Ο Γιάννης Ντούσκος δεν είναι ούτε ο πρώτος και σίγουρα δε θα είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που όταν ήταν πιτσιρικάς οι γονείς του τον πήγαν σε ένα ωδείο, του ίδιου του καλάρεσε, συνέχισε τις κλασικές μουσικές του σπουδές, τις οποίες ολοκλήρωσε πριν καν κλείσει τα 20 για να καταλήξει όχι να διδάσκει και αυτός με τη σειρά του σε ένα ωδείο ή να δίνει κονσέρτα για κοστουμαρισμένους θιασώτες της κλασικής μουσικής, αλλά να ανακαλύψει το φως το ηλεκτρονικό και να αρχίσει να παίζει με μπλιμπλίκια. Είτε για άλλους, ως DJ, είτε για πάρτη του, ως συνθέτης. Δηλαδή πάλι για άλλους.

«Τόσο κάποιος με ακαδημαϊκές γνώσεις μουσικής όσο και κάποιος αυτοδίδακτος έχουν τις ίδιες πιθανότητες να γράψουν κάτι όμορφο. Αυτά στη θεωρία βέβαια. Στην πράξη, οι μουσικές γνώσεις είναι ένα πολύ καλό εργαλείο όταν έχεις κολλήσει κάπου ή όταν απλά έχεις ξεμείνει από ιδέες. Κι όμως, είναι κάτι που συμβαίνει ακόμα και στους καλύτερους.  Σε αυτή την περίπτωση, ένας μουσικός με γνώσεις έχει σαφές πλεονέκτημα», λέει σήμερα ο Dousk , ο οποίος έκλησε αισίως τα δέκα χρόνια (όχι φαγούρας, αλλά) ηλεκτρονικής δημιουργίας, και από το 1998, οπότε και ξεκίνησε ως μουσικός παραγωγός για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, μέχρι και σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων δουλειές του στο εστέτ καναδέζικο label Blaq Velvet, άλλο ένα στη Bedrock του «πολύ» John Digweed, ενώ πριν από τρία χρόνια περίπου χρόνια ακούστηκε πολύ και εντός των συνόρων, με το πρώτο του album «D.I.Y.» να φέρει τη «λίρα εκατό» σφραγίδα της Klik Records.

«Τα παιδιά της Κlik έχουν καταφέρει πολλά και είναι ένα σημαντικό highlight για την Ελλάδα στο εξωτερικό. Θέλει guts για να έχεις μια τέτοια εταιρία στην Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν το κάνεις  με επιτυχία για 7 χρόνια», θα πει ο ίδιος και θα έχει - τι άλλο; - δίκιο. «Γενικά η μεσόγειος είναι λίγο "καμένη γη". Κάτι συμβαίνει που έχει να κάνει με το lifestyle προφάνως. Όταν αυτοί που θέλουν να χορέψουν είναι δακτυλοδεικτούμενοι υπάρχει πρόβλημα. Ευτυχώς για κάποιους σαν κι εμένα ο υπόλοιπος πλανήτης δεν υποφέρει από τέτοιου είδους κολλήματα».

O Dousk κυκλοφορεί τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του ("Kind Of Human ") που τον βρίσκει να παραστρατεί ολίγον τι από τη μέχρι τώρα progressive house ρότα του για να τεστάρει τις αντοχές του ακόμη και σε πιο «κανονικά» τραγούδια, λοξοκοιτώντας από το ροκ μέχρι την tropicalia. «Αν νιώσω ότι κάτι χρειάζεται φωνή, δε θα διστάσω να χρησιμοποιήσω μια συλλαβή αποτυπωμένη σε ένα γραμμόφωνο η να μπω σε ένα studio και να ηχογραφήσω κάτι original, ακόμα και ένα πλήρες τραγούδι» θα πει ο ίδιος. Τελικά πως την έχει δει; DJ, παραγωγός ή συνθέτης;

«Ο DJ παίζει μουσική άλλων και σπάνια γράφει δικιά του. Ο παραγωγός/συνθέτης μπορεί να είναι και DJ αλλά δεν είναι απαραίτητο. Ο πυροσβέστης σβήνει φωτιές και ο Μπομπ ο Μάστορας φτιάχνει σκεπές και έχει επαγγελματικό δίπλωμα για μπουλντόζα. Κάνει ζέστη ε;»

Πολύ, Dousk! Πάρα πολύ!!!