Χίθροου και μπαίνω στις Κυπριακές Αερογραμμές. Φτάνω στη Λάρνακα και εκεί κατανοώ οτι πρεπει να συγκατοικήσω με τους γονείς μου. Και εκεί αρχίζει μια κωμωδία...τι Πολυκατοικίες, Λατρεμένους γείτονες και Αλ Τσαντίρια μου λέτε. Βέβαια...εγώ ακόμα ανυποψίαστος οκ?

Λοιπόν (ξανά), κάθε μέρα εγώ προς το παρόν παω δουλεία στις 9. Η μάνα μου ξυπνά στις 415 κάθε μέρα, κατεβαίνει στη κουζίνα και αρχίζει το μαγείρεμα. Κάλή μου γυναίκα γιατί δε μαγειρεύεις το βράδυ? Γιατί κατεβαίνεις στις 4 και κάτι λες και θα πας για άρμεγμα και να μαζέψεις τα αυγά από τις κότες που δεν έχουμε? Εννοείται βέβαια οτι εμένα με ξυπνά. Αλλά άντε τί να κάνει? Να μη μαγειρέψει?

 Στις 710 η εν λόγω μάνα, βγαίνει από το δωμάτιο της με τα τακούνια. Τακ Τακ Τοκ Τοκ λες και ετοιμάζεται να πάει στη Σεβίλλη για διαγωνισμό φλαμέγκο.Ρε καλή μου μάνα, αφού κοιμούνται τρία άτομα...γιατί κάνεις προπόνηση στις 7και 10!!!?? Εννοείται βέβαια οτι ξυπνώ από τον έρωτα τακουνιού και πατώματος.

 Μετά βγαίνει ο πατήρ της φαμίλιας. Αρχίζει και ανοίγει πόρτες, μπάνια, του πέφτουν πράγματα και φωνάζει με τη μάνα μου, η οποία από το κάτω όροφο τον ρωτά τι θέλει για πρόγευμα. Εντάξει, το ξέρω οτι δε ξέρεις να φτιάχνεις πρόγευμα γιατί θέλει 2 πτυχία πανεπιστημίου αλλά δε δουλέυεις φέτος. Γιαί ξυπνάς από τις 730??? Τέλοσπάντων εμένα γιατί δε με λυπάσαι? Γιατί πρέπει να με ξυπνήσεις (για τρίτη φορά)? Επίσης, το σήριαλ συνεχίζεται όταν πάνε κάτω να φάνε. Τι να πω....

Τα σαββατοκυρίακα δε η μάνα μου έχει ορέξεις. Όχι γι αυτό που καταλάβατε. Για να βάλει σκούπα. Ρε καλή μου ρε χρυσή μου πάλι με τh σκούπα μιλάς? Αυτή τη σχέση της μάνας μου με τα οικιακά σκεύη δε την κατάλαβα ποτέ. Βάζω στοίχημα οτι ξέρει τη σκούπα πιο καλά απο ότι με ξέρει εμένα. 

Ο πατέρας μου δε έχει στρατοπεδεύσει στο σαλόνι μπροστά από την πλάσμα την πενηντάρα και δε κουνάει ρούπι. Και η μάνα μου πενηντάρα είναι αλλά γίνεται ποτέ αποδέκτης τέτοιας προσήλωσης. Χούντα σας λέω. Στις 1600 κάθεται και δε σηκώνεται μέχρι τις 0400. Κυριολεκτικά.

Έχω ξεσυνηθίσει να μένω με γονείς. Στα 10 ήταν ενδιαφέρον, στα 15 κατανοητό, στα 20 άρχισαν τα όργανα, στα 25 κτυπούσαμε παλαμάκια. Στα 30 όμως άρχισαν να παίζουν οι σειρήνες διαφυγής. Τους εξηγώ οτι τώρα γύρισα από εξωτερικό. Δε μπορώ οικονομικά να αντεπεξέλθω. Έλα όμως που δεν καταλαβαίνουν.....και δεν σωπαίνουν με τίποτα.

Έλπίζω σε 2 περίπου χρόνια να είναι σε θέση να μετακομίσω αλλίως θα αρχίσω να μιλάω και εγώ στην ηλεκτρική σκούπα της μάνας μου.