Το τι χαρά πήρα που άνοιξαν  τα σχολεία δε λέγεται! Χθες  ξύπνησα από τα άγρια χαράματα και περίμενα πως και πώς να ρθει η ώρα που πηγαίνω στον παιδικό σταθμό! Ευτυχώς και τα παιδιά ήρθαν αμέσως και ήταν και κείνα πολύ χαρούμενα! Όλες οι μαμάδες  μόλις έμπαιναν μου έλεγαν τα ίδια: «Επιτέλους τελείωσαν οι διακοπές! Δεν μπορούσαμε να το κρατήσουμε στο σπίτι το μικρό! Κάθε μέρα για το σχολείο ρωτούσε, πότε θα ανοίξει».

Μου είχαν λείψει πολύ οι μπόμπιρές μου! Μου είπαν όλα τα νέα τους, πως πέρασαν, τι δώρα τους έφερε ο Άγιος Βασίλης, ποιος έτυχε το φλουρί και διάφορα άλλα μπομπιρίστικα! Δεν χόρταινα να τους ακούω…

Σήμερα είχαμε και γενέθλια! Της Κρυσταλλίτσας(τρελάθηκα μόλις την είδα το πρωί! Φορούσε καφέ κοντό παντελόνι, πορτοκαλί μπλουζάκι, πορτοκαλί μπότες, πορτοκαλί γούνα, καπέλο, τσάντα σκυλάκι! Μοντέλο!) και του Θοδωρούλη. Έγιναν 3 ετών! Καλά, περιττό να πω το τι πανικός έγινε! Καπελάκια, σφυρίχτρες, τούρτες, γλυκά, τα «Στρουμφάκια» στην διαπασών, χορός, τραγούδι, γέλια! Περάσαμε πολύ όμορφα!

Κι αφού γι΄ αυτή την εβδομάδα δε θα ακολουθήσουμε το συνηθισμένο μας πρόγραμμα (μέχρι να επανέλθουμε εντελώς από τις διακοπές), κάναμε ό, τι ζήτησαν τα παιδιά. Έτσι  μετά τα γενέθλια ακολούθησαν μουσικοκινητικά παιχνίδια, φτιάξαμε ζωγραφιές και κατασκευές-δώρα για τους εορτάζοντες, είπαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια (Ο Δράκος και Η Κινέζα μονοπώλησαν πάλι το ενδιαφέρον!), τους είπα και ό, τι παραμύθι ήθελαν και μετά…το αγαπημένο τους:κουκλοθέατρο!!!

Είναι μία ιστορία που τους ξετρελαίνει! Βασίζεται στο παραμύθι του Αισώπου «Η Αλεπού και το Κοράκι», αλλά το χουμε…διασκευάσει λίγο κατά τις επιθυμίες των μπομπίρων! Εν συντομία:αρχικά βγαίνει ένα αρκουδάκι με ένα κομμάτι τυρί στο χέρι και λέει ότι θα το πάει στα παιδάκια του που πεινάνε, μετά το κοράκι του το κλέβει και η αλεπού έρχεται με χίλια δυό κόλπα να ξεγελάσει το κοράκι, να του πάρει το τυρί και να κάνει έκπληξη στο φίλο του το αρκουδάκι! Κρατάει πολύ ώρα η ιστορία, τα παιδιά την διαμορφώνουν κάθε φορά όπως θέλουν. Φωνάζουν, βρίζουν το κοράκι (τα περισσότερα το λένε «κοκοράκι» και μερικά λύκο! «Φέλε πίσω το τυλάκι αμέσως κακό! Τα παιδάκια του κλαίνε..». «Τώλα θα θει η αλαπού, θα σε κανονίσει!»), σηκώνονται όρθια, χτυπάνε το κουκλοθέατρο! Όσες φορές επιχείρησα να παίξω κάποια άλλη ιστοριούλα μόνο που δε με έδειραν! Μιλάμε για μεγάλη αγάπη στο αρκουδάκι! Κάποια στιγμή θα γράψω στο κασετοφωνάκι μου όλα όσα λένε οι μπόμπιρες κατά τη διάρκεια του κουκλοθεάτρου και θα τα μεταφέρω αυτολεξεί!! Πολλές φορές είναι τόσο αστεία που βάζω τα γέλια και δεν μπορώ να συνεχίσω να παίζω…

Μόνο 2 μέρες κοντά στα παιδάκια μου και έχω τόοοοσα πολλά να γράψω! Μη σας κουράζω όμως άλλο. Τώρα που αποφάσισα-για πολλούς λόγους- να κάνω πιο συστηματικές καταγραφές των όσων συμβαίνουν στο σχολείο,  θα επανέλθω σύντομα με φρέσκο φρέσκο και λαχταριστό υλικό!

Καλό απόγευμα!